Alle inzendingen van Hanny

Een overwinning, dat was vast een grap Een charmeoffensief mocht ook niet baten Dat had ook Diederik dus in de gaten En nu heeft Lodewijk het leiderschap Oh Asscher, jij gehaaide kamerspin! Toch kroop je Samsoms rotte appel in.…

Onwijs gewoon - dat vinden velen - Het torenhoge loon van Beelen. Al kan het Giel geen donder schelen dat jij en ik dus meebetalen. Dat kopt de krant in kapitalen.…

Ik ga dus niet naar dat poëtenfeest en zeker niet met jou; de drama Queen die drinkt en dan tekeer gaat als een beest. Ik ga dus niet naar dat poëtenfeest en by the way, ons huw’lijk is geweest, dat theatrale, ik hou het voor gezien. Ik ga dus niet naar dat poëtenfeest en zeker niet met jou; de drama Queen.…

De Sint, die mocht vandaag toch niet ontbreken, dus werd er naarstig heen en weer gebeld. Uiteindelijk met staf en al besteld, kwam hij net aan maar liet ons prompt verbleken. Geen mens herkende die bekende baas want vóór ons stond een zwarte Sinterklaas.…

Hij heeft een glazen woninkje, De rappe ratelslang. En beet in zijn Terrarium M’n schoonma in haar wang. De slang was wars van poetsgedoe, Maar zij een kuisneuroot. Zo kreeg ze dus Gegarandeerd Een kusje van de dood.…

Patatjes, oh, die wil ik, keer op keer. Geschept in puntzak of een tweevaksbakkie, dat boeit me werkelijk geen ene lor. Een wandeling aan zee en dan zo’n zakkie. Oh jee, nu kwijl ik als m’n labrador bij de gedachte aan ‘t patatje met. Ik speur de straten af in Rotjeknor want kokendheet en geurend frietenvet betovert me, ik hunker…

Ach, ouderdom heeft ook zijn voordeel wel, de vijfenzestigplusser kortingspassen voor trein en bus of kleding laten wassen. In ’t buurthuis kaartjes voor het bingo spel. De vijfenzestig al voorbij maar vief zal ik in 't buurthuis nog geen sou verbrassen, 'k ga liever met mijn maten lekker nassen of scheurend op de motor naar m’n lief.…

Kreeg Dylan dit jaar de Nobelprijs voor de lit'ratuur vanwege zijn opmerkelijk poëtisch schrijfvermogen? Dan had de kiesclub zeker last van strontjes in de ogen, want -volgens velen- speelde Bob maar wat graag leentjebuur.…

De donor wet, hij is er door! Van mij mag alles weggegeven. Kom ik misschien van Gogh wel tegen die zit te kniezen om zijn oor. Dan geef ik hem een oplawaai terwijl ik naar mijn nieren zwaai.…

Wat zegt u, poëzie? Daar walg ik van een mens die tegen bomen staat te praten de vogel die aan haren hangt, hoe dan? geef mij maar klare taal en geen spagaten. Dat cryptisch werk is niet te pruimen, man surrealistisch ongerijmd gedoe met metaforen, wat een rataplan ik vind het niks en gaap en word zo moe. Die vrije verzen, ’t zijn…

Wanneer hij bijna niet meer kan maar moet terwijl zijn tijdklok aan het zoemen is, zijn groentetuin naar de verdoemenis en het pensioen gegapt door vals gebroed. Is vrijheid loos of domweg dan van waarde wanneer zijn as zal waaien rond de aarde?…

Wanneer de mens is doorgedraaid en moord verbant uit zijn geweten, het uitschot haat en bommen zaait, de aarde kind wordt zonder eten. Wee klootjesvolk en hoge heren, dan zal geheid de dood regeren.…

De koeien moeten weg, zo ook het groen voor alle buitensporig grootse plannen van harde, niets ontziende vastgoedmannen die zich allang zien zwemmen in de poen. Het vlakke land en vele poldersloten zijn slinks door slimmeriken opgekocht die in hun niet te stuiten hongertocht naar 't grote geld totaal zijn doorgeschoten. Hun luchtverkoper…

Ze heeft een ander, zo'n baldadige jongeheer Die “slappe hap” van mij was ze al jaren zat Dat zei ze keihard tegen mij, de valse kat Het is zo achterbaks, gemeen, en doet zo zeer Totaal verslagen jank ik als een kind om haar Mijn lieve moeder staat me bij, gelukkig maar…

Het houdt van dammen en het fokt maar aan Het bouwt een burcht met bad en kinderkamer Het heeft twee klauwtjes dus behoeft geen hamer Het heeft aan watermanagement gedaan Ons heemraadschap heeft dus niet opgelet Men had het diertje hier toch uitgezet?…

