Alle inzendingen van Hanny van Alphen

Als spin kun je vanuit de hoogte gluren naar al die hoedjes in de Ridderzaal. Ik hing er aan een draad te tureluren en zag naast al die Haagse creaturen daar ook het volksverlakkerijverhaal.…

Ik ben een spin en draag een kanten kleedje Zo sterk, dat storm of regen mij niet deert En dansend wacht ik nu op een dinertje Daarna een rendez-vous met -mijn ideetje- Een Haagse kamerspin en hij heet Geert…

Over duin en wilde braam, Bos en paarse heidegronden Draven zwarte hellehonden Dwars door mijn gedachteraam. Zit ik midden in een waan? IJlend open ik mijn ogen. Word ik door mijn zicht bedrogen? Nee hoor, grijnst De Dood voldaan.…

Soms denk je, het is toch een beest, de mens en koester je de irreële wens dat je -ofschoon je aan het mens-zijn went- het liefst iets anders zou zijn dan je bent. Zoals de Collie die geen schaap ooit beet of zo een apensoort met rode reet. Een blauwe reiger, landend tussen ’t riet, een vis die schoonheid in de diepzee ziet. Maar dit gebazel…

Wie zaait zal oogsten werd hem ingepeperd Hij zaaide graan maar stiekem ook nog wiet De planten groeiden in een mum van tied Maar toen, betrapt! Dat was een flinke zeperd Ach arme boer, hij snift en snuift, het stakkertje En loopt ontgoocheld op zijn dooie akkertje…

Mijn rug is glad versleten mijn armen zijn ontveld mijn tijd is uitgezeten en nu compleet ontsteld word ik eruit gesmeten verlaagd van top-object tot doelloos accessoir wiens gat is afgedekt met opoe’s grand foulard.…

Ik hou van metrum, rijm en harmonie Sonnet, retour, octaaf of een kwatrijn Ik voer ze linea recta aan mijn brein Maar geef me nooit verbloemde poëzie Ik word niet goed van vage woordenprak En kwak die onzin in de vuilnisbak.…

Vijf tuinkabouters stonden stijf van schrik Een grote steen die plofte keihard neer Op het gazon, net naast de conifeer Ze kregen ’t bijna aan hun rikketik Verroest, zei ééntje die was omgedonderd Het is een voetstuk voor dat bruin sculptuur Zodat de hele buurt het ding bewondert Men groef een gat –in ’t late middaguur Er werd gepraat…

Het zat natuurlijk Dumoulin weer tegen Al was zijn voorsprong redelijk riant Hij moest zo vreeslijk nodig naar de kant Om daar zijn darmen onder druk te legen. Nu heeft hij géén tijd meer om in te kakken Of -cruciaal- zijn broek te laten zakken.…

Ik leef in zand heel ver van hier daar spring ik graag wat op en neer en proef er de ontspannen sfeer van mensen, mijn ultiem vertier. Ik hou van alle bruine benen en ook de witte zijn me lief maar ’t liefst is mij mijn hartendief die kogelrond is van mijn genen. Haar tijd begint nu echt te dringen, ik zoek een gastvrij vlezig nest…

Vijf dagen ploetert hij als metselaar maar in het weekend tovert deze man, dan pakt hij uit als voordrachtskunstenaar met parodieën op Van Veen of Kan. Hij rapt zijn teksten, maakt een klucht op Claus en dan, is daar dat daverend applaus!…

Er graasden zeven warm geklede schaapjes op de Peel een ruige herder hield hen met zijn stok in het gareel de schaapjes blaatten over sappig groen en witte wol van zeven schapen is dat al snel zeven zakken vol de harde herder knechtte gans de horde dag en nacht met opgeheven stok hield hij de dieren in zijn macht maar één opstandig…

Ocharme, heeft Rutte weer kiezers verloren? Bij Jinek en Pauw werd het liegbeest, heus waar een stotteraar. Groningers zaten er klaar om ‘t draaiende kopstuk de grond in te boren.…

Door een complexe breuk geveld kom ik ontkleed en uitgeteld gevierendeeld en dwarsgelegen mijn rode huishoudboekje tegen ik heb geen cent meer te verbrassen te danken aan de kwanseldassen die tussen leugens door laveren en almaar flemen of bruuskeren zelf dokken voor je medicijn en anders leeft u maar met pijn zo houden we ons volkje klein…

Ja hoor, de schop kapot. Wat had ik nu dan weer geraakt? Het was een Griekse speer, twee steken onder mijn spirea Een item - volgens een expert- van de godin Diana Als honden werd er op ’t fameuze wapen jacht gemaakt maar ik had gladweg niets met oudheidkunde of musea dus ruilde – speer voor vrouw – met Bosjesmannen uit Botswana.…

