Alle inzendingen van Fairouz

Bijna tien jaren kwam ze elke week naar de tempel. Soms bleef ze een uur soms langer Nooit vergat ze iets mee te nemen. Al was het zoals vandaag alleen maar een knuffel. Alsof ze op een kinderfeestje ging. Ze overdacht daar hoe haar kindje er uit had kunnen zien en schuldgevoelens overvielen haar iedere keer. Hadden ze het kindje maar gehouden…

Oostenrijk 2008 Zij bekijkt zich zelf in de spiegel ze weet niet wie ze is haar vaders geliefde? slachtoffer ? of schuldig… Het zal moeilijk worden daar buiten In haar huilt een kind…is zij dat ? Haar spiegelbeeld zegt niets. Is ze mooi ? Ziet ze er normaal uit? Wat is normaal…ooit in een grijs verleden heeft ze het geweten. Ze hoort…

Moeder ik hoor dat u ziek bent. Moet ik mij zorgen maken ? Mijn liefde voor u is grenzeloos. En hoewel mijn lichaam in dit land leeft is mijn hart altijd dáár gebleven. Al wat me gelukkig maakte heb ik bij u achter gelaten. Mijn vrouw, die ik zo liefhad stierf en met haar een deel van mij. Onze meisjes heb ik bij u gelaten omdat ik ze veilig…

Moeder borstelde nog eens mijn altijd weerbarstige krullen. Trok me nog voor de zekerheid mijn grijze manteltje aan. Ze inspecteerde de rest…naar tevredenheid. We konden gaan, het werd tijd. Het was zondag en we gingen zoals iedere week naar het kleine katholieke kerkhof. Ik stelde geen vragen, vroeg me nooit af wie we daar gingen bezoeken…

We luisterden nachtenlang naar haar muziek. Samen dansen, het voelde zo goed. En ik dacht werkelijk voor een ogenblik dat het zou kunnen duren. Vaya Con Dios, Jij bracht weer liefde in mijn leven "Ik hou van jou" je stem klonk luid over het marktplein heen. en ik lachte maar het gevoel verdween ongemerkt uit mijn hart. Het was weer voor…

De nachtmerrie eindigde in Jemen. Dácht hij. Nu, jaren later voelt hij zich zelfs in gedachten nog niet vrij. Elke nacht beleeft hij alles weer in zijn dromen. En ze blijven maar komen. En wat had hij nu helemaal gedaan? Als student te Cairo in een protestmars meegelopen. In Cairo nam men het echter niet zo nauw bij ondervragingen,…

Dus besloten ze te gaan protesteren. Ze zouden dingen gaan zeggen Nee, schrèèuwen… Wat nooit gezegd mocht worden Want wat zou de wereld wel niet denken? De avond van te voren. Zijn ze goed voorbereid? Ze gaan met allèèn hun mond als wapen. Want krachtig is het woord. Maar ze waren zich bewust van het gevaar. Hun vreedzame demonstratie…

Ze kijkt naar haar gezicht. Ze heeft prachtige ogen en mooie volle lippen. Maar ze is kaal, haar wenkbrauwen en winpers ontbreken. Ze is zo dicht bij de dood geweest dat ze die bijna als een vriend omhelsde. De dood leek zo púúr. Ze is pas eenentwintig jaar. Vandaag voelt ze zich iets beter en ze bekijkt zichzelf in de spiegel ze is blij…

'Bloemen houden van mensen' zegt men. Joanne uit Aalten krijgt ze sinds vorige week, elke dag! Ze liggen op straat een hele bloemenzee Ja hoor dat mag. Helaas kan Joanne er niet van genieten. Ze is vermoord. Bloemen in allerlei soorten en kleuren. Maar wat of wie moeten ze nu eigenlijk opfleuren ? De wereld lijkt wel gestoord. Er valt…