Ze stelen liever de miljardenpot Van ons pensioen om Brussel mee te spekken Dan zich ook maar een greintje aan te trekken Van ’t meer dan miserabel tuinders-lot Die mogen in hun rampgebied verzuipen Als zij maar met de Unie kunnen kuipen…

Ik moet hier even bomen over koeien die zich bezopen voelen zonder stal en in het wassend water staan te loeien dat er toch iemand hen bevrijden zal van die zo goddeloze waterval.…

Gespannen wacht ik op het sein dat ik mag gaan En ren er dan als eerste supersnel vandoor Ik voer de meute aan, maar sta plots naast de baan omdat ik hijgend als een hinde hier verloor? Nee, ik word niet genoemd op dat Olympisch feest Mijn naam is Haas, maar ik ben er dus wel geweest…

Je ziet mij vliegen noch treinen Ik zuip me naar de Filistijnen…

Ik ben zo naakt en moet een bult verdragen Door evolutie mij ooit aangedaan Mijn waterlijf dat door het stof moet gaan En zich zo tergend traag op weg zal wagen Een meter nog naar koele bedjes sla Waar ik verholen op een bui kan wachten Dat wordt dan minstens toch een uurtje smachten Geen blauwvoer eten! riep mijn pa me na Och, mocht…

Ik ben een waterman, een Amelander Ik ben het wrakhout, zand en zilte bad Een pier uit deze aardkloot, salamander! Dus nokken met je flatje in de stad Ik val nog liever hier ter plekke dood Dan weg te sterven als een stadsmalloot…

ik had een prachtig vers bedacht zo licht en luchtig, als ’t maar kon ik schreef het midden in de nacht op een vergeten luchtballon wat tipsy van de calvados genoot ik na op mijn gazon wat was ik toch een luizenbos mijn versje vloog de kosmos in terwijl ik snurkte als een os door drank vergat ik elke zin hoe kon ik toch zo’n sukkel wezen…

Een fraaie oude trein, die Blauwe Engel, hij was snel En heeft hier dienst gedaan, met altijd rollend onderstel Nu stokt de trein, bij ieder wissewasje staat hij stil De Hondekoppen, de regering, sporen zij nog wel?…

Onaangekondigd bezoek. Met mijn heimelijkste verwachting ten voeten uit geconfronteerd hoor ik ternauwernood wat er tegen me gezegd wordt en wat ik antwoord, geef ik me kijkend over aan een ogenblik waarmee ik samenval. ----------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…

De eerste baby is naar de Beschermde Wieg gebracht de moeder, hoogst waarschijnlijk helemaal ten einde raad Wie weet wat haar is overkomen, thuis of op de straat Zag ze geen uitweg, heeft ze enkel aan haar kind gedacht Het kindje af te moeten staan is hartverscheurend zwaar Niks mee te maken zegt de wet barbaars, we pakken haar…

Doorleefde bomen wisten niet van wijken Die glashard hun geboortegrond bestrijken Het grauwe vergezicht groeit zienderogen Een groen verleden is voorgoed vervlogen En platgewalst tot aan het laatste blad Gaapt dat hiaat in mijn geliefde stad.…

ik voel naast mij het buitenaardse leven en kan met plant of dier soms uren praten dat zesde zintuig is mij ooit gegeven alleen kan ik de mens niet goed verstaan zie in hun ogen grote zwarte gaten waarin het aardse leven wordt gezogen met volle vaart zal het ten onder gaan ik weet dat ik hun scepsis moet gedogen tot aan het einde waar zij…

Een gratis drankje, bij de prei- en uientaart. Da’s mooi denkt schrale Hans en roept terstond de ober. Van alles slechts de helft want ik eet heel graag sober en ik betaal de halve prijs dan uiteraard. De ober schenkt beleefd een halfje jonge klare. De borden brekend vraagt hij, dat was het, meneer? Voor mij wel foetert Hans, je bent een…

Het ritme van stampende voeten, gitaren en knippende vingers, het stemt haar bevlogen -een vurig verlangen in vlammende ogen- te dansen, gracieus met verfijnde gebaren in opzwepend tempo op felheid van snaren. Ze denkt niet aan morgen, de heersende hand die haar naar zijn pijpen laat dansen, verbant gedachtes aan hem om zichzelf te bewaren.…

Was ik een rijpe bes, dan werd ik liever opgegeten Dan neer te vallen op een pleintje, straat of stenen graf Waar ik word opgeveegd en in de groene bak gesmeten Terwijl mijn pit door spreeuw of lijster weer wordt uitgescheten Dus mekker niet, want van die birdshit hangt mijn leven af…