Netgedichten

netgedicht (nr. 45.390):

Wandelend op Zijlpoort*

Grafstenen en niets anders dan grafstenen
omringen de gedachten in mijn hoofd.
Gebeiteld de spreuken dat wie gelooft
voor eeuwig leeft en niet meer hoeft te wenen

als je van ’t aardse leven wordt beroofd.
Geloof ik graag dat Jezus is verschenen
om aan ons absolutie te verlenen,
in mij woedt de twijfel onuitgedoofd.

In leerstelligheid raak ik de weg kwijt
en wend mij bedachtzaam af van de zerken
naar wat wetenschap van mijn credo scheidt.

Mijn band met God kan ik niet meer versterken
dan door met mijn besef van eindigheid
me te blijven wijden aan goede werken.

(* katholieke begraafplaats in Leiden)