Ze staan op het bruggetje, puur voor plezier En hopen een plaatje te schieten van hem Dat vogeltje, hippend van bomen naar brem De vogelaars, turvend op krantenpapier. De kijkers en lenzen gericht op het dier Dat vroeger gezien werd als bode des doods Maar nu is hij hot en de foto’s zijn groots En zeker het shotje van nummertje vier.…

Twee hondjes, altijd samen aan het spelen Twee teefjes, heel gelukkig met elkaar Maar buurmans reu die op de jongste viel en haar bezoedelde in ’t openbaar die wilden ze met alle liefde kelen En daarom sloten zij een tevendeal om met z’n tweeën hem te vierendelen.…

Ik bak met speels gemak een appeltaart een kersenvlaai of Brabants worstenbroodje. Ik kook exquise soep van ossenstaart alleen mijn snert wordt altijd weer een zootje.…

mijn laatste vers is van de site gehaald en ik ben het, die daar dus flink van baalt Het vrij vertaalde vers, dat mocht dus niet wel gek dat men ze her en der toch ziet.…

Aan huichelaars heb ik de pest sprak een kalkoenhaan zeer gestrest dus helemaal aan valse zakken die ons voor Kerst de kop afhakken wij worden weer en masse gekild maar Flappie, wordt hij ook gevild?…

Een overwinning, dat was vast een grap Een charmeoffensief mocht ook niet baten Dat had ook Diederik dus in de gaten En nu heeft Lodewijk het leiderschap Oh Asscher, jij gehaaide kamerspin! Toch kroop je Samsoms rotte appel in.…

Onwijs gewoon - dat vinden velen - Het torenhoge loon van Beelen. Al kan het Giel geen donder schelen dat jij en ik dus meebetalen. Dat kopt de krant in kapitalen.…

Ik ga dus niet naar dat poëtenfeest en zeker niet met jou; de drama Queen die drinkt en dan tekeer gaat als een beest. Ik ga dus niet naar dat poëtenfeest en by the way, ons huw’lijk is geweest, dat theatrale, ik hou het voor gezien. Ik ga dus niet naar dat poëtenfeest en zeker niet met jou; de drama Queen.…

De Sint, die mocht vandaag toch niet ontbreken, dus werd er naarstig heen en weer gebeld. Uiteindelijk met staf en al besteld, kwam hij net aan maar liet ons prompt verbleken. Geen mens herkende die bekende baas want vóór ons stond een zwarte Sinterklaas.…

Hij heeft een glazen woninkje, De rappe ratelslang. En beet in zijn Terrarium M’n schoonma in haar wang. De slang was wars van poetsgedoe, Maar zij een kuisneuroot. Zo kreeg ze dus Gegarandeerd Een kusje van de dood.…

Patatjes, oh, die wil ik, keer op keer. Geschept in puntzak of een tweevaksbakkie, dat boeit me werkelijk geen ene lor. Een wandeling aan zee en dan zo’n zakkie. Oh jee, nu kwijl ik als m’n labrador bij de gedachte aan ‘t patatje met. Ik speur de straten af in Rotjeknor want kokendheet en geurend frietenvet betovert me, ik hunker…

Ach, ouderdom heeft ook zijn voordeel wel, de vijfenzestigplusser kortingspassen voor trein en bus of kleding laten wassen. In ’t buurthuis kaartjes voor het bingo spel. De vijfenzestig al voorbij maar vief zal ik in 't buurthuis nog geen sou verbrassen, 'k ga liever met mijn maten lekker nassen of scheurend op de motor naar m’n lief.…

Kreeg Dylan dit jaar de Nobelprijs voor de lit'ratuur vanwege zijn opmerkelijk poëtisch schrijfvermogen? Dan had de kiesclub zeker last van strontjes in de ogen, want -volgens velen- speelde Bob maar wat graag leentjebuur.…

De donor wet, hij is er door! Van mij mag alles weggegeven. Kom ik misschien van Gogh wel tegen die zit te kniezen om zijn oor. Dan geef ik hem een oplawaai terwijl ik naar mijn nieren zwaai.…

Wat zegt u, poëzie? Daar walg ik van een mens die tegen bomen staat te praten de vogel die aan haren hangt, hoe dan? geef mij maar klare taal en geen spagaten. Dat cryptisch werk is niet te pruimen, man surrealistisch ongerijmd gedoe met metaforen, wat een rataplan ik vind het niks en gaap en word zo moe. Die vrije verzen, ’t zijn…