Alle inzendingen van Ettina J. Hansen

ik zing... om jou ik spring... door jou voor jou schrijf ik dit liedje ik dans... om jou ik sjans... met jou mijn flirt, mijn favorietje ik denk... aan jou ik wenk... naar jou voor jou schrijf ik dit briefje ik geef... om jou ik leef... voor jou mijn licht, mijn lucht, mijn liefje…

zondags staat hij vroeg op om een lange dag te kunnen luieren…

zij ziet hem overal staan maar nergens ziet zij hem zitten…

hij zoekt zijn bril maar ziet hem nergens zonder zijn bril…

hij heeft zijn sporen wel verdiend de paddenstoel…

Laat de mensheid weer geloven In dat woord - vol met zachte zin - Laat zijn waarde nimmer doven Voer het weer hoog het vaandel in Laat de aarde weer gaan draaien Om dat woord - vol van eeuwig roem - Laat zijn zin niet overwaaien - Het heet Vrede dat ik hier noem…

Kwaak en Plons helemaal verkikkerd op elkaar…

de lente al zo vaak bezongen - er staat niets nieuws, in dit voorjaarslied - toch moet ik loven, ongedwongen: verbloem ik lente... dan bloei ik niet…

't is lente, 't is lente! Ik zie weer geel in het groen Niet langer die grijzige prenten Maar een pimpelpaars plantsoen 't is lente, 't is lente! Ik hoor gezoem in de zon Niet langer die lege momenten Maar een nestje op mijn balkon…

een rij regendruppels hangt heerlijk aan de waslijn te drogen…

Ach klein klokje, winterklokje, in jouw sneeuwwit lenterokje sta je te trillen van de kou. Telkens valt er vlok na vlokje, ijskoud op jouw frêle bouw. O wat schok je, o wat knok je nu de storm zo blaast naar jou. Ach klein klokje, lieflijk klokje, bijna ga je van je stokje, maar jij geeft niet op zo gauw. Fier vecht jij je uit dat hokje…

overkomt haar iets overkomt hem iets - en andersom…

er zijn harten van zilver er zijn harten van zand je hebt harten van koper en je hebt ze van kant er zijn harten van plastic er zijn harten van glas je hebt harten van suiker en je hebt ze van was er zijn harten van rozen er zijn harten van hout ik heb zelf al gekozen: dat van jou... dat van goud…

op het zilveren feest bruist de champagne in de jubilaris…

Wat kan ik toch nieuwsgierig zijn Naar mijn nieuw' gedicht Welk metrum zal het krijgen Welk woord wordt er belicht Hoe zou de titel luiden Zou er rijm in staan Danst het in rode letters Of vloeit het uit een traan Waarover zal het spreken Wat komt er toch in Past het wel op de regels Taalt het wel naar een zin Wat kan ik toch nieuwsgierig…

zou er weleens iemand terugwuiven naar riet?…

nu jij niet meer bent maar was, en dat voor eeuwig zal blijven zal deze stilte beklijven zal ik deze kilte verdrijven met het vuur dat je achterliet in jouw stem in jouw lied lied na lied blijft warm omringen zal ik zingen voor je woorden en je klank 'vielen, vielen, vielen Dank'…

De wereld is in rep en roer Hij kraakt aan alle randen De krakers lagen op de loer En breken nu de wanden De aarde is op zijn retour De bol begint te stranden Een kaper lijkt er aan het roer Geeft hij het nog uit handen? - Elk mens dat kwijnt in dit rumoer heeft amper zicht voorhanden Heb jij nog wel het juiste snoer laat…

zo, mevrouw is aangekleed en meneer uitgekleed…

ze zat op Engels, ze zat op Spaans, en nu zit ze op Frans…

sinds de najaarszon het won van de zomerzon lijkt ze gevleugeld - haastig en naarstig op zoek naar een restantje nectar…

wees niet bang voor de storm laat maar waaien…

stijfjes staat ze daar mejuffrouw de Kaardebol stug en prikkelbaar, maar zie het heertje Putter hem smaakt ze toch zonneklaar…

op de boulevard fladdert een witje tussen de bruintjes…

de kapper weet alles van haar…

onder de parasol drie dikke dames en een slagroomtaart…

Gezelle, Gezelle, ik zeg dank u welle: voor uw rijm van gewas volop roem. Zo'n strofe vol fleur - zo natuurlijk Gezelle strooi ik, bij uw beeld, bloem na bloem…

mijn GSM! dus neem ik op ik hoor: 'met mij' en ik denk... tóp! maar jee o jee die mij van mij dat kan wel zijn maar wíe van bei' ?…

jij hebt vast wel een lijstje met wat wensen voor jou: wat spullen, wat prullen, wat warms tegen kou... vandaar mijn stil gebedje wie weet, wordt eraan voldaan: vooral dat de zon aan de hemel blijft staan…

wel dagen kan ik zingen de Vlinderstruik staat op springen, het bloemstuk van mijn dromen staat bijna uit te komen voortdurend kan ik juichen met vreugde mijn lof betuigen, mijn zoete tranen stromen het is niet te ontkomen hij is aan het ontluiken de fleurigste aller struiken, ik ben niet in te tomen straks laat hij vlinders…