131 resultaten.
onderhuidse drang
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 178 Het is onhoudbaar
de schijn te vertalen
in een spiegelbeeld
Op beide afstanden
iets wijder dan schouderbreedte
net boven schofthoogte
trek ik een lijn
Rechts van mij het bos
een decoratief monoliet afstekend
tegen het glazuur, mijn plafond
daaronder was ik het groen in gedachten
met hier en daar
een weider van koeien
voor de authenticiteit…
doodsqueeste
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Met de loop der jaren
had ze een muur van ongeneigdheid gedrongen
een cursieve villa met doodlopende gangen gebrouwd
en ik liep hopeloos verloren in haar heikel decor
rologend van tafel naar kast blievend naar houvast
haar hondse blik plensde als zuilen van regen
de klankkast zo klinkt het zo botst het
falsetto als een kalebas met rotbui
viel…
contrapunttrapezist 'Joe Pass'
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 186 Ik denk soms ieder lied is schuifelbaar
maar beter laat je het poplied liggen
en verdiep je in het potentieel
van de jazzimprovisatie
dat vergroot enig mysterie in ’t leven
de spanning gevangen
tussen de tonica en de kwint
valt alles plat als de rust voorspelbaar
geef mij dan maar de koning van het contrapunt
leunend op de verlaagde nones…
aarding
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 De wereld ligt scheef en bergaf
benepen met nadering in de einder
de liefde een zwaar vehikel geworden
wat nog rest past in mijn geklemde hand
het schrijven het tasten naar kostbaarheden
die zich onvermoed in mijn zakken verhullen
plompe bewoordingen kervend op mijn kladjes
met het definitief van een houthakker
die een boom omlegt
Met klompen…
moederinstinct
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 213 Zie d’aarde de benevelde blauwe pupil
het getroebleerde hemelsoog
zij draagt haar bril voor ons bestwil,
breekt het hardste licht in het glas tot een regenboog
af en toe trekt ze haar vochtige ooglid dicht met vertoornd hart
de overvloedige tranennevel wit en grijs soms crêmezwart,
tot haar bloedvaten klaren de iris in blauwwitte levenskoralen…
intense geestdrift
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 136 Gretig drink ik de
mokka uit haar wilde blik
de afdronk intens…
voor altijd tijdelijk vandaag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 Wat haar betreft als ze ‘t me vraagt
vandaag [zie je me nog graag]
ik leef in mijn vrouw ’s ogen
azuurblauw rivieren van geestdrift
lavend in het zilte vocht
mocht ik ooit de aandrift voelen te laveren
het hart op de tocht te zetten
vertoef ik in kolkend centrum van haar iris
inktzwart immer doordrenkt
van de duistere nacht
als je ’t mij vraagt…
wederkerig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 In het mokka van haar ogen kom ik thuis
zoals op een krakend koude winterochtend
slepend door mijn nog te hete koffie
reeds drinkend 't aroma van haar pupillen
zoals ook ’t zacht gemoed allengs verdrinkt
de waas lang gerekt tussen ons slepend’ ogen…
morgenstond
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 112 Ik draai me om ze slaapt
op haar kussen haar kussen
slaapt ook, haar knie heeft een gat
in mijn rug geslapen
Slaap jij nog? vraag ik haar
uitgestrekt
wijl ik het gat in mijn rug demp
ik stouw een belemmering
tussen holte en knie met haar laken
ik verwijt haar het slapen achter mijn rug
Ik gaap een valse opening in de dag
trompe-l'oeil…
toegevoegde waarde
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 233 Waarom nog schrijven
zoveel gaat over dood
dood en nog meer dood
of de liefde onbegrijpelijkwijs
Liefde gaat over
(in iets anders… of was dat verliefdheid)
Of de onbegrijpelijke liefde
(ik begrijp dat niet waarom die samen zijn)
nog beter het gebrek aan enige liefde
en dies meer of wat met
de onmogelijke relaties
tussen vaders en zoons…
verdichten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 liever, dan, zomaar op het eerste zicht
