Alle inzendingen van Gerda

Nu wij stilaan voor elkaar vervagen, zinkend in de armen van de tijd, rest ons slechts wat schamel praten op de tak van tederheid. Niets van dit alles wil ik nog bewaren: het zacht gestamel van je bloed, het waanzinnig lichte ademhalen van de vogels in je schoot, je handen als gebroken eierschalen, trillend in de broedplaats van de dood…

De zee zoekt het land met een rustige golfslag, het land trekt soms aan, stoot soms af, behoedzaam en stoer blijft het liggen, beluistert het lied van de ruisende zee. Op steekt een storm, de zee baart schuimend koppen, golven slaan het land tegen de klippen op, ze bonken, botsen, beuken, breken: geen antwoord is hun deel, hun lot een krachtig…

mijn lieve kind wat gaat het snel jouw jongste zoon 1 jaartje al wel mannetje in spe zo mooi en olijk een eigen wil maar o zo vrolijk een moment met hem maakt mij al blij een stukje geluk voor ons allebei laat ons samen met hem genieten hem beschermen van verdrieten zijn grote broer zal zeker helpen bij alle narigheid te stelpen samen…

zo snel is het daar jouw eerste kroonjaar 16 jaar is niet niks dat is tien en zes geen kind meer maar ook nog geen man hangend tussen wal en schip soms gepaard met een dip sleur jij jezelf door de pubertijd ondernemend met soms wat spijt waarvan ik weet, het komt goed daar troost ik mijn gedachten mee tot ik jou weer ontmoet en weer in…

zo mooi en toch bang het duurde ook wel lang een beladen situatie vol verdriet en stagnatie maar eindelijk daar was hij dan mijn ideale man zo snel wist ik dit maar liet niets merken raakte wel verhit ik kwam er achter een tijdje geleden toen ik mijn dochter vertelde uit het verleden na veertig jaar zag ik hem terug de avond ging veel…

familie, het lijkt zo heel gewoon maar vele vallen uit de toon zo ook helaas die van mij al vroeg werden we van elkaar gescheiden iets waar we nu nog onder lijden een band is net als een ring maar het smeden is een belangrijk ding dat is ons helaas niet gegeven vijf kinderen uit elkaar gedreven dat hakt er in voor het leven zo jong al zonder…

luisteren is een ding waar ook ik de mist mee in ging vroeger dan wel te verstaan is me later beter af gegaan maar niet voor mijn kind begrijp ik nu daar baal ik van hoe ook zo enorm cru ik hou van haar met heel mijn hart maar ben nu ook verward weet het even niet meer kan niet helpen nu kan enkel zeggen lieve schat ik hou van je had…

pracht en praal dwarreld neer het is haast zonde telkens weer van kaal naar groen meer en meer vol ornaat genieten weer dan verkleuring o zo mooi en de geuren het is mooi dan gaat het weg alles weer kaal maanden somber met trui en sjaal wachtend op een mooi herhaal…

lieve mensen geef eens wat glans aan je dag doe het met een schaterlach het maakt vrolijk het maakt blij even niet de maatschappij maar gewoon echt jij al is dit het lichtpuntje van je dag vind ik dat je je prijzen mag of geef op straat eens gewoon een glimlach weg het doet wonderen wat ik je zeg onthaasten is ook een mooi gegeven dan…

pijn.... het woord zegt het al je gaat door een dal hevig of niet het geeft verdriet sleept alles mee hoe sterk je ook bent pijn is iets ergs het zuigt je leeg vreet energie pijn is vaak stil maar vaak ook niet pijn isoleert wat een ander niet ziet je bent niet zielig houdt je sterk want dat is toch het betere werk hoe vaak je buiten…

hagel en sneeuw onweer wind en regen deren ons niet wij kunnen er wel tegen lach er maar om en stap er flink doorheen 't is pech maar zeg als nou de zon eens scheen èèn ding staat vast morren helpt geen steek want als de zon eens door de wolken keek en jou daar ziet al met een droef gezicht dan blijft het niet lang licht maak er wat…

even zie ik het niet meer zitten mensen die zomaar op je fitten zeuren zanikken dag en nacht niemand die naar je lacht gatverdamme das echt balen nergens even eer te behalen door een vriendelijk woord of een simpele groet wat zo enorm wonderen doet even voelen dat je erbij hoort ach het is maar ijdele hoop zolang ik zelf nog zo zit in…

kreeg ik vandaag een compliment en niet eens van een vent ze zei letterlijk tegen mij wat zit jouw haar leuk ger en dat terwijl ik zo was geflipt vanmorgen en dus mijn eigen haar had geknipt wel tien keer liep ik naar de schaar en dacht ook steeds daar gaat mijn haar dit is iets dat komt nooit meer goed als je dit zelf doet maar tot…

zo druk en levendig als jij bent enorm aanwezig maar ook attent ben jij mijn lieve kleine vent en als het soms wat minder gaat voel ik mij even heel alleen met alle herrie om mij heen het liefst wil ik zijn 'gewoon' jouw oma maar voel ik mij vaak heel gemeen.... wèèr ingrijpen of corrigeren jou dingen moeten leren dat doe ik…

lieve schat stel je eens voor dat het je moeder was die je verloor waarom stoot jij je zo af het was puur moederliefde die zij je gaf je hele leven was zij daar voelt het nu dan niet raar? zonder je moeder iedere dag? besef je hoe veel pijn zij heeft nu ze zonder jou leeft? om over verdriet nog maar te zwijgen één ding wil ik je zeggen..…

