205 resultaten.
Zielsgedichtjes (XLVIII)
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.984 Th. S., UURWERKMAKER 1880
God geeft de tijd bij dag en jaar,
ach neen, bij kleine tikskes maar,
en 't laatste tikske komt aleer
men 't peist of weet, eilaas, te zeer!
De wijzer wijst elke uur en tijd,
maar de uur niet dat gij schuldig zijt
te sterven! Zijt dus voorbereid,
de wijzer wijst naar de eeuwigheid.…
Mortis imago (een beeld van de dood)
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.346 'k Worde elke dag geboren en
ik sterve op elke dag;
de zonne gaat, en 't leven, mij
in vier-en-twintig stonden,
van 't oosten naar het westen, en
een wonderlijk verdrag
houdt alles, dat er in mij is
en buiten mij, gebonden.
Het leven van de mens is als
het leven van de zon,
die op- en af- en ommegaat,
en wandelt, alle dagen,
de weg, die…
's Avonds
poëzie
4.0 met 20 stemmen 4.140 't Wordt al sterre dat men ziet
in dat hoog en blauw verschiet daar,
blijde sterren, anders niet,
in dat hoog en blauw verschiet.
't Wordt hier altijd al verdriet,
van dat oud en zwart verdriet daar,
't wordt hier altijd anders niet
als dat oud en zwart verdriet.
Laat mij, laat mij, in 't verdriet,
vliegen naar dat hoog verschiet daar,…
Gij zegt dat 't vlaams te niet zal gaan
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.167 Gij zegt dat 't vlaams te niet zal gaan:
't en zal!*
dat 't waals gezwets zal boven slaan:
't en zal!
Dat hopen, dat begeren wij:
dat zeggen en dat zweren wij:
zo lange als wij ons weren, wij:
't en zal, 't en zal,
't en zal!
----------------------------------
* 't en zal: het zal niet (gebeuren)…
In de blanke lonken*
poëzie
4.0 met 14 stemmen 2.781 In de blanke lonken
van de maan
zat ik neergezonken
langs de baan
en ik schouwde verre
met mijn oog
schouwde naar een sterre
daar omhoog
en de sterre beefde en
lonkte op mij*
‘t was alsof zij leefde en
lonkte zij
en ik zelve beefde en
lonkte op haar
peinzend dat ik leefde
nauwelijks maar
peisde dat ik daar zat
daar omhoog
waar die…
Heer, mijn hart is boos en schuldig
poëzie
3.0 met 62 stemmen 7.428 Heer, mijn hart is boos en schuldig,
Maar Gij zijt barmhartig en
duizendmalen meer verduldig
als dat ik boosaardig ben:
geef mij dan, o Heer, ik vraag het,
geef mij hulp en sta mij bij;
'k heb gezondigd, ik beklaag het,
help mij, God! Vergeef het mij!…
DE WERELD IS EEN ZEE
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.851 Beminde echtgenoten
De wereld is een zee
vol wilde en woeste baren,
daarop een ieder zal
te schepe gaan en varen.
Daar zijn der die alléén
die zee bevaren moeten;
daar zijn der die de vaart
door meegezelschap zoeten.
Gij lieden zijt, getweeën
in ‘t Sacrament gebonden;
zíj heeft de bruidegom
en gíj de bruid gevonden.
Ons Here wilde…
Casselkoeien
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.931 Aanschouw mij, hier en daar,
die bende Casselkoeien
die louter bruin van haar,
als zoveel bloemen bloeien,
in ’t gers en in de zon, die, zinkend henentiet
die, rood, het rode veld, vol rode vonken giet.
’t Is prachtig overal,
’t Is prachtig, hoe de huiden
dier koeien liefgetal
van vouwe en verwen luiden;
’t is prachtig hoe ze staan, gebeiteld…
ARM HUISGEZIN
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.310 Onder ‘t duister dak gedoken,
strooi en vodden altegaar,
heel onttodderd*, half gebroken,
staat des werkmans woonstee daar.
‘t Kaafgat*, omme- en scheefgetrokken,
vallen gaat; en daar, deureen,
liggen afgerolde brokken
bruingebrand al, gruis en steen.
‘t Dak beneden, deur de wanden,
glazenloos, van latte en leem…
WIE IS ALS GOD !
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.700 'Wie is als God!' zo wierd het woord,
in lang verleden tijden,
omtrent de troon van God, gehoord,
als Michaël ging strijden.
'Wie is als God!' Hij won de slag
en satans volk vernederd lag.
De vane omhoge! en immer voort,
die weerbaar is, gestreden!
