Alle inzendingen van Hanny van Alphen

Wanneer hij bijna niet meer kan maar moet terwijl zijn tijdklok aan het zoemen is, zijn groentetuin naar de verdoemenis en het pensioen gegapt door vals gebroed. Is vrijheid loos of domweg dan van waarde wanneer zijn as zal waaien rond de aarde?…

Wanneer de mens is doorgedraaid en moord verbant uit zijn geweten, het uitschot haat en bommen zaait, de aarde kind wordt zonder eten. Wee klootjesvolk en hoge heren, dan zal geheid de dood regeren.…

De koeien moeten weg, zo ook het groen voor alle buitensporig grootse plannen van harde, niets ontziende vastgoedmannen die zich allang zien zwemmen in de poen. Het vlakke land en vele poldersloten zijn slinks door slimmeriken opgekocht die in hun niet te stuiten hongertocht naar 't grote geld totaal zijn doorgeschoten. Hun luchtverkoper…

Ze heeft een ander, zo'n baldadige jongeheer Die “slappe hap” van mij was ze al jaren zat Dat zei ze keihard tegen mij, de valse kat Het is zo achterbaks, gemeen, en doet zo zeer Totaal verslagen jank ik als een kind om haar Mijn lieve moeder staat me bij, gelukkig maar…

Het houdt van dammen en het fokt maar aan Het bouwt een burcht met bad en kinderkamer Het heeft twee klauwtjes dus behoeft geen hamer Het heeft aan watermanagement gedaan Ons heemraadschap heeft dus niet opgelet Men had het diertje hier toch uitgezet?…

Ze stelen liever de miljardenpot Van ons pensioen om Brussel mee te spekken Dan zich ook maar een greintje aan te trekken Van ’t meer dan miserabel tuinders-lot Die mogen in hun rampgebied verzuipen Als zij maar met de Unie kunnen kuipen…

Ik moet hier even bomen over koeien die zich bezopen voelen zonder stal en in het wassend water staan te loeien dat er toch iemand hen bevrijden zal van die zo goddeloze waterval.…

Gespannen wacht ik op het sein dat ik mag gaan En ren er dan als eerste supersnel vandoor Ik voer de meute aan, maar sta plots naast de baan omdat ik hijgend als een hinde hier verloor? Nee, ik word niet genoemd op dat Olympisch feest Mijn naam is Haas, maar ik ben er dus wel geweest…

Je ziet mij vliegen noch treinen Ik zuip me naar de Filistijnen…

Ik ben zo naakt en moet een bult verdragen Door evolutie mij ooit aangedaan Mijn waterlijf dat door het stof moet gaan En zich zo tergend traag op weg zal wagen Een meter nog naar koele bedjes sla Waar ik verholen op een bui kan wachten Dat wordt dan minstens toch een uurtje smachten Geen blauwvoer eten! riep mijn pa me na Och, mocht…

Ik ben een waterman, een Amelander Ik ben het wrakhout, zand en zilte bad Een pier uit deze aardkloot, salamander! Dus nokken met je flatje in de stad Ik val nog liever hier ter plekke dood Dan weg te sterven als een stadsmalloot…

ik had een prachtig vers bedacht zo licht en luchtig, als ’t maar kon ik schreef het midden in de nacht op een vergeten luchtballon wat tipsy van de calvados genoot ik na op mijn gazon wat was ik toch een luizenbos mijn versje vloog de kosmos in terwijl ik snurkte als een os door drank vergat ik elke zin hoe kon ik toch zo’n sukkel wezen…

Een fraaie oude trein, die Blauwe Engel, hij was snel En heeft hier dienst gedaan, met altijd rollend onderstel Nu stokt de trein, bij ieder wissewasje staat hij stil De Hondekoppen, de regering, sporen zij nog wel?…

De eerste baby is naar de Beschermde Wieg gebracht de moeder, hoogst waarschijnlijk helemaal ten einde raad Wie weet wat haar is overkomen, thuis of op de straat Zag ze geen uitweg, heeft ze enkel aan haar kind gedacht Het kindje af te moeten staan is hartverscheurend zwaar Niks mee te maken zegt de wet barbaars, we pakken haar…

Doorleefde bomen wisten niet van wijken Die glashard hun geboortegrond bestrijken Het grauwe vergezicht groeit zienderogen Een groen verleden is voorgoed vervlogen En platgewalst tot aan het laatste blad Gaapt dat hiaat in mijn geliefde stad.…

ik voel naast mij het buitenaardse leven en kan met plant of dier soms uren praten dat zesde zintuig is mij ooit gegeven alleen kan ik de mens niet goed verstaan zie in hun ogen grote zwarte gaten waarin het aardse leven wordt gezogen met volle vaart zal het ten onder gaan ik weet dat ik hun scepsis moet gedogen tot aan het einde waar zij…

