Alle inzendingen van Fred

en als je er nog bij rookt dan krijg je een knappe ouwe kop alcohol holt uit van binnen maar je hebt wel een plek waar je jezelf neer zet en je ogen kringen een tafel, niet aangeraakt emoties verdringen geflest, verzaakt ontkurkt, ontdopd, ontgoocheld de zwarte nacht bracht mij thuis en ik nam er nog eentje morgen wacht de glasbak…

Kijk, die zijn naar Dorrestijn geweest. Ze hebben kort na aanvang al de zaal verlaten. Van ’t lachen gierden zij, de stoelen waar zij zaten zijn nat gepiest, die van de vrouwen nog het meest. In alle steden waar hij optrad was het feest, liep men tot laat in polonaise door de straten. Kijk, die zijn naar Dorrestijn geweest. Ze hebben kort…

David Gates - If Rudi Schurike - In einer kleine Konditorei Johan Verminnen - Laat me nu toch niet alleen Mecano - Tu Mahler - Top Drie Depri Werp mij een munt in de gleuf Random speel ik uw deun Ben ik uw muzikale hoer Draai ik wat u vraagt En morgen reken ik u af, Moet u de rekening betalen, Deunend door de nacht Word ik slapend rijk…

ik blijf toch wel vervloek mij, verzoek mij ik ga niet weg zoen mij met zoete lippen ik blijf nog even kijk mij recht in het gelaat was mij de oren ik blijf toch wel degene die ik ben ik ga niet weg…

ik keilde de kiezel stuiterend over het water nimmer van een zonde bewust later kwamen de kringen verweten mij de eerste steen die ik onnozel had geworpen de oever en de overkant kwamen even ver en tot bedaren ik stond daar na te genieten op zoek naar een plattere steen…

geweven gevangen ragfijn in ijle draden laat ik alles in het midden de touwtjes in handen u doet mij trillen ingewikkeld geef ik een doodsteek en ik zuig, ik zuig…

we zouden naar de super en de kringloop gaan men heeft ons er niet gezien we hebben nog nooit zo'n plezier gehad morgen doen we weer hetzelfde…

ik heb, alweer, een sjekkie gedraaid en er de brand in gestoken een Friesche kopstoot vergezelt mij classic rock radio, pijlen raken hart een eenzame nacht vangt mij aan laat, en eigenlijk te vroeg druk ik het late journaal met een knop naar de bijstand wil ik alles achter mij laten geen informatie meer alleen nog dat kind, in mijzelf…

ik ben nog niet begonnen alles is blank nog, woorden zonder betekenis, geen verhaal gehaald, als een fles zonder ziel al ben ik groen als gras, ik moet kleur bekennen, maar ik denk in zwart en wit paradijs, zo zonde......…

de oude meester, opgedoekt een kroontjespen, uitgeschreven de cineast, stom zwart en wit ook doodgewone mensen gaan eens gewoon dood niemand ontsnapt aan ieders keurslijf ik zit er wel mee ik kom er niet mee weg…

rasse schreden terugkerend de indruk van gisteren, dag dagend herinnering de navelstreng ontworsteld lachend het leven tegemoet al die jaren toekomst naar een eenduidige dood ik vrees dat ik mijn sporen heb nagelaten…

op de bank ongenaakbaar geen boodschap neuk de wereld Ik slaap zometeen een dekbed met poezenkind ze zoekt de warmte van mijn kruis en daar lig ik poezenkind zoekt en zij weet ik ben thuis…

de zon kantelt en de aarde slaat om een dode moeder laat een tuin achter de heg en de kastanje keken door het raam naar een bleek, wit gezicht zij was hun klein gedicht langzaam kleurde de dag oranje naar de helende nacht vlinders en bloemen begroeven haar heel zacht de aarde kantelt en de zon schijnt niet meer lichtvoetig waait…

een arm om een schouder die schokt in niet gewilde tranen de ochtend in wakker worden met liefdevolle woorden niet gezegd, niet gezegd ik draag je door de nacht en morgen ben ik er weer, voor jou neem dat maar van mij aan onvoorwaardelijk…

