Alle inzendingen van Fonger Boontjes

Ik heb vast iets met platteland en vage torens in het verschiet van zondagmorgen. Fryslân wiid en fier, dizige boskjes en tsjerkjes en Pake dy seit dat is Wommels en der leit Lutkewierum - Friese zondag nabij verleden kerktorens nu en dan en Pake om ze namen te geven die het kind meteen vergeet maar die de oudere wil herbeleven in…

In het kleine Heiligdom drommen moe de pelgrims binnen: rustpunt op een lange reis van onthechten en bezinnen. Wees Gegroet en Onze Vader duizend keren in kapellen - duizend mijlen als gebeden die van schuld en pijn vertellen. Op de weg naar Santiago voeren auto's af en aan mensen met te korte dagen voor een overvol bestaan. Maar…

Julia ging op een laat nazomerstrand tegen al haar goddelijke zusters in die haar heimelijk zonder tegenzin verbanden naar Grote Mensenland, naar dat roerige toch verlaten oord waar zij moest leven als niet meer kind dat geen oplossing voor het raadsel vindt van waarheid die het ware vermoordt, het Goede dat het Schone verstikken mag -…

't Wordt schoorvoetend licht, een dun laagje sneeuw: ijl tintelgedicht in een prille eeuw. Een prille eeuw, met hoop - die doet leven- op een gouden tijd, ook al duurt het maar even. Schemer zuiver en broos, is dat niet genoeg? Maar de dag is nog jong, dus juich niet te vroeg! Aan de doorgangsweg staan als geraamten de bomen- geen…

Zij jongen en doden eeuw na eeuw, doorlopen hun leven stap voor stap; bejagen en grazen, buffel en leeuw, zonder overweging of rekenschap. Ook voor de mens als denkende soort is weten en zien een zeldzaam moment. Jaren en jaren doet hij voort, terwijl hij de zin van zijn daden niet kent. Net als het dier, geen verbeelding of waan: hij volgt…

Acht nooit gering de vreemdeling die schamel, opgejaagd en ver van huis een woning vraagt: het kan een Koning zijn...…

Hij is voor zover ik weet nooit gezien op een blanke schimmel. Want dan had men kunnen zeggen: de Prins op het Witte Paard. Maar hij reed in snelle auto's en vloog in spannende kisten. Liep rond in mooie pakken, glas champagne in de hand. Beleefde van tijd tot tijd met luchtige élégance de wildste avonturen die soms bijna verkeerd afliepen…

Die zondagmoren: zullen wij gaan, of zullen wij niet? Toch maar gegaan... Maar het waaien houdt aan, wordt een zware storm; het schip hulpeloos in weer een wind. Op de achterbank een huilend kind. Bange ouders met een extra last. Dan de draden vast voor de veilige sluis. In het nu stille water drijven witte kwallen...…

Tussen geum en aronskelk staat de tuinman met zijn net. Hij schept en schept de vliezen weg, bij oevergras en waterblad. Aanslag en afval aangegroeid, takken en blaadjes aangewaaid, van hier en daar en overal. Van overal uit het heelal...…

't Is hier tussen hier en daar, waar de meeste mensen niet stoppen en doorrijden zonder gedachten; waar sommigen overnachten, maar niemand echt verbliijft. Verwacht geen bruisend vermaak. Wees tevreden met een drankje, dat de druk van de reis doet vergeten Om daarna een hapje te eten, dit al in 't zelfde huis. Bij 't vertrek, de volgende…

Met een vaart van minstens honderdtien passeert het land in een ommezien. Heuvels, bossen, een oude abdij, voor je ze ziet ben je er al voorbij. Autobahnkreuz, nog tweeduizend meter. Afslag naar Stuttgart. Of is Karlsruhe beter? Dan staat alles stil: sechs Kilometer Stau! Bovenop de berg ligt al weer een oud gebouw...…

Het grote huis is stil en leeg, weg zijn het pluche en de palmen. De keuken, ooit vol van geur en gebraad heeft geen spit meer en ook geen fornuis. In de grote zaal toont alleen de schouw nog iets van de vroegere rijkdom. Een klok staat verloren in de gang, triest en kaal, alom bladderend stuc. Overal woekert het wilde groen, door geen…

Het eerste stadspark van het land, de hoogste molens van Europa. Het pauselijk wapen pontificaal boven de ingang van de kerk, voor enkele jaren monumentaal gepromoveerd tot basiliek. De hoogste, grootste en het eerst: wie tussen raffinaderijen en grote havens niet onder wil gaan, moet met pakhuizen aan een gracht, zelfverzekerd en megalomaan…

Getoupeerde haren, wolken lak, onhandige colbertjes, brillantine: twee moeilijke rijen, elk aan een kant. In het lege midden met das en pochet, de danskeraar, zalvend, zijn assistente zedig, naar het lijkt, in een zwarte jurk. De foxtrot, de tango, een Engelse wals; het jasje dicht, een houterige buiging. Gegiechel en gestrompel op de vloer…

Verbaasde kleuren, uitrekken, krimpen, weglaten, toevoegen wat er al bijhoort vanaf het begin. Verbuigen, vervoegen, contaminatie: taal maakt beelden tot rake sculpturen van vege tekens. En het publiek in trage gang beleeft ootmoedig, telkens opnieuw, haar eerste bezoek.…

