Netgedichten

netgedicht (nr. 64.344):

oude zomers

als het uit de takken valt
is het de moeite niet waard
maar er zijn van die tuinen
zo van zomer doordrongen
de zon valt in loeiende strepen
takken breken in vlakken van licht
en trekken slepende vierkanten oranje

om me heen de lange tongen
de hitte met haar loden zwepen
zuigt in golvende lijnen vochtige franje
de aarde zengt mee als in een gebedslied
en trekt de ziel uit de monden der bloemen
zelfs de witte bruidssluiers
verhangen zich te bruinen

tersluiks als weleer klakt het open
maar klakken bestaan alleen nog
aan verroeste haken in oude stallen
de grond verhard de duizenden omlopen
rond de werkbank de noestheid onvervallen
zelfs het zweet 't werkblad spreekt nog
vettig blinkend in d'ogen

terstonds ontwaar ik het lamento
liederen van d’ ouderen
volkswijsjes over beter tijden vroeger