Alle inzendingen van Henk

Soms blokkeren we de stralen Door ze met jaloezie neer te halen Laten we blinden voor de ramen Om de duistere kant te beamen In het donker naar buiten gesloten Gedachten die gevoelens ontbloten Beelden worden getoond in negatief Beïnvloed door een hartendief Buiten wordt de dief gesnapt Zodra deze weer in het licht stapt Juist…

Het is een mooi stel Hij gaat veel om met zijn gedachten Zij doet hetzelfde met haar gevoel Waar ligt ergens dat ontmoetingspunt In hun aardse reis, want dat is toch het doel? Wanneer komen ze tot een compromis? Krijgen ze het eens zwart op wit Bewandelen ze het pad naar hun verschil Of naar het klokhuis dichter bij met pit Op…

De avond schaduwt de dag Volgt het spoor in zijn gedachten Waar zij reist, blijft hij ook overnachten…

Klokslag om één uur galmt het slotakkoord over alle dictaturen Henk…

Ik stel paal en perk Begrens mijn hokjesgeest Mijn leven bestaat Niet alleen uit wat er al is geweest Ik ga voor verandering Verleg mijn grenzen Kijk met andere ogen Maar nog steeds door dezelfde lenzen Heb jij dat ook Datzelfde zicht op de zaak Laat je alles op in rook Kwijt jezelf van harte aan jouw taak Alleen daar voor…

Als een maagdelijke bruid Gaf ze mij echt van katoen Deelde vannacht de lakens uit Maar smolt totaal voor mijn zoen Onze relatie was van korte duur Ik ben volledig uitgegleden Al was ze zo kristalzuiver puur Ze is net als water overleden Enige kennisgeving Henk…

Een rondborstige vrouw uit Medemblik Toonde haar fraaie bijzettafel Aan de rugwand van haar blote navel Sinaasappelhuid met vlezig slik Ik verschoonde haar riante kavel Ze lag op haar ene zij Ik was echt geweldig blij Met een grote washand als dubbele wafel Wat dacht je wat ze toen zei? Tijdens al dat gesop Hé, jongen doe je ze wel allebei…

Waarom ben je zo ver weg van mij? waarom hebben we elkaar nog nooit ontmoet? waarom zit je daar ontzettend mooi en alleen te zijn? waarom ben ik niet bij jou om dat te bevestigen? waarom wordt je niet gestreeld of gekust? waarom zegt niemand: ik hou van je? omdat we elkaar niet kennen; omdat we van elkaars bestaan geen weet hebben; wanneer je…

het najaar is een feest van gouden kleuren wilde wolkenluchten en striemende regens stormen spelend met het vergankelijk blad en wandelen langs ritselende geurige paden kijkend naar de tuinen van vele nette lieden die de ganse herfst al blazend doorbrengen sjouwend met een enorm stinkend apparaat geen bladgelazer meer door onze bladblazer…

Een poort in het leven Moment in de tijd Metamorfose ondergaan Tot overgaan bereidt Je verlaat ons in vertrouwen Op het pad zij aan zij Pure liefde waarop wij bouwen Oeverloos bij elk tij De stroom tussen ons Zal blijvend getuigen Bij de ophaalbrug in liefde Respectvol wuiven In licht & liefde…

Met het overlijden van Harry Mulisch verliezen zijn naasten, vrienden en fans Een heel groot schrijver en vooral ook een bijzonder mens Ook al was hij ijdel en vaak een beetje arrogant Hij was immers de grootste nog levende schrijver van ons land Voor mij blijft Hermans de allergrootste schrijver Wellicht vinden velen mij nu een overdrijver Ik…

nu komt de natuur tot rust lage zon verlengt schaduwen avondnevels verdoven dagen dempen het goud van afscheid bomen verliezen hun pracht kale takken buigen in de storm daar is hoopvol leven verborgen in de kille en donkere grond maanden van felle verstijving en sluipende dood trotserend kiemend in de levenswarmte van de klimmende lentezon…

zij heeft dezelfde groenteman als ik en koopt ook dezelfde gezondheden behalve dan haar befaamde aardbeien die kweekt ze zelf achter ’t huis niet op plastic maar op droog stro lekkerder aardbeien bestaan nergens die gekochte zijn nooit zo rood en zeker nooit zo sappig en zoet en helemaal nooit zo reusachtig bovendien pluk je ze al in…

. stervende zonnestralen verlichten vergaan leven verrijzend uit ‘t schuim van de deinende oceaan onder de gele vogel ‘n helderwitte lijkwade koelruimte en graf wachten in doodse stilte verdriet zal nooit wegebben in dit levenslang verdrinken cote sauvage bij quiberon…