leg ik alles in mijn hand
laat ik het bos groeien
door de aarde neer te drukken
onder mijn handpalmen
eerder, dan zomaar de vruchten
te plukken
verdicht alles zich tot mijn lichaam…
verdichten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 73 liever, dan, zomaar op het eerste zicht
leg ik alles in mijn hand
laat ik het bos groeien
door de aarde neer te drukken
onder mijn handpalmen
eerder, dan zomaar de vruchten
te plukken
verdicht alles zich tot mijn lichaam…
virtueel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 Je ziet dat bijna niet meer
iemand die zich verspreekt
en daarna alles ontzegt
alleen een luizige sorry
tegenwoordig is alles in
is schrijven een vensterbank
in demi weerklank op het scherm
semi inblazing
op ‘s anders gedachte
luchtig als een blad papier
dat doorloopt over tafel door het raam
tot in de horizon over de rand
dot com Helsinki…
epifanie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 100 De mens zit vol van die geplogenheden
hij bleef leven uit gewoonte
alsof hij in zijn lichaam hing
met een kapstok en voetstuk
behangen met te zware mantel
En van de weeromstuit
viel hij om…
leven als een sinusoïde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 Het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder om er vaagweg in aan te belanden
ieder begeeft zich in een berglandschap
als je in het dal aankomt zie je de toppen
van je tocht al opdoemen mistige schemer en al
als je kunt kiezen tussen het imposante himalaya gebergte
sta me toe liever dan de heuveltjes van mijn vrouw
de functie van…
beloftes van de andere zijde
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 94 als je dood wordt word je achteraf
je woont dan aan de achterkant
van het leven met de deur op een kier
uitgepuurd van deze tot gene zijde
de terugkeer met een miljard lichtjaar
de schriele hoop ligt op zijn keerzijde
het zicht benepen tot tussenruimte
als een gespleten atoom de gestaltes
ternauwernood als krassen in het licht
de ogen…
eigengereid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 292 ’s morgens ontwaakte ze
met een helder inzicht
ze trok finaal haar roots uit
legde ze omzichtig maar
doelbewust in de pompsteen
en waste ze quasi vroom
met religieuze gebaren
ze schilde ze nauwgezet
op het huilen af en
deed ze bij de soep
later die dag
kwamen haar ouders
op visite en serveerde ze soep
de vlam sloeg in de pan
met…
de lispel op het hart
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 389 vrouw jij mag het op mijn buik schrijven
als echtgenoot speel ik soms het lijk
maar ik heb een alibi
mannen hebben een soort magie
noem het speelgoedgeluk
ik gok en waag jouw vrouwelijke noden
in de schaal van intieme gebaren
en corps bij de ringen
‘k kan niet dollen geringeld in ‘t gareel
ik zeg het niet gauw
als ’t zo is zij het met de…
meervoudigheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 140 je trekt een lijn
en alles eronder verdrinkt
omdat je niet wist dat je
een zee trok onder je hand
wind waait niet
het zijn driften die uit het zijn kolken
als het stil is in het hart de winter
hoor je alsnog het onderhuidse kloppen
van het ijs schotsend op het barende water
en als de gesel voorbij is
regent’ slechts assen uit de ransel…
schijnheiligen op zondagmorgen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 102 verglijdend kolkend d’ uren
’t gerstenat zompig het affreuze tergtalen
gelijk de schroothond een paar tanden mist
zeg maar een heel gebit
zoals de huig uw galsterige adem blokt
chromédeur met zuigend slothendel
de slagerswinkel vers bloed pas geverfd
met ranzig wit en tafereel van ouwe wijven
het kalf gevierendeeld tot bundel worst
aanééngeregen…
steekspel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 Uit elke vrouw wordt een man gebaard
met week vlees en bloed in de mond
gespeend met melk en zorgen bezwaard
schuift hij zijn klamme buik naar de afgrond