Ze zijn beiden net zo breekbaar als sterk in hun verdriet. Dat ze herkennen als ze elkaar in de ogen zien. Hun gezamenlijk leed, daaruit ontstond dit lied. Oh, het oordeel werd snel geveld. Sinds wanneer liggen Israël en Palestina in Europa werd er gevraagd. Dit kan niet, het is zo politiek beladen werd er geklaagd. Een Joodse en een…

Een laatste blik in de spiegel vóór hij op pad gaat. Hij is tevreden met wat hij ziet. Zijn zwarte haren, zijn kleren apart en toch stijlvol. Nog even zijn eye-liner bijwerken, Dan besluit hij dat het goed is en het is tijd om te gaan. Hoewel hij zenuwachtig is, ziet men hem dat niet aan. Hij komt zelfs wat arrogant over. Mensen kijken hem…

Mijn broer kwam langs en vlak voor hij zou gaan, gaf hij me een envelop. Ik zei nog: niet jarig en tòch een enveloppe met inhoud. Waarop mijn broer beweerde 'èn onbetaalbaar'! Maak maar open als ik weg ben …..En zo gebeurde. Tranen rolden over mijn wangen toen ik in het gezicht van een vierjarig kind keek…een meisje met donkere krullen…

Ze draagt de thee op de veranda Daar zitten ze dan. Het verleden zit tussen hen in. Ze ademen de zachte ochtendlucht. Haar smalle hand schenkt hem de thee. Samen zitten ze daar. Hij kijkt naar haar en ziet nog altijd haar schoonheid die hij aanbad…rust straalt ze uit. Van het verleden hebben ze geen spijt. Samen zijn ze volwassen geworden…

Lemok hoorde de vrouwen die achter de omheining van het mannenhuis behoorden te blijven, zacht zingen. Hoeveel weken was hij hier nu al ? Duizend sneetjes in een volmaakte huid, hij en de andere jongens waren samen met hun Vaders, Ooms en Dorpsoudsten het mannen- huis binnengegaan. Als jongens wel te verstaan….Als man kwamen ze er vandaag…

De zon kleurde de bladeren van de bomen Sprookjesachtig mooi. Zijn ogen plaagden haar terwijl zijn lippen haar zachte mond zochten. Een onvergetelijke zomer lang waren ze nu samen. Hij was niet langer onzeker dat ze zich bij hem zou vervelen, na deze nacht vol hartstocht, hadden ze samen deze morgen begroet. Deze heerlijke oktober morgen…

Wie was ze ? Iedereen had de vrouw op de bruiloft gezien. Maar niemand scheen te weten wie ze was. Als men de bruidegom vroeg was zijn antwoord Ik denk dat ze de vrouw van een collega van me is. De bruid zei ongeveer hetzelfde. Wat een feest, Men zou er nog weken over praten. Het was een sprookjeshuwelijk geweest met dagen van eten en dansen…

De jonge vrouw beklom de heuvels van Song Pan. ze hield van het landschap daar zocht ze rust, daar zocht ze oplossingen bij problemen. En daar vond ze vaak zichzelf. vandaag vond ze geen antwoorden en ook geen rust automatisch vouwde ze haar smalle handen ineen. Ze wilde dat hun regering anders kon zijn. groot was haar wens, veel kinderen…

In het park,onze blote voeten in het gras Weet je nog die avond ? Duizenden kleine sterren, die dansten met ons mee. Ik zag ze in je ogen als je naar me keek Ik ben je niet vergeten Al is het voorbij. De zomernachten brachten we door op het balkon. Wat voelden we ons vrij. Waar de sterren plaats hadden gekregen van de zon.…

Al jaren zijn ze uit elkaar gegroeid… waarom doen ze nog alsof? Al wat hen vroeger ooit verbond voorbij. Ze slapen al jaren niet meer bij elkaar Hij ziet het niet als ze een ander kapsel heeft. En wat hij doet interesseert haar niet. Ze dansen de dans der passie al zo lang niet meer Ze blijven bij elkaar en ik vraag me af: waarom…