Alle inzendingen van Frans Wulffele

Gek licht Ik hoor het zonlicht Het spreekt tegen mijn gezicht Ik lig hier maar wat Maar niet zomaar wat Het is niet alleen maar licht Ik lig gestrekt, zingend door mijn huid Ik zing zacht, beantwoord het licht Ik lijk wel compleet gek Zingend tegen een licht Dat ik hier lig, dat is waar Ik ken alleen maar dit licht Het is gek Dat licht…

Haar woorden echoën nog na Zij klonken lang als een vonnis Niet door haar uitgesproken maar als bevestiging van mijn kwaad Niet kunnen beminnen Niet kunnen begrijpen Nu klinkt zij opnieuw als een strelende melodie Ik hoor haar voel haar omdat jouw muziek mij ontvankelijk heeft gemaakt Jouw beeld geeft gedachte die zorgt voor blijvende beweging…

Ze kijkt me aan Ik ben niet in haar buurt Door als een goede macht gestuurd blijft ze staan Ze is heel ver weg Maar altijd overal Zij is de oerknal Alle woorden die ik zeg met een euforische toon Haar overweldigende aanwezigheid Haar ongeëvenaarde schoonheid Haar schenkende liefde op een godentroon regerend met alles helend machtsvertoon…

In haar kwetsbaarheid zit een kracht Zij voelt beschadigd maar innerlijk is ze puntgaaf Haar ware ik onverwoestbaar Haar schoonheid slaat zich ongenaakbaar door de pijn omdat van binnen zij de omgeving regeert Nooit erdoor verslagen Haar weg voortzettend In haar toewijding genereus Zij de zee die kolkende emotie aanvoert niet wegspoelt…

Denkend aan haar aan haar edele gebaar Het gebaar waarin alles bestaat Alles dat leven de moeite waard maakt Alle gevaar laakt Alle codes kraakt Alle onrecht wraakt Het geluk voor altijd bewaakt Dat is zij in haar onvergankelijke schoonheid die daarmee deze simpele sterveling bevrijdt Naar de onvindbaar geachte bron leidt van existentiële…

Ik zie haar betoverende silhouet De bevroren rivier kraakt Ik ben ontwaakt Haar verschijning heeft me gered Gered van het kansloze gevecht Het leed is geleden De strijd is gestreden In mijn voordeel beslecht Ik voel de rivier weer stromen Ontsprongen door haar silhouet is de stroming weer in werking gezet Het allermooiste ooit is tot mij…

De contouren zijn grijs en zwart Ze doen denken aan de sluier rondom mijn geest aan de afgrond waarin ik ben geweest Maar deze donkere kleuren ontleden alle smart Zij ontsluiten het zuiverste licht Haar gedeeltelijk verschijnen Alle pijn gaat verdwijnen Door haar vage gestalte een nieuw leven gesticht Raden naar hoe zij is in het echt heeft…

Gepantserde stad Zo komt het over Met al dat staal en glas De ‘vernieuwende’ architectuur We staan hoog tegenwoordig Op de goeie lijstjes Hollywoodsterren die ons aanprijzen Hippe stad hoor We gaan Amsterdam achterna Het wordt nog eens wat Oud Rotterdam was keiharde humor op de man Maar met zelfspot Niet verfijnd Soms grof Maar werkend…

Als taal de waarheid sprak dan zou ik haar volledig leren Mijn weg omkeren Beminnen met achteloos gemak Haar wereld is daar ergens Mijn taal voldoet niet Mijn woorden doen slechts teniet Mijn woorden zijn een grens In de ervaring willen we samen zijn Maar haar taal weerspreekt de mijne Geen woord kan de afstand verkleinen Zij versluieren…

Op zoek naar wat haar raakt Ze zegt dat je mooie dingen maakt Je wilt begrijpen waarom het niet lukt Onder een complex gebukt Van een donker verleden In je gedichten vermeden Ze blijft vragen om meer gedichten Het doet haar ziel oplichten Is wat zij mij zegt Ze is aan mijn woorden gehecht Dan zie je haar in beeld met een ander Je zegt jezelf…

In de jeugd ontstaat al verloren strijd Als de daden van de jongen die wat anders wil indruisen tegen wat de ander belijdt De jongen houdt zijn wens stil De druk van de groep is groot Maar bijbehorende vernedering slaat de creativiteit werkelijk dood Het heeft dan geen enkele zin Waarom is de mens zo gebouwd? Of is mens zijn louter chaos?…

