Alle inzendingen van Han Messie

Ondergaande zon verspreidt brede bundels licht door zwarte wolken; bomen gaan bescheiden schuil in voortglijdende schaduw.…

De volkeren der oudheid streefden ernaar zich het Opperwezen voor te stellen elke stam ieder land had zijn eigen god een ruime gedachte werd vrijmoedig geboren bij Israëls kinderen de almachtige Schepper van hemel en aarde ja het ganse heelal heerste over de mensheid leidde zowel vorsten als onderworpen arbeiders al zouden ze de Naam…

Volle maan schijnt klein in de wijde nevelkring vol licht en krullen.…

Gelijk zachte kalme sneeuw dalen sprookjes neer op de kinderlijke geest geven ijdel vluchtig vermaak elke vertellende vlok heeft luchtige kantkleedjes in zich bewerkt met sierlijke hemellichamen en wonderwezens die onnaspeurbaar zijn als Gods geheime wil voor het wijde heelal stil wijzen naar het ons ontzegde Rijk maar hun eigen wereld…

Een oud paard trekt geduldig de ploeg voort streelt met ademwolken de geurige kluiten die dan scheurend zijwaarts zweven luistert gemoedelijk zonder eigen wil naar korte tonen uit de boerenmond voldaan sjokt hij naar de stal plots doet zijn verleden zich gelden driest rende het jonge srijdros op alles af geheugen overmeestert het dier!…

Kaarsjes branden op; vragen en dankgebeden klinken door de walm.…

Rijp blinkt vol zon. Koud en dof hangt herfstloof neer; de ree smult ervan Statig en wit staat de berk, vol kale, grauwe bruidssluier.…

Tussen zonnegloed en avondrood gaan vogels steeds lager, nestwaarts.…

Avondrood verdwijnt achter duisternis, waarin lichtstipjes glanzen; zijn ze op onze aarde of ergens in het heelal?…

Het ruige herfstbos, vol dooreengeweven loof, heeft kunstig aanzien van oude, gerimpelde, maar smakelijke appels.…

Brede lichtstralen van vroege avond gaan door wolken, loof en gras; ingeslapen vogellied klinkt opeens weer helder op.…

Verzonken daken worden door zon en bomen glansrijk omgeven.…

Overal schouwend loop ik door een bos, dat mij allang bekend is, begin dit oord eindelijk toch werkelijk te kennen.…

Een vuurdoorn vol zon: o, die glans van robijnen! Onovertroffen...…

De ballon zakt neer; schapen rennen angstig weg, grazen dan weer knus.…

Het vochtige bos is weer vol vliegenzwammen: lief'lijke kleuren. Waarom moet dit sprookjeskleed gevreesd venijn bedekken?…

Wolken zijn diep zwart: de einder vol avondrood glanst des te sterker.…

Dit gastengebouw staat fier, maar bescheiden aan Drachtens levendige, boomrijke rand. Zijn eetzaal heeft met elke stemming band. Gesprekken mogen samengaan of strijden, hier zal men steeds fijne spijs bereiden voor vreugde, door sprookjesluister omrand, én geldvragen van nuchter koel verstand. Schappelijke geest wil alles leiden. Binnen…

Ergens leeft een brenger van het Woord die hardnekkig loochent dat het goede Opperwezen bestaat deze hoogst zeldzame raaf brengt vrees onder de vrome postduiven van evangelische uitspraken maar laten de vlijtige boodschappers zich somtijds gewillig pikken door die eigenzinnige vogel dan zullen ze pijnlijk maar wijs denkend hun eigen…

De Joodse raadsman loopt gehaast: lange vlechten zwaaien heen en weer. Die olijfbomen zien geribbeld, verschrompeld: vervallen eeuwen. Bij de klaagmuur staan mensen stil, _ lopen dan rond, oppgewekt en verlicht! Via Dolorosa: kleine winkeltjes beuren nare straten op. Hier liep de Man van smarten naar dood van verheerlijking. De…

Kerk, synagoge en moskee staan bij elkaar, stralen vrede uit, waar christenheid ontkiemde, moedig, maar fel bestreden. Romeinse bouwval: nieuw vermaak en vertoning bloeien steeds hier op. Woelig Nazareth... Wie denkt aan het tere dorp van de reine bron? De zwarte bergrug krijgt een oranje kapje: trage maansopgang. De arend kringelt…

De woestijnrotsen zijn door talloze eeuwen verweerd en gekneed: reuze druipsteengestalten van de hete buitenlucht. Mensen lopen druk; ezels en kamelen zien dit loom soezend aan. Gebroken tempels en verstilde theaters spreken altijd nog naast Oosterse paleizen van Romeinse heersers. De bergen zijn vol stapels huizen, die ogen als…

Vanuit het vliegtuig neerzien op bergen en bos... Verlangen ontwaakt om naar beneden te gaan, dit gauw even verkennen! Bij avond vliegen van Tel-Aviv naar Eilat; steden lichten warm: een leger vuurvliegjes glijdt gemoedelijk voorbij. Traag daalt het vliegtuig, volgt de vuurrode einder, avondgloed, die dooft...…

Naakte boomwortels hangen dicht boven de kuil. Vindt de ree hier zijn thuis? In heerlijk duister door tropische luchtstroom heen: een augustusnacht. Bruidssluier en hop groeien dicht door elkaar heen. Is 't huis nog zichtbaar? Loofbomen ruisen weemoedig, toch opbeurend. Klonk zo de boodschap der eiken bij de tempel van de Griekse…

Het veelvuldige denken aan God en allerlei gedachten of vragen naar Hem gezonden mogen een kleine drieëenheid wezen waarbij klare eenvoud van woorden steeds zichzelf blijft - schoon ze samenspeelt met ruime zoekende geest altijd een besliste houding heeft ondanks verwazende beelden dikwijls rustig rondwentelt in diepgang tevreden de Heerschappij…

Machtige dennen en velerlei bomen met voorzaten uit verre wereldhoeken scheppen een knus bos, waar men graag mag zoeken naar teer pril leven, pas hier gekomen. Luchtig lover laat zijn adem stromen door graanvelden, die dieren vrij bezoeken. Ruige poelen, ogend als sprookjesboeken, verzinken binnen hun begroeide zomen. Schaarse voeding en…

In Gods alziend oog werken twee lenzen samen; de sterrenkijker en de microscoop zijn hier hecht in elkaar versmolten. Had onze aardbol meer land en minder water, dan zou de wereld nóg ingewikkelder zijn, des te heviger twisten. Wat matig bevalt... Het wilen bestrijden of liefdevol dulden? Een nieuwe levenskunst luidt: "Zoek strenge…

Boven de loopgraaf vliegt een vlinder rustig rond, duikt neer bij geknal, zit dan zorgeloos en stil op een traag deinende helm. Omringd door vuren, onder daverend geschut van het slagveld, strijdt de kleine tere bloem slechts voor haar eigen bestaan.…

Samen genieten kunstschilder en beeldhouwer van lome paarden in een glanzende boomgaard, maar willen niets afbeelden. Felle klaprozen en bont vingerhoedskruid staan overheersend in het hoge, wilde gras. De schilder kijkt, mengt almaar...…

In 't verlaten bos klinkt nog vaag motorgegons, tikkelt het lover fijntjes als in de oertijd, waar reine eenvoud heerste. Wat eens een eik was, ligt molm en plat, vol gaatjes, begroeid met mos: een heerlijk groot woonpaleis voor het kleine kriebelvolk. Speculaasgebak, de lekkernij zonder tijd, prijkt op kunstwerken der Goudeneeuwse…