waarom doe je ons zo veel pijn? dat is niet stoer, het maakt je klein ik kan het maar niet verhinderen dat jij steeds ruzie maakt in het bijzijn van de kinderen scheiden op zich is al erg genoeg waarom gooi jij nog olie op het vuur zo maak jij je zelf totaal kapot je kwetst twee zieltjes tot op het bot dat ik niets kan doen doet mij zo veel…

mijn lieve schat wat hou ik van jou ooit dacht ik van hoe gaat dat nou houden van een tweede kind mijn leven was als een wervelwind alles ging zo snel ontmoeten.. trouwen.. ik kreeg een tweede kind kind en daar was jij wat was ik blij mijn engeltje ging er door mij heen toen ik jou zag alles was dan ook goed vanaf die dag.…

't Was niet fair zijn gelikte smoes bedekte zijn affaire Genoeg! zei zij en verbood ten strengste de snoepreisjes van haar echtgenoot Peinzend over de affaire haar ega berustend voor de buis smulde ze op het terras spinnend als een poes van de ten strengste verboden slagroomsoes…

werd het mij soms wat te veel de troep en drukte om mij heen leek het eindeloos te duren zo voel ik mij nu vaak alleen mis ik onze dolle buien de schaterlach en vrolijkheid van jouw uk rust en ruimte om mij heen benauwen mij nu denk ik wel zo is het goed al zijn het jullie wie ik dagelijks nog mis weet ik dat het zo beter is onze…

doe je hart verwarmen laat je omarmen je meenemen op vleugels je leiden door onzichtbare teugels geef toe aan je gevoel laat je zweven vergeet alles even je sores en de heleboel ga er op uit eens heel alleen geniet en kijk om je heen een vlinder die dartelt een bloempje dat bloeit een beekje dat klatert een kalfje dat stoeit zoveel moois…

lieve teddy, mooi was de tijd die wij mochten delen met jouw...... zo onvoorwaardelijk lief en trouw achttien jaar was jij hier bij ons in huis waren wij samen.. als ik huilde troostte jij mij dronk ik koffie zat je bij mij het voelt zo stil in huis en mij.... langzaam zal slijten dit verdriet maar vergeten zal ik je niet. ik mis…

Ik heb van je gehouden, een tijd van blind geluk. En het is niet zo zeer jouw liefde voor mij als wel mijn liefde voor jou die ik mis Want jouw liefde bestond niet. Maar je vulde mijn denken, je vulde m'n uren. Ik kon zelfs een papier alleen met jouw naam vullen Nu ben je enkel nog gedachten waarmee ik mijn nachten vul.…

op deze saaie pinksterdag denk ik zo aan jou je liefde en je onvoorwaardelijke trouw je lach en je kattekwaad zie ik je dansen heel vrolijk en op de maat daar doe ik graag aan mee met veel plezier een buitenkans want jij woont hier al wordt het soms wel wat veel kijk van vermoeidheid dan haast bijna scheel.. werd jij eergister alweer…

Waar zijn de dagen, die werk'lijk dagen waren? Nu zijn het uren, vliegensvlug voorbij. Waar zijn de dagen, toen simp'le dingen werkelijk simpel waren. Nu is alles van vreemde makelij. Dit zijn de dagen, dat elk kostbaar uur, zo diep wordt doorleefd, door mij.…

Wat tranen op papier. Het droogt wel op, maar soms blijven er vlekken achter.…

Hij is gegaan, uit vaste vorm verdampt. Zo als de regen op het land wordt ook hij op de lange duur een deel van het geheel, een deel van de natuur. Hij is het gras,de bomen in de wind, de bloemen,die je 't mooiste vindt, de vogels in de lucht en hun gezang, de wolken en het water, zonsondergang. En hij is ook de tranen op je wang,…

De woorden dansen in mijn hoofd, overal gedichten. Ze komen als lichten uit mijn herinnering en warrelen als blad'ren alle kanten op, om dan op hun plaats te vallen. 'tIs lang geleden, dat deze wind door mijn gedachten waaide. Te lang geleden, dat woorden me zo streelden dat ik ze voelde in mijn hart. Ik voel ze komen. Ze dromen mijn…

Wat zal ik missen van hem,daar waar mijn blinde ogen slechts het duister vinden? Wat kan ik hopen van hem,als mijn dove oren slechts mijn hoofd geloven? Wie is hij,die ik bemin en die ik slechts betasten kan in woorden en gedachten? Waar is hij, Wanneer kan ik hem verwachten?…

het gaat niet van een leien dak te ontspannen met alle gemak.. alles blijft malen dag in dag uit al neem je soms een kloek besluit van nu even niet de zorg en verdriet het is er altijd wat je ook doet je raakt het echt niet kwijt wel is er een goed medicijn heel veel lachen is mijn recept het liefst die slappe tot je krampen hebt…

ik voel me vrij leef nu heel blij mis alles en iedereen waar ik van hou om mij heen toen ik leefde met jou maar toch ben ik blij eindelijk los van jou ben eindelijk vrij ik hield meer van jou dan jij van mij ja ik mis je... iedere dag.... maar ik sta weer op met een lach maar ook heel veel pijn waarom kunnen wij niet samen zijn?…