Alle inzendingen van Evert de Boer

Ik zag een vrouw passend gekleed zij droeg een baby, bijna in haar armen en lachte daarbij wat bedeesd. Ik vroeg: "heeft u voor hem of haar, die spoedig komt een mooie naam gevonden?" Zij keek mij wat verwonderd aan en zei: "zijn naam wordt Dick, zijn vader is een Voorelkaar" Het is naar beider wens gegaan en komt ook mooi op tijd…

Een zachte wind waait de hof ruist, vol van luister woorden als lichtjes.…

De avondslaap daalt over mij ik word een kind, dat wegzinkt in het land van dromen en zich verheugt als iets wat ongekend mij aanraakt in 't ander land jongeren willen hiervan dromen en ouderen gezichten zien van wat is, aan gene zijde laat toe, dat het bureau vanwege het gevonden woord nog even blijft beschenen totdat ik zelf het…

Zon in de winter glijdt langs huizen en velden rust tot het voorjaar.…

Het land achter de bergen is nog gelijk aan hoe de natuur het eens heeft geschreven en kreeg een naam uit eigen overmaat geënt op stilte en de dood. Zonnehitte gaf de regen nauwelijks een kans wind blies zand verrassend hoog, tot duinen. Nu klinkt de roep: laat dit landschap blijven! droog en weerbarstig, met een enkel dier, die tussen dor…

Geef mij aarde waar ik op kan staan palen om het huis te dragen stenen om de muren op te trekken balken om een vloer te leggen hout om te bekleden, pannen voor het dak trappen voor omhoog of naar beneden draad waardoor de stroom kan gaan koper die 't water naar de kranen kan geleiden deuren om te weren, glas dat zonlicht binnenlaat leg…

Nederlandse sporters zij presteerden op een ongekend niveau. Trainden jaren voor een klein verschil, vertaalbaar in de waarden: Goud of zilver, brons! Goud of zilver brons, 'k heb mij nimmer hierop toegelegd daarvoor ben ik een te grote dromer gun een sporter graag de gouden glans en roem, heb ook vrede als Mercurius handel laat gedijen of…

Haar uiterlijk was goed verzorgd, de kleding schoon geen vlekje die dat beeld verstoorde. Ze zei; "wees welkom op dit feest we zijn herenigd, zoals behoorde. "Een feest op drie oktober hoe is dat bedacht, wat ligt er aan ten grondslag?" Ze nam nog eens een flinke slok en hik, wat op een feest als dit, ook warm wordt aanbevolen. "Het gaat…

Zee, op deze zomeravond zijn wij aan elkaar gelijk het warme zand heb jij om wille van het tij met rust gelaten, weldra komen er verliefden samen, tot aan je grens die vloedlijn heet wachtend op de zon die afscheid neemt, hopend op het groots moment van zonnerond op horizon sprekend avondrood, over afscheid en de wederkomst sprakeloos zien…

Als taal open gaat, dan pas zie je-, je bent te lang rechtdoor gegaan met wind en zonlicht in de rug zag niet eens, de lange schaduw voor je. De weg terug, je moest er niet aandenken juist ontsnapt aan tegenwind en ook nog, lage zonnestanden je fietst dan als een kind, die nog moet leren. Als je thuis komt wacht je kopje thee ook twee koekjes…

Passen en meten te veel tijd wordt versleten om het laatste woord.…

Toen de bomen zich met bloesems tooiden kwam met grof geweld in 't prilste ochtendlicht, kwade machten Nederland bezetten, ontnamen burgers geldend recht en hun bescherming kweekten zelf de moed om in verzet te gaan tegen onrecht, deportatie en geplande dood dit omdat zij anders leefden, goed vertrouwen vrijwel niet te vinden door verraad…

Op de pier van deze haven zag ik een verdriet de tranen en de letters, in het zwart geschreven je taal helaas, die toegang heb ik niet. Ik vroeg een man met erudiete ogen "welk verdriet, moet hij doorstaan?" "ach", zei hij, "het is maar kletspraat, van die man." Aan het einde van de pier, in 't beton geschreven niet op de bergwand,…

Alom zwaarwegend was de dag verlopen en verlangde naar zijn bed en huis even kwam het in hem op, om toch te blijven laat en ook alleen op vreemde wegen. De motor vol van eigenkracht gaf zelfvertrouwen het licht bescheen 't donker ver vooruit de bochten goed genomen, plots viel regen en bezwoer; ik houd de lome ogen open, wis het voorruit,…

Tussen oude en de nieuwe titels die verstrijken door de tijd komen regelmatig de klassieke vragen is er elders ook een vorm van leven en wat is de zin van ons bestaan. Jeugd kan ongeremde vragen stellen over lettertekens op papier menen dat de diepte van ons denken met technieken sneller voortgang maakt. Zetten als vanouds ook letters,…