Als zij tegen je spreekt wordt er welgevallig gepreekt Een preek die vertelt wat je wil horen Niet met verboden die je geluk in de kiem smoren En toch klinkt het als een heilig gebod waarbij je schikt in je onherroepelijke lot Maar dat lot is als het paradijs Haar woorden maken je zo wijs Wat zij zegt, is de liefde in eigen persoon Op een onvoorstelbare…

Tien jaar beleefde ik donkerte Geliefden wilden helpen Vrienden stonden klaar Om de gapende wond te stelpen Natuurlijk Het lag voor het oprapen Maar het voelde kwaadaardig Met mijn gesloten geest Ik ontwaar nu weer een geest Niet als een spook uit het verleden Nee, een die mij over de drempel tilt Ik betreed een schone ruimte Niet als leeg…

De dag breekt aan Geen doel, geen zinvolle gedachten Met geen stok uit mijn hoofd te slaan deze donkere negatieve machten Opstaan, naar buiten kijken, ontbijten scheren, douchen, aankleden Aan mijn bestaan valt geen woord te wijten Weer tijd om de leegte te betreden Ik loop wat wezenloos in de kamer Ik voel geen grond Liever had ik een hamer…

Een dag was geen dag De nacht was er altijd Het is de reis Zegt iemand Een reis naar niets Een reis zonder monumenten Geen bezienswaardigheden Geen attracties Zo leeg ook mijn hoofd Een schaduw op haar gezicht dat ik niet zie Het werpt de grauwsluier van mij af Toont alle schoonheid die innerlijk verdampt was Ik kan ze nu aanschouwen…

Ik ontwaak niet Pas als ik merk Dat zij mij ziet, ben ik wakker Zij ziet mij niet met haar ogen Maar omdat ik haar aanschouwd heb geloof ik dat ze mij bekijkt Een onalledaags patroon bezet mijn hoofd leidt mij omhoog De illusie van haar bestaan is voor mij zelfverwezenlijking Als ik de moed innerlijk vasthoud en de kracht vastleg die zij…

Als zij opstaat komt de kracht terug De weg opgaat over de brug naar een plaats waar alle geliefden komen bij elkaar Haar brug ontsluit mijn gehele ziel Haar tocht door mijn geest scherpt hem verruimt hem Zorgen en zonden verdwijnen Kwaadheid maakt plaats Zij verruilt alle pijn voor een bevrijdend blijvend bestand tussen liefde en natuur…

De tedere bezetting neemt plaats in mijn hoofd Een bezetting klink fout Maar deze wensen we allemaal Mijn hoofd leger dan het glas na de overwinning Zij vult het met heerlijk ontsporende gedachten De lethargie wordt daad Mijn vrouwen zal ik niet meer vervangen door een liefde van vergelijkbare statuur Maar door haar verschijning veranderde…

De beelden trekken voorbij Ik zie taferelen die mij verlaten hadden mooie zingende beelden uitspattingen van liefde uitingen van genegenheid ik dacht, ik heb geen recht maar nu is er het voorrecht Het zien van haar geeft me de beelden terug Samenhang en vervulling is wat ik zie door haar zicht…

Met duisternis de ochtend begint Zelfs met ogen open Geen verlossing Geen bevrijding De nacht eindigt het leven begint Bedrog Interpretatie Nu speelt dat geen rol De indelingen vervallen Grenzen gaan open Verdwijnen De breuken in het denken gedicht Het is een inspirerend organisch geheel Dankzij jou De nacht is geëindigd Het leven begint…

Een gebaar van haar zijde Nauwelijks zichtbaar Maar een vloedgolf raakt me Alle geketende emoties komen vrij Zij wenkt Niet meer dan een luchttrilling Voor mij een orkaan die alle remmingen optilt neerzet als machteloze brokstukken van een overwonnen verleden Voor altijd verdwenen Zij glimlacht Op haar gelaat verdekt Ik zie een overweldigend…

De ochtend wordt de dag Het is 40 graden Donkerder was het nooit Al het verdwenen poolijs Kruiend samen in mijn ziel Altijd kansloos deze strijd Zij verschijnt vanuit de duisternis Voert deze weg De lichte tred van haar lichaam ook van haar woorden Ik klamp mij vast aan haar Het is meer dan dat Ik kom weer omhoog Bij iedere stap van…