nazomeransicht
Een berk buigt tegen beter weten in als
weduwe der schaduwen verdonkert zo
de glazen die
halfvol op de tafel het parmantige
kristallen lijf omhoog trachten te
houden
tevergeefs is alles wat de schijn doet
zien.
Een berk ligt op haar knie? maar
tevergeefs gekropen als koningin der
kalenden -dit Babylon het bladdert…
nazomeransicht
Ik heb zo verlangd naar dit terras onder de
Hangende Berk van Babylon het
licht dat valt als waterval met liters uit
de hemel het rode hout dat stoelen is in
tijd, in tijd
een ansichtkaart waar niemand nog verblijft
de treur zit in de verte van het zitten, kijken,
horen niets en niets dan de nazomer in
al haar diepten…
En als kinderen, god de herinnering
schijnt (als destijds door het keukenraam
de zon) voor mijn ogen als ik ze even
sluit, schilderijen maken op de vloer
in de koele keuken, je was zo licht,
haast zou ik zeggen met het puntje van
je tong uit je mond schilderend godinnen
van liefde en donder, het felle blauw en
het zachte, perfect palet als buiten…