Netgedichten

netgedicht (nr. 80.003):

De droomtuin

ik liep in mijn droom
op een maanverlicht pad
zilverkleurige bladeren
fluisterden zacht mijn naam

ik kwam bij een tuin
omheind door een hoge muur
de ingang was moeilijk te vinden
de houten deur klemde

ik zag mijn toekomst staan
aan de overkant van de vijver
bij de zonnewijzer
stond mijn verleden

langs de paden
bloeiden mooie gedachten
ik had ze verloren
maar hier groeiden ze weer

het bloembed met angsten
was bijna uitgebloeid
er werden geen nieuwe
angsten geplant

bij de pergola stond krachteloos
de depressieboom
zijn blaadjes hingen slap
hij kreeg geen water meer

veel later ging ik terug naar de tuin
nieuwe bomen en bloemen bloeiden
en stonden trots te stralen
in een prachtige tuin van geluk

ik liep naar mijn verleden
en sloot de deur
daarna opende ik
de deur naar mijn toekomst