De straatstenen spreken
Wij zijn gedoemd tot stil
Verzwegen neergelegen zijn
In dienstbaarheid.
Waarom wij lachen, gillen zonder
Mond uit vele kelen,want wij
Zijn één, veel één, met velen
Vertrapt, gekust door
Zachte rubbervleug'len
En
Vergeten.
Wij zijn gezien door vele ogen en
Niet gezien, haast-ogen
Hoog en haastig.
Wij bevelen in lijnen,
In onderdanigheid.
Geplaatst in de categorie: maatschappij