Alle inzendingen van Emanuel Hiel

O, ware ik maar een maaier. Ik ging waar frisse kruiden staan 'k Zou ze allen vrolijk nederslaan... Heisa, tjink, tjank, taioh! Ik droog die rijke bloemenvracht, Tot haar, die speelt in mijn gedacht En die misschien mijn wens veracht... Maar, God, ik ben geen maaier. Heisa, tjink, tjank, taioh! O, ware ik maar een jager, ik trok…

Daar, waar het onrecht troont, Klinkt luid de stem des Dichters, Waar waarheid wordt gehoond, De baak der volksverlichters... Waar men de frisse jeugd Vertrapt, als 't rein gebloemt, Waar men de logen roemt, Waar men bespot de deugd... Daar klinkt zijn stem, met macht, Vol kracht: Godsloochenaars gedoemd! Waar men een neerstig…

Waarom gevlucht verschrokken Voor mijne grijze lokken? Terwijl ge in lentepracht Nog jeugdig staat te blozen, Mijn gaven niet veracht! Ziet gij niet in de kransen Hoe lieflijk leliën glansen Gestrengeld tussen rozen?…

Gij, fris on lieflijk vrouwenbeeld, Geboren op de Vlaamse wei, Gij, die gemoed en harte streelt, Als de eerste schone dag van Mei, Zo zoet! De gele golven van de Scheld' Gelijken uwer lokkenpracht; Uw wang, een geurige roos uit 't veld, Waarop de zielenvrede lacht Vol gloed! Uw gang is licht gelijk de wind, Uw lichaam slank…

De nacht is stille, geen gerucht Verneemt mijn luistrend hart; Het lover hangt, de staande lucht Is als bevrucht met smarte. De bloemen dromen, fluisteren niet; Ze schijnen lang gestorven. Gene starre door het duister schiet: Ach, zijn ze ook gestorven? Mijn hart verstijft, mijn geest wordt loom Zou niets in mij meer blaken?... Mij drukt…

Hoe is het mooglijk dan Dat men u vangen kan Vogel, gij licht van pluim. Vliegend door het ruim; Die langs de loverhang, Nachten en dagen lang, Ons stemt tot goede luim Door klank en zang. Gij zit thans in de kooi Treurig, niet half zo mooi Als toen ge door het bos Vloog blij en los; Spreken dat kunt gij niet, Maar wen ge uit ’t kooitje…

Door hageljacht en wind, In de overgrote stad, Een lieflik bedelkind, Zong, 't oog van tranen nat... Haar lied voor 't beetje brood, Drong dwars door been en merg: Wie helpt haar uit de nood? Het is te zwak voor 't werk! Een rijke loopt voorbij, Misschien vol medelij? Een volksstroom rolt voorbij, Gevoelloos als de tij! Geen herte wordt…

Men staakt het sombre treuren, wanneer de lente zingt, en als met ‘t bloemengeuren, de hoop in ‘t harte dringt. Naar ‘t dorpke trekt de jongen zo fris, zo welgezind; daar komt hem toegesprongen een blozend boerenkind. Ter stede komt het meisje, zij zoekt haar huisgerief; maar vindt ook menig meisje een flinke hartendief. Zo toont…

Bruisend zwalpt me over 't hoofd ene zee; Wervelwind warrelt woest, rukt me mee... En de sterren verzwinden, verslinden elkander. Gans in gloed staat 't heelal, Doodsgebrul, angstgeschal, Klinkt overal! De zon alleen, die hemelsalamander Vonkelt tevreên op mijn vreeslijke val. Uilgekras, slanggesis mij begroet, 't Spuwt naar mij, al wat…

Ik vraag de grijze nevel niet, en zing ik vaak een treurig lied, toch vraag ik, dat de zonnegloed bezielend iedereen begroet en alle droefheid henenjaag. Ik vraag niet aan de duistre nacht, de demping aller vreugde en kracht; ik vraag het licht en altijd 't licht opdat in ieders aangezicht de waarheid in heur schoonheid schijn'. Zo zwart…

