Alle inzendingen van Ineke Dijkhuis

Voorzichtig pak ik de doos met het nieuwe jaar  Ik draai de doos  om en om  bekijk hem  aan alle kanten Wat zal dit jaar ons brengen... Ik til de deksel op en kijk nieuwsgierig naar de dagen die netjes opgestapeld  in de doos zitten Ik zie mooie, vrolijke, trieste en gelukkige dagen en zie ziekte, verdriet  en blijdschap …

Als de eenzaamheid om je heen kruipt je laat hunkeren naar iemand om je heen Als je leeft in de leegte de echo van je woorden door muren wordt gehoord in die stilte ben je dan alleen Als je iemand mist die je koestert en omarmt als je niet kunt zijn zoals je bent en bij niemand meer kan schuilen Als je leven is veranderd en veel…

De rode kerstster staat met zijn stralende kleur trots op de tafel…

in die lang geleden stille heilige nacht toen herders en wijzen aanbidding en geschenken hebben gebracht voor het kind dat is geboren in bethlehems stal het kind waarover men eeuwenlang spreken zal het kind dat later sprak over vrede, genade en liefde voor alles wat leeft en ons een leidraad gaf die zijn waarde behouden heeft…

Voetje voor voetje Stoep is ijsbaan geworden Sokken om schoenen…

Ik heb er genoeg van, zei de boom  Ik wil geen kerstboom meer zijn Ik wil niet dat ze me versieren Ik vind het niet meer fijn Ik hoor in het bos  In de vrije natuur Men kan daar van mij genieten Elke dag en elk uur Door al die slingers Buigen mijn takken door En die piek daar bovenin  Die hoort daar echt niet, hoor En dan die haakjes…

een lint van wachtenden kilometers lang lange rijen eilandjes bewoners opgesloten  in hun ruimte stilstaande momenten van bezinning en onrust onontkoombaar gevangen  in de wachtrij voor de eindbestemming  een enkeling  in de stilte van de nacht waant zich voor even alleen in een lege wereld …

De kale takken kijken triest naar hun blaadjes  die gevallen zijn…

Een vrije vogel Gevangen in het patroon  Vleugellam gemaakt…

Tafel,stoel en kast Ze horen, zien en zwijgen Stille getuigen…

In de schaduwen van de overspannen geest wacht angst zijn beurt af   …

Ik hou van de wind, zei het blije lentekind, Hij verspreidt de zaadjes voor een nieuw begin. De natuur krijgt meer kleur en heeft het naar haar zin. Ik hou ook van de wind, zei het vrolijke zomerkind, Want als het vreselijk warm is en je gezicht op een tomaat lijkt, dan is het heerlijk als een briesje zachtjes langs je heen strijkt.…

ik heb je lief in je ogen zie ik mijzelf en voel me geliefd de tederheid waarmee je naar me kijkt verwarmt mijn hart je pakt mijn hand ik voel me beschermd ik heb je zo lief mijn ziel heeft je herkend en op je gewacht je bent de helft die ik verloren had ik heb je lief in het diepst van mijn gedachten en ik…

Oud en verschrompeld  Ligt de vergeten appel Bij het verse fruit …

ze dwaalde over de velden zocht naar wat ze verloren had ze wilde terug naar het begin dat allereerste begin toen ze nog niet geboren en veilig was nog niets wist van de pijn en later toen ze naïef naar het leven keek nog steeds niets wist van de pijn tot het leven als een mokerslag binnen kwam nu kent ze…

De bloeiende roos verontschuldigt zich blozend voor haar scherpe doorns…

een gesloten cirkel dichtgeplakt met duisternis beangstigend benauwend gedachten botsen tegen de harde ronde lijn komen als een boemerang terug onontkoombaar onafwendbaar gevoelens vinden geen uitweg gevangen in de cirkel opgesloten uitzichtloos de geest vliegt rond en rond duwt, duwt, duwt met kracht een opening…

Ze wil dat ze wordt gezien dat men ziet hoe ze zich voelt Ze wil dat ze wordt gehoord dat er wordt geluisterd naar wat ze vertelt Hij wil dat hij wordt gezien dat men ziet hoe hij zich voelt Hij wil dat hij wordt gehoord dat er wordt geluisterd naar wat hij zegt We willen dat we worden gezien en gehoord We…

Ze zit voor het raam kijkt naar de boom die aan de overkant staat er rijden wat auto's er lopen wat mensen op straat Ze zien haar zitten maar ze kennen haar niet Soms krijgt ze bezoek van haar dochter, haar zoon hun kinderen, een neef ze praten met haar en vooral met elkaar Ze horen wat ze zegt maar ze luisteren niet Ook gaat…

O God, Help me te leren om te genieten van de kleine dingen Help met te leren om het leven te aanvaarden zoals het komt Help me te leren de anderen te begrijpen Help me te leren klein te zijn en daardoor groot Help me te leren om stil te staan bij de nood van anderen Help me te leren blij en tevreden te zijn met alles wat…

noem me bij mijn naam zeg me dat ik besta vertel me alles wat ik niet wil vergeten vertel me niets als ik het niet meer wil weten noem me bij mijn naam ik zal je zeggen waar ik ben laat me vertellen over mijn nieuwe wereld laat me vertellen hoe fijn het daar is laat me vertellen dat ik mijn oude wereld niet meer mis…

emoties opgesloten achter tralies zwalkend van links naar rechts en weer terug gevoelens gevangen in piekerend denken zoekend naar een uitweg verlangend naar vrijheid…

De trieste muziek raakt het onderbewustzijn  heel voorzichtig aan…

de wind die niet waaide duwde mij omver de zee die niet kabbelde trok mij naar zich toe de golven die niet deinden smeten me terug de wind die hard waaide pakte me op hij bracht me naar de zon…

Vlieg als een vogel de horizon tegemoet. Zorgeloos en vrij.…

in het land van niemand wonen vele mensen het land van beperkingen leer ermee te leven het land van ziekte uitzichtloos uitbehandeld in niemandsland spreekt ieder zijn eigen taal zoekend naar lotgenoten die hun taal verstaan zoekend naar hoop begrip medeleven er is geen weg terug naar het leven dat geleefd…

Vroeg in de morgen  glinsterende dauwdruppels  parels in het gras…

stille tranen getuigen van verborgen verdriet huilende gedachten daar waar niemand het ziet verlangen druppelt naar binnen vermengd met heimwee ooit is er het weten ooit is er rust ooit ga je op weg…

Het late zonlicht speelt een licht- en schaduwspel met de boomblaadjes…

mijn lege handen wil ik vullen met uren die van mij zijn alleen van mij de uren vliegen voorbij ze laten me eenzaam achter wacht, wacht toch, wacht op mij verloren uren vandaag, gisteren alle dagen van mijn leven verdriet opgesloten in verdwenen uren ik wacht, wacht, wacht al zo lang en omarm troostend het kwetsbare…