Alle inzendingen van Hubert Stuipje

Om de horizon te aanschouwen moet je in de verte kunnen kijken fluister je langs de wind van het naaiatelier aan de gehorige kade donder en bliksem doorklieven de eenzame regenavond in de rivierenbuurt van de geliefde oude stad en je blijft niet naakt naast me liggen omdat je zonder kleren bent geboren je kleedt je aan en duwt de…

Zocht ik iets in de betekenis van een brief aan mij geschreven in de zomer, toen jij vroeg: Wat is het doel van dit leven? gaf ik het toe, was erg moe voelde vreugde in het geven tijdens de avond zag ik hoe jij bezig was met overleven had ik jouw uitleg niet begrepen je was ontrouw en jouw gerief voelde duister en benepen toen je…

Ik weet het niet dat ego borduren waarom je telkens verpest wie ik eigenlijk ben je zegt me dat de buren steeds gluren maar niet naar iemand die ik zelf heel goed ken je vertelt me dat ik niet mag dwalen de weg recht vooruit gaat altijd naar het doel nooit luister jij naar mijn levensverhalen je weet zelfs niet eens hoe of…

Ik kom ze niet tegen in stilte van mijn duisternacht de lachende vlinders en dronken hyena’s onder de maan en de sterren ik schrijf ze niet zonder meer op die onbezonnen leugens leidraden van verdriet onnavolgbaar voor het hart wanneer de duisternacht zich eenzaam voedt bedroom ik ze niet in volgzaamheid of onwillig zonder kracht…

Ik herdenk nu stil de uren onze liefde, vol in bloei heeft niet lang kunnen duren geleid door innerlijke groei besloot ik ons te scheiden het genot en het vermaak we danken nu ons beiden onze wederzijdse smaak hoe ik het ook probeerde je raakte mij niet aan bleef bij zedeloos jongleren verlangen naar de maan nachten werden eenzaam…

Zag de foto van jouw zielsportret bij de vrouw die jij ooit trouwde maar jij ging toch met mij naar bed sliep met mij onder winterse regen in seizoenspatroon van duisternachten bedreven wij liefde, als zwervers met hier en daar dauwdruppels en handgemaakte tranen voor het gelukszweet al die keren dat we elkaar zagen op die foto van…

Weerbarstige ziel je bent aanhef voor dronkemanstaal wankel evenwicht uit ’t verleden je loopt over de kade als gedicht en levenslied jouw levenskrachtige bloed stroomt door ieders stoffelijk lichaam jij bent het eergevoel, de duisterwetenschap en lege spiegel van de nacht psycholoog van de aandacht dat ben jij, vanaf de wedergeboorte…

Stormen rivieren wolkenluchten die somberheid verduisteren onbestemd verdriet relativeert alles rond jouw eenzaam graf ‘t regent tranen in verdriet mensen die wel horen maar niet kunnen luisteren er druppelt verdriet uit tranen mensen die wel handelen maar alleen in eigen wanen.…

Omdat het buiten kouder wordt kom je nu eindelijk onder de lakens het hemelbed aan de horizon spreekt liefde je strekt je uit, vlijt je zacht tegen mijn lijf er gaat een rilling van tevredenheid zo knus en teder is ons samenzijn intimiteit, maakt de nacht gezellig zelfs de halve maan lacht een glimlach naar dit naakte onder de lakens bestaan…

Hoe ging het toen, in het geheim van blonde zomernachten toen een vriend je liefde bang voor ontdekking voor het anders zijn dan leeftijdsverschil alles wat ’t leven in petto had blauwe plekken, schrammen in een bad verdoemde dromen is het nog altijd zo, ben jij ook zo leeft ’t steeds in het dronken duister allemaal mensen op zoek naar…

Donder en bliksem doorklieven de eenzame regenavond de schrijver denkt na over het leven en de Indianen de zomers in de wildernis verlangen bij ’t zoete meer galopperend met een fiets over de heuvels van heimwee struinde hij door de natuur als een nozem een eenvoudige puber was hij vroeger niet vaak voor Indiaan uitgemaakt door zijn Oosters…