O, gij voor wie de driften zwijgen Wanneer de droppels door uw borst Als door een doek der liefde zijgen Ter lessing van des kindjes dorst, Wat zijt ge schoon en opgetogen, Iets zoets ontstraalt uw dromende ogen. Iets, dat getuigt hoe gij geniet, Iets, als in ‘t oge der gazelle, Wanneer zij in de klare welle Met lust zich rein weerspiegeld…

Ze bloeide als bloem in ‘t wereldruim; Ze kon aan elk behagen. Thans is zij, als een vlokje schuim, Door winden weggedragen. Ik heb haar menigmaal gekust, Dat gloeide hare wangen! Die zielengloed is uitgeblust, Gelijk een doods verlangen. Is ‘t vurig oog als in de nacht Voor eeuwig uitgeblonken, Toch ligt ze diep in mijn gedacht, Als…

Wantje was een rappe meid, Blank en mals van koon; Al de jongens uit de buurt Vonden Wantje schoon. De een vlocht haar een bloemenkrans, De andre schonk haar fruit; Men verzocht ze tot de dans: Wantje lachte ze uit. Karel was een flinkse maat, Struis en bruin van vel; Al de meiskens uit de buurt Vonden Karel wel. Ze belonkten hem…

Een jongeling, voor mij in 't stof gebogen, Sprak: ‘Ik bemin; O lieve maagd, nooit heeft mijn mond gelogen, Wees mijn vriendin! O weiger niet uw liefde mij te schenken, Word mijne vrouw; Ik zweer het u, 'k zal nooit mijn minne krenken. 'k Blijf u getrouw, O ja, 'k blijf u getrouw!’ Zijn lief gelaat en minnelijke lonken Bekoorden…

Hoort gij het heldere fluiten der vinken? gadekens winken hun zacht en zoet; ’t jonge gebroedje begint, om te paren, ’t liefdeverklaren, want minnegloed glimt in hun gemoed. Noem me niet koekoek, o lustige vrinden, haast zult ge vinden een lieflijk kind; haast zult ge heimlijk aan hoeken en straten fluistren…

‘Naar buiten gauw, om bloemen in te gâren, Naar buiten!... hoor de winden somber jagen. 't Is winter, ach! waar zijt gij heengevaren, Of frisse geuren, schone zonnedagen? De min verjongt mijn hart; ik, arme dromer, 'k Meende t'allen kant de jeugd te vinden, En juichte: hé, naar buiten, lief! 't is zomer En alle mensen zijn mijn goede…

‘k Heb zoete liefde verdreven uit het ontloverd nest; en als een slot omgeven mijn hart met wal en vest. De burchtpoort is gesloten, de hangbrug is gelicht; ‘t geheel is overgoten met mystisch treurig licht. Of in de voegen schijnen te bloeien bloemetjes blauw, zij zullen, zij moeten verkwijnen: zij erven zonglans en dauw. Zo zingt…

Wat zingt het hupplend koninkske In onze doornenhaag? – Het heeft zo fel gesneeuwd vandaag, En toch zal ’t lente worden! De takken missen blad en bloem: Daar tussen fluit de wind; Doch immer zingt het welgezind: En toch zal ’t lente worden! Al zijn de velden doods en stil, Ik blijve welgemoed, En roep gelijk de vogel doet: En toch zal…

Hoe zachtjes wiegt mij in zijn armen De sterrenrijke zomernacht; Zij die het lot mij heeft gebracht, Heeft als de nacht met mij erbarmen. Ze noopt mij aan haar hart te rusten, Het hart, dat mij zo vurig mint, Terwijl haar wezen glimt van lusten Als ‘t sterrenlicht zo puur en blind. Zij heeft me nog van niets gesproken. Klaar lacht me toe…

Hoe zal ik u toch noemen? Wanneer uw blikken in mij schijnen en al mijn lijden doen verdwijnen; wanneer uwe ogen liefde stralen en, als de beken in de dalen de bloemekens zo fris besproeien, mijn hart met zoete lust bevloeien: Hoe zal ik u toch noemen? Hoe zal ik u toch noemen? Wanneer gij in het kruid verscholen, waar vogelen vol liefde…