Alle inzendingen van Harm

Op menig mooie ochtend Zingt merel danwel vink. Dat maakt mij o zo bliede Als ik mijn koffie drink Het liefste in m’n ééntje ‘ K houd niet van veel rumoer Maar dan wordt wordt plots de rust verstoord Door vreselijk gekoer. T “lied” van houtduif of van tortel Maakt somber, deprimeert. Totaal geen variatie Da’s wat mij irriteert.…

Zeehonden stromen als koelkasten over de bergen Voorbij zijn de groene dagen Eeuwig duurt de voortkabbelende stilte Eindig zijn de bemoeizuchtige vragen Ooit stond ik alleen, te paard onder de kraan Nooit was ik samen, maar enkel zonder hart De reis die ik heb afgelegd, heeft me gebracht naar natte gronden Daar waar het veen mij nog steeds…

Als de cynici huilen konden en de optimisten dit verstonden, dan komen zakdoeken op de bon en moeten tranen drogen in de bron.…

Ik ben te moe, ik ga nu dus naar bed Het waren flinke volle zware dagen Het nieuws kan ik nu even niet verdragen Het spijt me maar er komt geen snelsonnet Ik val haast om, kan bijna niet meer schrijven Oké dan, hier: Die Mauro…

Deze robot heeft geen bioritmiek, vraagt niet om opslag en is nooit ziek. Ja, dit topmodel is zeer efficiënt, hij werkt zelfs door bij faillissement.…

De zilveren kristallen van de ontwaakte ziel, achterlatend op het raam van het leven zullen op een koude mistige dag, zichtbaar zijn voor heel even. Een blik van onverzonnen waarheid, Waar het vergruiste leven door heen schijnt De zilveren kristallen op raam in de ochtendgloren Mijn verloren adem welke aan de andere kant verdwijnt…

Nog erger dan de streekromans uit een net verlichte provincie is de hedendaagse poëzie uit Holland, vertaald in het Frans.…

Sex and drugs and rock and roll, zalig zij die het verfoeien. Nooit zal de tulp voluit bloeien, want hij gaat terug in zijn bol.…

Welke plek op deze boze aard is me een paar zere voeten waard? Waar is er een bedevaartsoord voor mensen zoals ik, mijn soort?…

Ik heb daarnet een gat geboord in de deur van de hemelpoort. Zie daar, wat God heeft opgevist 'n bevlogen moslimpacifist.…

Laat de materialisten toch sjouwen met de plastic tassen van hun vrouwen. Verlichte geest met weinig geld op zak zit op een terras, ook onder de plak.…

Missen en een ongrijpbaar gevoel voor haar. Net ontmoet en in alle hevigheid weer afscheid genomen van haar. Verlangen en uitzien naar haar. Even nog en dan sluit ik mij in haar armen.…

Nee breek je muur niet af Maar een deur zou me zo gelukkig maken Slot mag best Maar de sleutel aan mijn bos…

Ach als ik haar eens aan kon raken En dan warm zou worden van haar lach naar mij Het dromen wil niet stoppen Onbereikbaar maar zo mooi Vertel me dan hoe Vertel me dan…

Ik zie je lopen daar Jaren niet gezien Ik vind je mooi, als vroeger Maar, die vonken van weleer Ze zouden mij verteren Ik wil zo naar je toe Ach 't kan niet meer, het kan niet meer 'k Zou oog in oog vergaan al zouden wij ontmoeten Want in de hitte van jouw liefde Kan 'k niet voor je bestaan.…