Alle inzendingen van Ettina J. Hansen

paarse en witte klavertjes in de wei ik ging zitten erbij ik plukte een paar 'k zag een rupsje erbij het werd voorjaar in mij…

Juni, in de wieg al beeldschoon en buitengewoon met 21 - als je huwt... ...tussen hagen seringen en je bruidssluier lang op het pad, je boeket gemêleerd van het fijnste, vanzelf en natuurlijk pril blad de lucht is voor jou gedrapeerd in lichtblauw en het goud regent uit bomen en tekent…

Bedankt, jij zoemel-bloemelmans jij zachte boenwasbij wat kun jij - nuttig - smullen mijn tafel en mijn spullen kregen gans glans erbij Bedankt, jij suizel-pluizelbeer jij warme waskaarsbij wat kun jij - nuttig - knagen mijn nachten en mijn dagen kregen meer sfeer erbij Bedankt, jij gonzel-donzelpracht jij zoete honingbij wat kun jij…

op je open podium bij lavendellucht en opium een orgie in volle glorie met ten tonele: violetten, ultramarijnen scharlakenroden en karmijnen smaragdgroenen, okergelen win je de kroon bij de landjuwelen…

Mijn tranen dronk je mijn mond, mijn huid jouw liefde schonk je volop, voluit Mijn woorden zocht je mijn hart, mijn stem mijn liefde mocht je geen halt, geen rem Mijn angsten zweeg je mijn pijn, mijn zeer mijn liefde kreeg je zo veel en meer En liefde groeide van hoog naar top en liefde bloeide hoog en hogerop Maar liefde en…

Ze is een zonnekurenmeid zo'n echte bruine blanke ze luiert onder banken brandt zich naar hete tijd ze is een spijkerbroekengriet zo'n echte strakke blonde haar lichaam zingt om zonde meer noten heeft ze niet ze is een navelpiercingstoot zo'n echte buikversierster een ogen-blikkenvierster houdt afstand naar de boot ze is een monokinistuk…

jouw schenkerij open je gastvrij serveert vruchten bijna vloeiend, vult citroentjes zoet - met ambrozijn je drinkerij is bloeiend je deelt pluimen rond en toast vol pit op trossen blozende groentjes wenkend naar rood of wit…

je zegt gestaag aan mij te denken, of dat bij mij is aan jou is je vraag of valt het wel mee ik zeg 'ja en nee, want... dat valt niet tegen: al huis je in mijn hoofd het ging lichter wegen'…

Stel, dat mijn traan een parel schonk m'n kussen zich verguldden in mijn adem zilver klonk mijn geest kristal omhulde... Stel, dat mijn bloed diamant bezat m'n woorden goud verstrooiden en mijn brein juwelen had mijn ziel met munten gooide... Stel, dat mijn huid briljanten bracht m'n dagen brons verwerven en mijn hart platina…

nu er een ander is die mij sust en me zacht de nacht in kust, zegt dat niet, mijn liefste liefste, dat ook jíj in mij daar rust…

je ruimt het veld en bergt de zon het bittert in de nectar in kleur jongleur kameleon het suikert in de blauwspar…

Broodnodig snoof hij zinlozer dan ooit de lucht voor zijn langste vlucht…

de kamperfoelie slingert, de helft al bijna van het imkerwerk…

je schat aan blad bestormt de grond verrassend sober de druiven rond schenk jij, oktober je plan de campagne strooit los van franje een symfonie opent met iedere kastanje mahonieharmonie…

bijtje, heb je hooikoorts of allergie, de nectaritis of een stuifmeelknie... vloog je domweg tegen een boom, je vleugeltje lam en angelsyndroom... heb je griep of een meeldraaddarm, een zoem in je hart of een stamperarm... kreeg je een mep voor de vierde maal, geen zonnig bestaan en een bijnierkwaal... geef dan de hoop niet helemaal…

de vaas weer doorzichtig - het rood niet voorbij - ik droogde voorzichtig twee rozen - zij aan zij loofde ze met een lintje met cursief erop: Wij?…

dag na dag stem je toe in een luchtslag en zie hoe wolken welhaast leger stromen dan de goudenregenbomen toch vereniging van najaarsnat met oud lenteblad rustend en route op elfenbankjes en boletenhoed en met bijstand van de heksenkring je betovering van bladeren in herinnering…

Wanneer licht je tuin verlaat schaduw je huis omsingelt wind tegen je voordeur slaat waar lang niet werd geklingeld Wanneer mist je raam beslaat je aarde is bevroren hagelsteen je pad bestraat waar lang geen weg van sporen Wanneer vorst je gang opgaat je kamers doet bekoelen neerslag bij je binnenslaat…

groen nog klom ze op de muur bladstil was het toen ze erover viel…

kijk, in de wolken is ze niet, maar wat straalt ze en schijnt gelukkig…

schakeringsgewijs schaak jij het grijs zonder te kleuren of te schromen toon jij de bomen volkomen naakt en blaakt wanneer jouw laatste dagen het laatste blad - voldaan de winter binnendragen…

je zond me een stralende zomer die werd zo - doordat ik dat las - maar nu is het herfst, verre dromer je liefs ligt verregend in de plas dus mocht er wat warms overblijven in dit drassige donkere tij aarzel dan niet dat te schrijven drijf je zin met de warmte naar mij en vlot - door je zinnen gedreven - zend ik, uit het meer voor…

geen tijd nu voor zwijgen bespreek en ontgin de mensheid gedijt slechts bij een woord met een zin geen tijd nu voor sluiten ontgrendel je deur de gang die dan volgt is veel lichter van kleur geen tijd nu voor twijfel volhard in geloof: de wereld geneest niet…

Laat een mens nooit donker staan en evenmin in het naakt doe altijd een lichtje aan zorg dat je warmte maakt en zie, als jíj eens eenzaam bent en huivert van de kou dan kaatst dat licht naar je gezicht en dat verwarmt jóu…

Ontdoe je van de scherven dit is een nieuw begin ontdoe je van de kerven negeren heeft soms zin Vergeet de slechte zaken doe of ze zijn vergeeld vergeet je druk te maken als 't spel is uitgespeeld Begin de lei onschuldig geschoond van alle kwaad begin vrij en geduldig nu is het niet te laat Dan……

Je bracht licht in het duister en was bij duister in licht Bij zaken, die het daglicht niet velen kon, brandde jij Je was bij zaaien en bij sterven Donkere dagen nu jouw vlam voorgoed ons delen dimt - want ook jij had je duur - Nu alleen geef ik vuur aan kaarsen en doof brandend…

o, wat zijn die bomen kaal zo vaal en anorexiaal niet twee - niet twaalf maar abnormaal niet eentje niet maar allemaal lijken ze skelet die geef je hooguit een kwartaal dan gaan ze dood- kalm en massaal voor plantaardig vet…

weet, in jou niet geboren weet, in jou niet getogen maar me aan je verloren en me honkvastgezogen want in jou mocht ik geven al wat ik had mijn liefde, een leven, o plaats van mijn hart waar mijn kindlief mocht groeien van mensje tot mens nergens mooiers zien bloeien ik, homo sapiens weet in jou me geboren weet in jou…

een laars en een schoen wilden samen wat doen maar de laars was te paars en de schoen veel te groen…

Voor jou... o mijn, mijn zonneschijn heb ik gekozen dozijnen rozen dozijnen rozen heb ik gekozen voor jou... o mijn, mijn zonneschijn ze schoten terstond op het sein voor de start uit de grond van mijn hart dozijn na dozijn na dozijn voor jou... o mijn, mijn Valentijn…