Hassi, Hansipansi uit het oog verloren broertje, teruggekomen kwam ik een wereldgozer tegen Bolknak, maar niet de sigaar Gevoel met handen gegeven Vanuit zijn tenen Ik groet je, Hamol, En jij begrijpt wat ik voel.…

dode ogen spreken boekdelen in hoofdstukken gesneden kost voor kenners, brood ontzettend Leids komijnen kazematten ik beleg heel weids voed de korsten aan mijn katten nodig uit, heel blood melkwit gesneden dicht ter lijk kan het niet bevatten…

paden betreden links-rechts, links-rechts soms met z'n vieren door het midden de arm omhoog fier het been gestrekt laarzen klossen kant noch wal heil moest zegevieren het streven was nobel hoogmoed kwam voor de val toch zei mijn vader, ontsnapt via het kolenhok van communistische buren "je kan zeggen wat je wilt van die Duitsers…

het toeval is mij niet vreemd vind soms woordenstromend een vriend maar vaker nog ben ik mijn eigen vijand ontbeer ik pen en papier of ben ik zwart afgeschermd op het moment dat mijn kop de mooiste dingen afscheidt en na vijf seconden brabbel ik een kater ik denk te snel dacht ik even later…

ik herken mezelf in frustratie, irritatie gelijk hebben, gelijk krijgen de knipoog van poezenkind beerenburgwarmeborrelgolf de oude kater op mijn rug terwijl ik weer eens wakker word goedemorgen morgen ISO gecertificeerd waar iedereen gelijk is maar het niet heeft erken ik bovenstaand…

ik wil het niet koud hebben en toch vallen de bladeren richting herfst, valt de winter in perfecte vlokken ik ervaar ongenadig het maagdelijk wit op de velden het donkere ijs dat zegt dat het veilig is om op te staan maar elk jaar weer hunker ik naar die onverwachte zwoele lente-ochtend te warm voor de tijd van het jaar op zo'n dag…

alle verhalen hier mogelijk, ten spijt is het twee voor twaalf misschien drie voor vier? geluld wordt er toch wel is het ei eindelijk kwijt lossen woorden op staat er niets meer op papier internetnietgedicht afgewezen wie ben ik dan dat ik mij tot u verplicht? ik lig graag dwars…

nog even onze taal, eerlijk recht door zee nog even doen we het er mee helaas worden we voor het reclameblok gezet eten we, heel kek zo'n gore big mac en kopen we tot onze lol meubelen in de woonmall moerstaal getiranniseerd, geridiculiseerd, veramerikaniseerd van je hela hola geen siroop meer maar fucking coca cola pearl, spec…

als ik kwaad ben laat ik mij gaan neem ik geen blad voor de mond laat ik u weten waar ik voor sta als ik kwaad ben bent u mijn grens…

vandaag is alles anders de oude man op het bankje in het park liep z'n vertrouwde loopje in de verwachting alles bij het oude, vertrouwde te vinden glansden eens zijn ogen bij het zien van kinderspel nu voelt hij de lus knellen in zijn binnenzak een boom van een vent geveld door oud zeer wat eens was, hij komt niet meer…

als dit een recensie zou zijn dan was ie vernietigend als dit een column zou zijn had ie de toeschouwersschare opgeblazen als dit een beschouwing zou zijn dan was u uitgelachen maar helaas dit is een vermeend gedicht heel net komt men hier nooit meer tot z'n positieven. slaap lekker en tot nooit meer ziens "hoe fout kan iemand…

misschien dat mijn vrouwelijke alter ego u in de toekomst nog eens lastig valt maar ik heb het met u gehad ik ben geschiedenis reageer maar tot u een ons weegt dan haal ik mijn gram…

ik ken je niet, maar ik zou je Odeth willen noemen je wordt gedragen door velen vaandelend hoog noemen zij jouw namen gaan voorbij aan de pijn die jij onmiskenbaar lijdt ik voel slechts Odeth die mijn bestaan niet belet zij is de stille kracht die mijn leven verzacht…

ik ben een heiden zegt men in gelovige kringen ik nam slechts afstand mijn kat krabt aan de deur naar het avontuur van de gang moet ik haar tegenhouden? als openheid dichten inhoudt dan haak ik af…

de dood haalt iedereen in zelfs de begeleider sterft eens thuis- en mantelzorg wensen niet het heengaan van de man met kanker en dan, onverwacht, zaait hij uit in bloemenpracht vergeet mij niet ondanks dat ik u achter liet…

ik ben als de dood voor de dood, het besef van geen weg terug liggend levenloos op mijn rug zes planken gevoerd met zijde de dood lijdt, leidt mij naar een luxe die ik nooit gekend heb u zult het voortaan met mijn vriendin moeten doen postuum zend ik u mijn scheldkanonnade.......…