Een gratis drankje, bij de prei- en uientaart. Da’s mooi denkt schrale Hans en roept terstond de ober. Van alles slechts de helft want ik eet heel graag sober en ik betaal de halve prijs dan uiteraard. De ober schenkt beleefd een halfje jonge klare. De borden brekend vraagt hij, dat was het, meneer? Voor mij wel foetert Hans, je bent een…

Het ritme van stampende voeten, gitaren en knippende vingers, het stemt haar bevlogen -een vurig verlangen in vlammende ogen- te dansen, gracieus met verfijnde gebaren in opzwepend tempo op felheid van snaren. Ze denkt niet aan morgen, de heersende hand die haar naar zijn pijpen laat dansen, verbant gedachtes aan hem om zichzelf te bewaren.…

Was ik een rijpe bes, dan werd ik liever opgegeten Dan neer te vallen op een pleintje, straat of stenen graf Waar ik word opgeveegd en in de groene bak gesmeten Terwijl mijn pit door spreeuw of lijster weer wordt uitgescheten Dus mekker niet, want van die birdshit hangt mijn leven af…

Met opgevoerde Zündapp reed hij snel Naar Friese terpen of gerooide aarde Misschien vond hij vandaag een keertje wel Die mantelspeld of munt van grote waarde Hij zocht met zijn detector op het land Een piepje, goud? Hij kreeg het warm en koud En schepte in het zand, een ring van goud! Maar aan die ring daar hing een dode hand Na grote schrik…

Vandaag ben ik een onbezoedeld blaadje Nog vrij van vogelpoep of paardendrek Lig ik te rusten op een mossig paadje Ik ben wel één van veel en dat is naadje Het deert geen ene mens als ik verrek…

Ik ben een slak, en durf geen hap te eten want ik zag iets vanaf een berkenblad en werd er misselijk van moet u weten een mens, ik zal het nimmermeer vergeten die al mijn vrienden uit hun huisjes vrat.…

De Panama papieren, wat een klucht Want presidenten, sporters, delinquenten Parkeerden in BV'tjes al hun centen Tot er een lek kwam in de wegsluisvlucht Petro Porosjenko zal 't niet deren Geen onderzoek maar dollars en geweren.…

Zij is een mooie, slanke, goedgeklede vrouw. Haar man, dat is een hard en machtswellustig beest. Terwijl ze afkeer in zijn hele houding leest als zij voorbij marcheert, roept hij schijnheilig wouw! Hij domineert, hij is pervers en commandeert. Hij, die weer eens een zogenaamde meeting heeft en zich met smoezen in het nachtcircuit begeeft,…

en verder trekt de karavaan de luisterlast is reeds wat lichter omdat de krontjong is gegaan naar de altruïstische dichter die speelt met woord en nylondraad zich niet aan loze zinnen bindt maar onomwonden horen laat hoe klanken reizen op de wind en verder trekt de karavaan het irritante zoemgezang van muggen lijdzaam ondergaan tot…

Sinds jaar en dag penseelde hij veel welgevormde vrouwen Met vaste hand verbeeldde hij hun borsten en hun billen Nu hij op leeftijd is, zijn handen meer en meer gaan trillen Ontstaan er op het canvas bibberlijnen, plooien, vouwen Tot zijn verbazing wordt hij nu geroemd, ‘doorleefd ’ is hot Dus schildert hij met verve rimpelhuid en knokig bot…

Een kophaas, klaar met het gebolder op de hei Die schrok van schoten, jagers kwamen naderbij Hij hoorde ze van voor en achter en opzij Hij rook de penetrante hazewindengeur en kwam in het geweer, hij voelde de horreur Gehaast riep hij; er komen moordenaars, terreur! Dus haasjes rep je, allemaal het leger in!…

Het schijnt geweldig te zijn om te sneren, De schrijver die de vaste vorm nog eert Geheel met pek en veren in te smeren Omdat hij taal noch teken wendt of keert En graag met oude woorden nog jongleert. Kritieken zijn niet van gebakken lucht, Zijn werk, alweer een ouwe lullen-vrucht. Het mager schrijversvolkje vloekt en zucht. Het…

Lof voor de teler die vergeten groente eer bewijst Die man verdient een lintje maar ik lust geen chichorei Daarnaast staan kleffe schorseneren ook niet op mijn lijst Geef mij maar boontjes op een bedje van gestoomde rijst En om het af te maken in de vaas een bosje prei…

hoe helder is hier toch de hemel hoe talrijk zijn de vette meeuwen al schuimend tussen ’t volks gewemel terwijl er noeste werkers breeuwen hoe zuiver schijnt de kustlijn er rondom het hoedend hart geslagen waar westenwinden her en der de duinen met hun kracht belagen hoe lief is mij haar zilte land het fleurig voorjaarsmozaïek de jutter…