Hartenkreten

hartenkreet (nr. 39.868):

knoop

even zie ik het niet meer zitten
mensen die zomaar op je fitten
zeuren zanikken
dag en nacht
niemand die naar je lacht
gatverdamme das echt balen
nergens even eer te behalen door
een vriendelijk woord
of een simpele groet
wat zo enorm wonderen doet
even voelen dat je erbij hoort
ach het is maar ijdele hoop
zolang ik zelf nog zo zit
in de knoop.
alles doe ik om dat
te door breken
maar helaas nog niet bezweken
geef toe het is geen lente
maar bijna wèèr winter
doch niet aldente
kastanjes gaan bijna al vallen
terwijl wij vrolijk nu
horen te lallen
op een terras of in de kroeg
van s`avonds laat tot smorgens vroeg
en luidkeels horen te zingen
op stoelen en tafels springen
dansen tot de zon weer op gaat
niets van dit alles
geeft nu hoop
daarom blijf ik in de knoop
met mijzelf en zoveel meer.