robijnrode avond
ondergaande zon
werpt bloedgloed
op de zandvlakte
droog stof waait op
dwarrelt doelloos
over dorre bloemen
leven lijkt verdampt
dit doodse landschap
is niet veel meer dan
een roodbruine schets
op vergeeld papier
ogen turen in de verte
de weg naar nergens
eindigt in die vage lijn
trillend aan de einder
een klok…
beeld in tegenlicht
en trillende lucht
vaag en vlekkerig
stroperig vloeiend
boten als blokjes
dansend op zee
water golft en deint
spiegelt het zonlicht
vleugels slaan
boven fonteinen
vlammen likken
aan dorre halmen
eenzame zanger
raakt mij diep
met sonore stem
en stemmige tekst…
47
Bezig met laden