'Wie is als God!' weergalme ‘t woord
des zegepraals, nog heden!…
Kerstnacht
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.769 't Is nacht, staat op, wie kan der nu nog slapen,
als 't eeuwig Licht de duisternis omstraalt,
en als het Woord, dat alles heeft geschapen,
is uit de troon des Hemels neergedaald?
Van Oost en West, uit al de hemelstreken,
staat op en komt! niet langer meer gedraald;
een schamel Kind komt onze banden breken!
Kerstnacht,Kerstnacht, Messias zegepraalt…
N E V E L D U I S T E R N I S
poëzie
2.0 met 16 stemmen 2.734 Gegrauwdoekt is de grond
der kimme en, allenthenen,
vol damp en duisternis;
de bomen, half verdwenen
half zichtbaar, hebben, daar
ze stille staan en stom,
van wolkenweefsel elk
een grauwe tabbaard om.
‘t Hoogmorgent en, zo ‘t schijnt,
‘t en wilt geen dag meer dagen:
daar moet iets ongesteld
of los zijn aan de wagen
der zonnehengsten, dat…
Mij spreekt de blomme
poëzie
3.0 met 59 stemmen 10.512 Mij spreekt de blomme een tale,
Mij is het kruid beleefd,
Mij groet het altemale,
Dat God geschapen heeft!…
Ego vigilabo*
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.655 De zonne is weg, en 't daglicht heengevaren;
het duistert al, de dood heeft de overhand
gewonnen over ons, die eer zo luide waren
aan 't leven, heden, vrij en onvermand.
De zonne is weg, die liên en land
verblijdt, en 't vlugge volk van 's hemels harpenaren.
Ze zwijgen al nu, tonge- en taalberoofden;
ze treuren: 't zonnelicht is uitgedaan…
'T KRUISKE
poëzie
3.0 met 23 stemmen 5.772 't Eerste dat mij moeder vragen
leerde, in lang verleden dagen, als ik hakkelde, ongeriefd*
nog van woorden, 't was, te gader*
bei mijn handjes doende: "Vader,
geef me een kruiske, als 't u belieft!"
'k Heb een kruiske dan gekregen,
menig keer, en wierd geslegen*
op mijn kake, zacht en zoet...
Ach, ge zijt mij, bei te gader,
afgestorven…
Janneke
poëzie
3.0 met 32 stemmen 3.876 Janneke
mijn manneke,
Mijn hart- en hemeldief,
kander,
wel een ander,
neen geen ander! - zijn zo lief?…
De zonne zit
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.193 De zonne zit
zo snel en blinkt,
en bloeit al in
het westen,
dat wolkenloos
heur stralen drinkt,
in lentemaand,
ten lesten.
't Wil zomer zijn,
van nu voort aan:
vroeg morgen zal
ik meugen
-'t wil zomer zijn!-
vermeien gaan
mij, morgen, en
verheugen!…
Moederke
poëzie
4.0 met 39 stemmen 7.540 't En is van u
hiernederwaart,
geschilderd of
geschreven,
mij, moederke,
geen beeltenis,
geen beeld van u
gebleven.
Geen tekening,
geen lichtdrukmaal,
geen beitelwerk
van stene,
't en zij dat beeld
in mij, dat gij
gelaten hebt,
allene.
o Moge ik, u
onweerdig, nooit
die beeltenis
bederven,
maar eerzaam laat
ze leven in
mij…
IS HONDERD JAAR GELEÊN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.248 ‘t Is honderd jaar geleên,
‘k en was nog niet geboren,
en Gij, o goede God,
Gij wist me, in uw gena;
wat heb ik toch gedaan,
hoe ben ik uitverkoren,
dat honderd, duizend niet
bestaan... en ik besta!
‘k Besta! ‘k Ben eeuwig vast
aan uwe wil gebonden;
Gij ziet mij, die ik niet
en zie, maar kenne en weet:
waar zal ik, honderd jaar
na deze…
RUWRIJM
poëzie
4.0 met 15 stemmen 3.005 Het ruwrijmt, het brimmelt,
en ‘s winters geweld
heeft varings al ‘t hout in
zijn schoonheid hersteld.
Het stond daar en treuren,
van alles ontbloot;
vol deernisse, och arme, en
een beeld van de dood!
Nog maanden en dagen
zal ‘t lijen eer ‘t alom
weer licht is en leven,
en blad hier, en blom.
"‘t En zal," zei de Winter,
"‘t en…
EENZAAM OM MIJ ALLENTWEGEN
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.773 Eenzaam om mij, allentwegen,
is 't; geen mense en hore ik meer;
helder blinkt mijn ogen tegen,
hemelvast, het sterrenheer*.