Hij zwaait met zijn hoed, als een staatsman vaarwel, een deftige staatsman uit vroeger tijd. Een waardige pose die kil cynisme maar geen verkrachting en bloedschuld bedekt. Hij ontvlucht zijn huis en zijn heldendaden: stromen van tranen en rokend puin. Niet wetend van falen stapt hij in het vliegtuig en laat zijn doden alleen met…

Onder lagen, lagen tekst is een torso opgegraven en trots tentoongesteld op voetstukken en altaren; uitleg en commentaren van herders, theologen. Een onvolledig beeld wordt met wisselende hypothesen utgebreid en aangevuld tot een altijd nieuw verleden. Onbewust kijkt ieder heden naar toen met eigen ogen.…

De Koning, hoofd in de wolken, maakt van zijn eigen werkelijkheid een ijle droom. Een geestesschim onaards wordt middels tonnen steen door arbeiders getorst in vuil en gruis en zweet, vermetseld tot materie. Wie nu de berg opgaat is als een oude pelgrim: de weg is lang en zwaar, maar 't loon na moeizaam zwoegen is een hemels visioen…

Aan smalle straten staan kleurige panden; beschilderde wanden met mensen en dieren worden bekroond door een gouden dak. En onder de erkers verhalen, historie: hier woonde een wijze, befaamd geleerde, en daar verbleef de Vorst van dit land. Zo heeft elke wonig zijn erkers en kleuren, daken en deuren die eeuwen verbergen und alte Geschichten…

Bijna dood is weinig anders als niet zo lekker, een beetje slapjes of afgemat en ongemerkt bereist een mens het Schemerland tussen Hier en Dood. Bijna dood is haast hetzelfde als aan de avond, er doorheen of uitgeteld en ongedacht wordt net gestorven bijna niet dood, een deel van leven...…

Een grote doos drijft door de Lange Haven van Korenbeurs naar herenhuis en zinkt, zinkt al maar dieper met vuilnis van het veilinghuis, van restaurant en kledingzaak. Blokkeert onder een brug tenslotte de toegang naar een weids verschiet met afval van de bloemenzaak, verweerd metaal en vaal antiek.…

Het is een komen en gaan bij afhaalchinees en snackbar van roodverbrande benen onder bolbuikende T-shirts die zonverhit bestellen bij noterend Aziatisch geduld, of amicaal goedmoedig bij het meisje achter de olie dat patat en ballen laat sissen. Voor zaken zoals deze zijn dagen zoals deze gouden handel en megawinst.…

Met de kale vlakte vol kranen en kuilen in het hart van de stad heeft men grootse plannen. Het Paleis komt terug met zijn doden, hun dromen, verleden en toekomst, levensgroot en in kleur. Wat bleef van de oorlog: massieve uniformen op een oud bleek journaal- het vergeten verhaal van een verre historie die nooit is geweest.…

Ik ben nog even soepel als altijd, hoop ik, krachtig en onversleten. Maar als ik snel de trap opga zijn dertig jaren zo voorbij, wanneer ik bovensta - kortademig, klamzweterig. Wel ben ik onveranderd gaaf en glad, denk ik, en net zo slank als vroeger. Maar tijd en ondervinding strijk ik niet meer met mijn handen strak als ik in de spiegel…

In het Woord, aan ons gegeven is 't onzegbare beschreven en het helpt ons te beleven wat ver boven, buiten is. Bij een volk met vreemde zeden, levend in een ver verleden, kwam dit Woord als naar beneden, toen reeds een geheimenis. Daarom valt niet te vermijden, dat het vaak, in later tijden, vrees en tegenstand verwekt. Maar zie waarheid…

Zo slank en voornaam, hoed met deinende veren, een korte bontjas op een mooie japon. Maar ook zo alleen, wat haar schrikbeeld was. Daarom die vlucht in dikke alledaagsheid, waardoor zij één van ons allen leek.…

Jongens met donker haar in een grijze Opel Safira roepen uitgelaten naar vrienden met donkere ogen en bruine hoofden. Voor nauwelijks veertig jaar was hier alles nog bleek en blond, een enkele vetkuif in de snackbar met schelle jukebox op de hoek van de lange donkere straat, waar ik als bange kleine jongen niet naar binnen durfde te gaan…

Door openingen hoog in de halfverzonken gang valt licht op ruwe steen en omgevallen beelden. Resten stucwerk hier en daar vertellen met gebarsten stem: "dit was een keizershuis, met alle bouwvallen rondom in 't weidse heuvelland". 'k Meen Caesar te ontwaren met zijn nobel en schoon gelaat, getooid als legeroverste, die zal vragen…

Aan het water, in het water groen van bomen blauw van lucht, zit ik rechtop neergebogen met mijn ja en nee Met mijn nee en ja tenzij, half welwillend in verzet tegen postmodern vermanend tanend achteruitgangsgeloof…

Vlak voor de friet, nog hangend in de lucht, terugvalt in de schaal na omgeschud te zijn - Juist dít moment te vangen met de lens, met potlood of penseel, of wat voor materiaal, dat is mijn grootste wens. En net boven de rand de zelfvoldane blik van de patatboer: kijk dit kan ik allemaal!…