Alle inzendingen van Ferdinand

Op de afsluitdijk drie elementen voorbij met vlam in de pijp…

Met Kerstmis zou ze weer zijn thuisgekomen, mijn kleine meid met haar goudblonde haren waar ik zovele nachten naar kon staren en in haar ban begeesterd van kon dromen. Soms kan het mijn vrienden wel zorgen baren als ik hun weer foto’s van haar wil tonen, “want daarin”, zeggen ze, “kun je niet wonen, wees er eens klaar mee na zovele jaren!”.…

Het zwalkende schip met de koers ver te zoeken ten prooi aan golven…

Dichterbij de glans wijst het kaarslicht mij de weg naar een nieuw leven…

Teruggeworpen in de kindertijd komt alle onvolwassenheid retour, het speelgoed op de eikenhouten vloer, het broertje dat ik met een kar aan rijd. Met veel toneelspel draait hij mij een loer en hoor nog steeds zijn pedante verwijt. Voor eeuwig sta ik bij hem in het krijt, blijf ik immer voor hem een lompe boer. Is nu de open wond al lang…

Vroeger kende ik er elk plekje van, liep ik achteloos door een lieflijk landschap, besteeg ik met twee vingers in mijn neus die ene trap, slechts vijftien treden, was ik vaak in drie tellen boven en als een steenbok nog sneller beneden. Bij toverslag verandert mijn heupkopnecrose nu mijn huis in een verraderlijke bergreus met een ijzige wand…

Zo maar een kaarsje geeft mij midden in de nacht plots hoopvol veel licht…

Geile waterhond vraagt poedelnaakte buurvrouw door het raam mee uit…

Hond kan niet kiezen: zoveel takken na de storm om mee te nemen!…

Stuk verwildering: ogen vol woeste vraatzucht bij de Burger King…

Het wuivende riet kiest voor luidruchtig afscheid in felle herfststorm…

Op weg naar advent zie ik een weg, een waarheid verzoeningsmoment…

Een snijdende wind beneemt messcherp de adem voor vinnig weerwoord…

Ster aan de hemel geeft licht en wijst me de weg voor mij Betlehem…

Is morgen vandaag dan is vandaag gisteren zonder mijn zorgen…

Een jongen wijdbeens ongegeneerd in de bus wijst op groot geslacht…

Was ik een zwaluw, zou ik oneindig lang vliegen in de ijle lucht. Was ik een zwaluw, zou ik in vogelvlucht fluiten van ultiem geluk. Was ik een zwaluw, zou ik hoog in de blauwe lucht God danken dat er een hemel was. Was ik een zwaluw, ...…

Roodbont een hoofddoek in mooie blonde haren vrouw zoekt zeker boer…

Als God een naam had, hoe zou Hij dan heten? Zou je Hem dan echt daarnaar durven vragen, naar de zin van al die heilloze dagen, Jezus’ dood en de staat van Zijn geweten? En wat als God onder ons zou verblijven, een blinde vreemdeling in de bus is, die jou plots weg loodst uit jouw duisternis en daarmee helpt jouw twijfels te verdrijven?…

"Arme" liberaal voelt zich met zijn maatkostuum in het pak genaaid…

Hoofd in de wierook vol ontroering over mens te vroeg heengegaan…

Een vader die liegt voelt zich niet aangesproken hoe hard de waarheid…

Onder luid gesis klinkt het "Joden aan het gas!" met Auschwitz ver weg…

Hard op weg naar de top bij ons verbond, met referenties die er niet om logen, een cv bepaald niet uit de duim gezogen, ga je echt sprakeloos van mond tot mond. Wat ze ook spottend van je zeggen mogen, je werkt je vaak alle standjes in het rond stijf van ambitie tot de morgenstond, al moet je wat ondersteuning gedogen. Is het weer eens tijd…

Dorre denkbeelden waaien als herfstbladeren door mijn achtertuin…

Een grote kruisspin contemplatief op zijn web doet zich heel vroom voor…

In zelfloutering van dik hout planken zagend splinters in het rond…

Grafstenen en niets anders dan grafstenen omringen de gedachten in mijn hoofd. Gebeiteld de spreuken dat wie gelooft voor eeuwig leeft en niet meer hoeft te wenen als je van ’t aardse leven wordt beroofd. Geloof ik graag dat Jezus is verschenen om aan ons absolutie te verlenen, in mij woedt de twijfel onuitgedoofd. In leerstelligheid raak…

Een wolk kievieten compact zwermend door de lucht de trek begonnen…

Lichtmast in herfstzon twee ooievaars in conclaaf blijven of weggaan?…