En wanneer het ebben komt na de vloed
liggen ze op een hoop benen en bekkens
gewis komt de koude wind tussen ’t wasgoed
het venijn met vuur de adem in de kwintessens
Waarna veel napraat…
gesloten deuren
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 104 bijna nooit raak ik aan het gelijk
hekkens en tekens in overvloed
maar de deuren gaan niet open
en bijna nooit heb ik recht hier te zijn
ik verdwaal niet in mijn gedichten
de beelden die ik mezelf inschep
de verdwijnend' woorden zoals ‘liever’
en ‘eerder’ mezelf in het dicht plakkend
in de metaforen die zichzelf opsluiten
afgesloten van…
dageraad
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 193 De dag breekt aan de nacht kraakt
en de maan valt door het zwarte laken
ze zakt verslagen met een touw onder de aarde
wachtend op een duwtje naar ‘t zenit
als het kussen van duisternis weer opgeklopt wordt
De zon draait zich uit haar vergeetput op haar zij en
werpt haar fotonen in lange linten rond de wereld
trekt ze weer binnen en rolt de…
schoolpoorten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 313 van ’t geduld word ik zienderogen
ouder van andere ouders die me staan
ouder worden uit aanblik 'krijg
ik de gnuivende knipogen
ze doet alsof ze mijn zon is
draait me een paar miljard
lichtjaar om haar vinger
ze zet een dansje in draallalaa
draallalaa, draal en draalt
tot het zadel van mijn bakfiets afzakt
lankmoedig bekneld in mijn schoenen…
onzichtbare golflengte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 Ik heb een leven
als een luifel
zonder dwarsregels
ik zwelg in de zon
ik verzuip in een zee
van ruimte
En al het licht
dat me tegemoet komt
door het raam
in de kamer
de stoel waarop ik zit
scherp afgelijnd
ook van licht gemaakt
Ik verdrink in de lege kamer
want ik ben zelf van licht
maar ook zonder licht
scherp afgelijnd vlak voor…
aandrift
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Een blad papier te zijn
wit halsstarrig
wat onder de huid zit
gepropt in de keel
gesloten in zichzelf
Ik trek een horizon
met witte potloden
wit en maagdelijk
ontspruitend uit een wonder
gekropt uit mijn lichaam
zelfsluitend
Halsstarrig teken ik witte V’s
vogels in formatie
het wit op 't witte landschap
komt tot leven
de vloed steekt…
onrevolutie
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 107 waarom zijn wij allen zo beschamend
schamele schapen de buik aangevreten
steeds stiller blatend gedrongen
aan de grasvelden van de zelfkant
schamper ziende struisvogels
de haartooi geplukt de kop in het zand
steeds kaler de aanblik als schriele kippen
waar zijn de meutes naartoe
steeds slachtend als een roedel wolven
die de verdwaalde herders…
oude zomers
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 179 als het uit de takken valt
is het de moeite niet waard
maar er zijn van die tuinen
zo van zomer doordrongen
de zon valt in loeiende strepen
takken breken in vlakken van licht
en trekken slepende vierkanten oranje
om me heen de lange tongen
de hitte met haar loden zwepen
zuigt in golvende lijnen vochtige franje
de aarde zengt mee als in…
onverzoenlijke dood
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 281 met een teveel aan krullen
lag ik in een deuk tegen
de kant waar het snijdt
de demonen brullend
vanuit de achterstegen
ik lag in letters te geelogen
laveloos de duisterte
laveerde door mijn ziel
en schepte al het zwart er in
mijn lichaam barstte uit mijn lippen
in een druppel van bloed
*****
Alles voltrekt altijd
in perfecte…
spiegel met zwaan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 zo schamper kan men zijn
licht van bestaan
in twee ijle lijnen
zoals
spiegel met zwaan
maar het verstand
kan trekken zoals lood
aan een vislijn zwaar
buit halend van de bodem
bezwaard bloot te staan
spiegel met zwaan en brood
de maan en nog meer lasten
drukkend tot zelfs ademnood
het ijle breekt in het kluwen
van dwingende lijnen…