Met het slechte nieuws van heden Dat Driek van Wissen is overleden Kijk ik terug op de tijd dat ik nog spoorde En mij met een ochtendhumeur nogal eens stoorde Aan het gedrag van velen, ongemanierdheid ten top Denkend aan Driek van Wissen fleurde ik meestal snel weer op Behalve vandaag, nu heerst hier droefenis Met welgemeende dank voor de taalkundige…

stenen in strakke rijen verbeelden verspilling van ontluikende levens stenen in strakke rijen het verloren perspectief vermalen en uitgevaagd stenen in strakke rijen verre gebroken moeders zonen in vreemde grond stenen in strakke rijen kort beheerst verdriet in honderdtwintig seconden luister naar de vogels tijdens de twee minuten…

de zon verzilvert de ontwakende natuur een gouden morgen…

in alle schande gegeseld in alle verdriet bespot in alle hulpeloosheid verlaten zie de medemens…

in ‘t stille begin was daar duisternis in de oerstilte klonk het woord het woord schiep zijn gelijkenis die kan geloven hopen liefhebben herzien…

De winter wist hem deze winter flink te raken. Zo lang, zo koud en ied’re keer weer van die witte bende. Wat was ik 't zat. Och man wat een ellende. Dit hoop ik echt niet nog een keer weer mee te maken! Dus mensen toe, probeer nou toch het tij te keren, door steeds maar meer aan broeikasgas te produceren.…

“Wij als PVV, wij vinden…”, Zei Geert op hoge toon. Moet Geert niet in gaan binden? Dat is maar één persoon.…

rijken baden nog in weelde de rivier is een naamloos graf voor jodenkinderen een zoon uit ‘t water gered en voorbestemd bevrijder van slaven onbegrepen en gekwetst eenzame in zijn woestijn thans herder naast god wat had hij een medelijden met de onsnapte naar egypte die stierf door blinde haat verraden en gekruisigd verlaten in…

Na elf steden over ijs meer tussen riet dan tussen rijs is goed dineren echt ’s lands wijs. Eén tochtgenoot was niet van ijzer. Niet ons soort mens, sociaal een rijzer, een windvaan, niet een vaste wijzer. Men deelt als men van iemand ijst met zo’n persoon niet graag wat rijst. Iets waar men hem discreet op wijst. Hij vroeg aan ons toen…

Er moeten domweg minder schrijvers wezen Ze schrijven te veel boeken veel te vol Er valt gewoon niet tegenop te lezen. Als ze mekaar weer hoog hebben geprezen, Gaat elk daarna weer schrijvend uit zijn bol. Er moeten domweg minder schrijvers wezen. Je staat als lezer machteloos in dezen. Zo’n overvloed maakt ieder hoorndol. Er valt gewoon…

je gouden klanken ruisen spetteren raken het snakkend hart vol kristallijnen tranen glazen druppels op gouden webben trillend en wenend onmetelijke schoonheid engelenstemmen ijlen door blauwe nachten oneindig jubelend hemels onsterfelijk…

in deze schemerige bossen waar de geest van ‘t verleden zelfs huist in de ruwe schors van eeuwenoude statige eiken wind raast in de toppen verschuilt zich ruisend in ‘t eeuwige groen van statige bemoste sparren zwijnen spoken hier rond zwart smakkend knorrend elke geest vlucht jammerend tijdens hun nachtelijk maal in de morgen resten…

de tgv raast door dit dorp langs het desolate station waar driemaal daags knarsende stoptreinen vergeefs wachten een duizendjarige kerk rust van kabbelend water prominente treurwilgen zacht bewogen stil dromend elk halfuur de ratelende beat roerig ritme op ontelb’re bielzen een storing van 300 kilometer per uur na dertig lange seconden…

onder de majesteitelijke rust van stille sterrenconstellaties snelt men naar de nacht’lijke haven begerig naar nog verdere oorden felwit neonlicht verdrijft daar elke flonkering lichtjaren ver dreunend verdwijnen zilveren vogels naar de blauwe nacht achter de kim boordevol verlangen naar ’t onbestemde nooit ver genoeg in de rusteloze geest…

naar 1 korintiërs 13 als mijn leven onder gepast snikken eindigt zal m’n verstand wel zeer begrensd blijken mijn geliefde zintuigen uiterst onvolkomen wel was de wereld tot ‘t eind mooi genoeg de beslagen spiegel wordt langzaam helder een nieuwe dimensie verenigt alles in een ik zal mijn beschermengel eindelijk beleven die mij behoedde…

en ween bij mijn uitvaart zelf laat ‘k geen traan meer m’n geliefde anna catarina wel elk verdriet is van korte duur muziek brengt allen hogerop tijd voor een ontmoeting met hoe je lacrimosa was bedoeld was het nog mooier geweest als je ginds langer was gebleven jou verwacht ik heel spoedig deze eeuwigheid duurt niet lang dan altijd…