Als je schaduw langer wordt de voetstappen vertragen namen je soms ontglippen, hoor je taalgebruik veranderen omgangsvormen zich wijzigen waarden aan de kant gezet. In dit licht past de vraag; waarom hoor ik ook nog, pijnlijk zwijgen.…

Zonlicht op een blad zonnebank voor insecten natuurlijk voor niets.…

Hoor je de stilte ná de storm de eerste vlaag die slechts wat stof heeft op doen waaien maar gaandeweg de takken boog en bladeren ranselde tot hun val. Het water heeft doen golven een boot dichtbij heeft losgewrikt en pannen van het dak gelicht om even mee te spelen de boom die onder luid gekraak zo even werd geveld. De golven verder…

Wie zijn zij, die nimmer rusten of verpozen en zich tegendraads bewegen, als mensen door oneigenlijke grenzen zijn beperkt niet alleen in stad en land maar ook ver daarbuiten, onderkennen wat de mens beweegt of tegenhoudt, zijn talenten te ontplooien daar en boven leven rusteloze vragen naar de zin van ieders leven, prangend perspectief…

Mijn vrouw en ook de tuin krijgen wat zij verdienen mijn dagelijkse luim. Als regen valt voorkom ik overmaat bij warmte breng ik koelte les hun dorst, verzorg hun zonnepijn. Beiden doen graag iets liefs terug wat dat behelst, is nog geheim misschien vertrouw ik het u toe, maar doe het, vele strofen later... U leest en denkt, zie ik…

Bloeiende tulpen De oog strelende kleuren Thuis in vaas of tuin…

Ik heb een grens getrokken niet met kalk of prikkeldraad. Maar met goede woorden die zorgvuldig zijn gekozen. Het is naar oud model en goede raad tot hiertoe en niet verder. Deze boodschap is zo helder dat het ieders zintuig raakt. Als je loslaat trek je grenzen voor 't welzijn van je groot domein. Dan komen vrede woorden weer tot leven…

Het licht wordt sterker de dagen blijven lengen tot het hoogste punt.…

Gelijk aan Adam werden zij uit klei gevormd de tafel die voor hen toen draaide is ruim gezien, gelijk aan onze plaats op aarde, bij al wat draait is daar de wet van middelpunt en vliedende kracht voor keramisten krachtveld voor creatie. Je kent de wet van kindsbeen aan in speeltuin of de kermis zweef, ook tolde je met armen wijd op eigen kracht…

Er kwam een schip voorbij gevaren het grootzeil bollend in de wind doorkliefde moeiteloos het water als maaksel van een spelend kind toen twee matrozen op het dek voor even oogcontacten met mij deelden, zag ik een vrouw aan 't roer zij hief haar hand, dat zwaaiende bewoog ik groette haar terug, zij wist dat dit gebaar een vorm van zegen…

Verwachtingsvol schreef ik, nog kortgeleden: Moge het zo zijn, dat alle dagen in dit jaar te gaan als een feestdag u komt groeten... Nu: Dat u gezond mag blijven er is genoeg verwoest bij velen heb gezien, gevoeld, gehoord en ook besproken dat een vaccin toch spoedig wordt gevonden om ieder, onbevangen te ontmoeten een knuffel geven, die…

De stad die mij op drie hoog ook beschutting gaf met leefgemak, vermaak wat op de fiets of loopafstand, bij plein of hoek te vinden was een bus of tram die altijd stopt, een taxi met een handgebaar en ook bestelbaar is. De overmaat van het gemak je wordt het zat en tolereert tot hoog niveau de rusteloze leefgeluiden ook als sirenes gillen…

Nadat het onheil van ver weg goed in gezoemd en scherpgesteld tot in de kamer werd gebracht, het drama doende op mijn netvlies te verkleven verschijnt een vrouw die goed gekleed op juiste toon de volkstaal spreekt en mij vertelt, hoe het weerbeeld zich ontwikkelt. Bij haar geen twijfel die wordt onderdrukt geen sluier wolk of mist die haar…

Toen wij onder 't geluid van een sterke stormvlaag los kwamen van de aarde en boven het wolkendek een onzichtbare weg volgden naar onze bestemming, waren wij gelijk aan weerloos zwevende bladeren die zich overgaven aan de bekwaamheid van de bemanning en het vernuft van de techniek. Ver beneden ons ontwaarden wij glimpjes licht van bewoning…

Het sneeuwkleed werd ook dit jaar vlok voor vlok gebracht op huis en tuin gespreid in stilte zo volkomen, geen mens of dier heeft ons gewekt, omdat wij dromend sliepen maar na 't ontwaken o, hoe wonder schoon een bruidskleed om ons heem te sieren. De tuin had eens een groen gazon met schroeiplaats van te hete zon de kale schaamte nu met wit…