Alles rust en niets en roert er,
in 't vereende* van de nacht:
wat ontwekt of wat ontvoert er
dan zo schielijk mijn gedacht?
'k Hore een wisse* tale spreken,
uit het eenzaam stergebied;…
EN DURFT GIJ MIJ
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.450 En durft gij mij van dichten spreken,
die nimmer zijt in staat
twee reken*
te rijmen dat het gaat!
Het dichten is van God gegeven,
maar niet aan elk ende een
in ‘t leven;
de kunste is niet gemeen*.
Laat bloeien al die roos mag wezen,
spruit helder, zijt gij bron*;
maar dezen
die* ton zijn blijven ton!
De miere en zal geen peerd heur…
O VRIEND WAT SCHAADT
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.951 o Vriend, wat schaadt of baat het ons
der mensen lof- en laakgegons,
die klederdracht, die spreekmanier,
die raad en daad bespotten hier,
van vreemden, die zo snel voorbij-
en weggaan; of, wat konnen zij?
Wij voeren immers vreemde taal
en andere zeden altemaal
als zij, die, langs de wereldbaan,
hun eigen blijde wandel gaan.
Wat schilt het…
VOL NAALDEN VLIEGT DE LUCHT
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.306 Vol naalden vliegt de lucht,
vol priemend ijsgekertel,
dat glinstert in de zon,
en, met de asemtocht
gezwolgen, kilt en kerft
de kele en ‘t haargespertel,
dat in de neuze temt
de toevoer van de locht.
‘t Is bijtend koud. Een spree
van witheid, ongemeten,
‘t zij waar ge uwe ogen vlucht,
ligt overal gespreid;
‘t is snee' tot in uw huis,…
HETE POOTJES
poëzie
3.0 met 33 stemmen 5.035 Een schalkaard had een bie gevaân
en hield ze bij heur vleren:
"Komt hier! - hij zag een jongske staan! -
komt hier mijn knappe kerel!
Hier heb ik zulk een schoon fatsoen
van beestje, ik wil ‘t u geven:
past op maar van ‘t niet dood te doen,
en laat het beestje leven.
Kom aan; jen hand; doet toe, ‘t vliegt weg;
doet toe want ‘t gaat ontsnappen…
O VRIJE VLAAMSE POESIS
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.406 o Vrije, vlaamse poësis,
gij sprankel van de dichterziel
die brandend uit de hemel viel,
gij blomme en blinkend veldgewas,
gij orgeltaal, gij wierooktas,
gij... al dat ik niet zeggen en kan,
men kent u niet in ‘t eigen land
der vrije, vlaamse poësis!…
BONTE ABELEN*
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.984 Wit als watte, en teenegader
groen, is 't bonte abeelgeblader.
Wakker, als een wekkerspel,
wikkelwakkelwaait het snel.
Groen vanboven is 't en, zonder
minke*, wit als melk, vanonder.
Onstandvastig volgt het, gans,
't onstandvastig windgedans.
Wisselbeurtig, op en neder,
slaat het, als een vogelveder:
Wit en grauw, zo, dóór de…
M I E T J E
poëzie
2.0 met 10 stemmen 2.231 ‘t Meiske, met zijn tele* melk,
op zijn blote voetjes,
lang, gelijk nen terruwstelk*,
zoetjes, zoetjes, zoetjes
terdt* het voort, en anders niet
als zijn tele melk en ziet ‘t.
‘t Meiske hoorde: "Goedendag!"
zeggen, zoetjes, zoetjes:
"Mietje!" ‘t Meiske ommezag...
Op zijn blote voetjes
viel de melk en, vol verdriet…
TWEE HORSEN
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.680 Ze stappen, hun bellen al klinken,
de vrome twee horsen te gaar;
ze zwoegen, ze zweten; en blinken
doet 't blonde gelijm van hun haar.
Ze stappen, ze stenen, ze stijven
de stringen; en 't ronde gareel,
het spant op hun spannende lijven:
de voerman beweegt ze aan een zeel.
De wagen komt achter. De rossen,
gelaten…
DE WILDE WIND
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.839 Deur ‘t haaghout raamt
de wilde wind,
verblind,
zijn reuzensprongen:
en al dat ooit
hem tegenstaat
verlaat
hij, losgewrongen.
Gebogen hier,
gebroken daar,
malkaar
de bomen schenden;
die, scheurende uit
de gronde, huis
en thuis
de gruw* inzenden.…