Alle inzendingen van Ettina J. Hansen

de escortlady ontvangt haar gast met open armen en benen…

in het bloemperk hangende hoofdjes - de tuinman is niet meer…

zeg speenkruidje fijn, van elke kant bekeken ben jij zonneschijn - zo stralend, zo gul, zo goud, niet vreemd dat ik van je houd!…

wel dagen kan ik zingen de Vlinderstruik staat op springen, het bloemstuk van mijn dromen staat bijna uit te komen voortdurend kan ik juichen met vreugde mijn lof betuigen, mijn zoete tranen stromen het is niet te ontkomen hij is aan het ontluiken de fleurigste aller struiken, ik ben niet in te tomen straks laat hij vlinders…

Gezelle, Gezelle, ik zeg dank u welle: voor uw rijm van gewas volop roem. Zo'n strofe vol fleur - zo natuurlijk Gezelle strooi ik, bij uw beeld, bloem na bloem…

overkomt haar iets overkomt hem iets - en andersom…

de lente al zo vaak bezongen - er staat niets nieuws, in dit voorjaarslied - toch moet ik loven, ongedwongen: verbloem ik lente... dan bloei ik niet…

jij snoept van hartig ik snoep van zoet jij vaart bij laagtij ik vaar bij vloed jij huilt om vreugde ik om een traan jij straalt bij zonlicht ik bij de maan jij ziet het blauwe ik zie het groen na zoveel jaren niet meer te doen…

Vier grabbelhandjes Vier keer middenoortje Bij honger en tandjes tranendal in koortje Vier trappelvoetjes Twee smurriemondjes Opgeluchte snoetjes bij twee vieze kontjes Twee snotsnotneusjes Net zoveel willetjes Dus twee watergeusjes bij loon op vier billetjes Tweemaal meer zorgen vanaf de start morgen na morgen dubbel zoveel hart…

in je aura wil ik wel zweven aarden als engel, in je hoofd wil ik vanzelf in je hemelen leven, en nergens de duivel - maar jij die me looft aan je adem wil ik me warmen branden mijn handen, aan je borst wil ik vanzelf je in vlammen omarmen, en nergens is water - dan houden we dorst in je ogen wil ik verdrinken nat onze monden, op…

Heb je het gehoord Men spreekt Van woord naar woord Zo schrijft men bovendien Je kunt het hier al zien Als jij ze husselen gaat Dan staat er wat er staat Maar niet meer wat er stond En komt warrig uit de mond Daarvan bij deze kond *) *) Die d klinkt als een t Daar zit ik lekker mee…

typisch vogelpest- weer geen kip te zien buiten kraait er geen haan naar…

mijn straatje geschrobd of niet, Fikkie heeft er sowieso schijt aan!…

hun leven vol kleur de hoogbejaarde blaadjes blijven het vieren ze dansen en dansen maar, tot ze erbij neervallen…

eenmaal ontkiemd in het hart doet levenslang beminnen de wortels van haar start zijn niet meer te ontginnen…

ze zat op Engels, ze zat op Spaans, en nu zit ze op Frans…

Ik ben het zat, ik wil het niet meer horen al dat gezeur dat komt mijn neusgat uit ik draai mij om en richt voortaan mijn oren naar bos en boom, waar blij een vogel fluit Ik ben het beu, ik wil niet meer gedogen al dat gezwam dat grijpt me naar de strot ik keer mij om en richt voortaan mijn ogen naar wei en hei, voor bij- en bloemgenot Ik…

bijtje, heb je hooikoorts of allergie, de nectaritis of een stuifmeelknie... vloog je domweg tegen een boom, je vleugeltje lam en angelsyndroom... heb je griep of een meeldraaddarm, een zoem in je hart of een stamperarm... kreeg je een mep voor de vierde maal, geen zonnig bestaan en een bijnierkwaal... geef dan de hoop niet helemaal…

zoeter nog dan het suikersap van de honingbij groter nog dan de eerste stap uit het eenden-ei rechter nog dan het levenspad van de evenaar reiner nog dan het rozenbad rond het tortelpaar warmer nog dan de zomerzon aan het hemelblauw verder nog dan het eindstation gaat mijn spoor naar jou…

je danst in mijn leven als een blad op de wind je zingt in mijn leven als de zang van een kind je straalt in mijn leven als een roos in de zon je bent in mijn leven al het heil uit de bron…

Natuurlijk ging ik wandelen in de lentezon... liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…

Broodnodig snoof hij zinlozer dan ooit de lucht voor zijn langste vlucht…

van het oude kerstbrood kaant de kauw ook eerst de krenten…

jouw stem en een gedicht samen één Jan van Veen jouw stem, wellicht een gouden kroon op elk gedicht mijn stimulans, een lange tijd gaf jij mij kans, dat is een feit voor altijd dank, jij beste man ik zet een kaars, mijn beste Jan Rust in vrede…

steeds in december weet ze hem te versieren en af te tuigen…

één viool geplukt maar het hele orkest was meteen van de wijs…

sering o seringen ik wil je bezingen of je roze bent of paars bent of wit jouw naam wil ik noemen jouw trossende bloemen het aroma het zoetste bezit sering o seringen van jou wil ik zingen in je geur in je kleur klinkt een hit…

ik heb je lief lief Madelief ik kan aan niets meer denken dan aan mijn mooie hartendief die liefheid staat te schenken je maakt me blij waanzinnig blij je laat je volop vinden maar laat me van nature vrij ik hoef me niet te binden…

mijn handen deed ik samen mijn laatste woord was amen daar tussen klonk mijn wensje voor dit lief, klein mensje ik vroeg geen spel, geen speeltjes geen kleurtjes of penseeltjes ik vroeg voor jou met veel plezier voor elke dag een klaver vier…

de kapper weet alles van haar…