Alle inzendingen van Ineke Dijkhuis

Leven in het lawaai Overal heel veel geluid Er is angst voor stilte De knop gaat nooit op ‘uit’ Daar is weer een bericht Bang om iets te missen Gauw eens even lezen O, dit kan ik wel wissen Hé, dat is een fijn bericht Hier heb ik lang op gewacht Eindelijk is het dan gekomen Dit keer geen slapeloze nacht En weer een bericht Even kijken…

ze zit op een stoel ze is aanwezig ze kijkt naar de mensen maar ze ziet ze niet zo onverwacht zo jong nog wat een gemis veel sterkte ze hoort de woorden maar ze luistert niet ze geeft de juiste antwoorden terwijl ze vlucht in haar afwezigheid terwijl ze wacht tot ze mag rouwen alleen…

denk eerst  eens na voordat je  met woorden een ander kwetst kijk eerst eens naar je eigen fouten voordat je  over die van een ander kletst…

het is zoals het is hoe zou het anders zijn je bent  zoals je bent hoe zou je anders zijn ondenkbare gedachten  bevolken onleefbaar leven onuitgesproken wensen stapelen zich op in onvervuld verlangen onuitputtelijk geduld wacht op de uiteindelijke redding…

ik loop in een bos de morgen is nog pril hoewel het bos ontwaakt is het nog heerlijk stil ik kijk naar de lucht en naar het morgenlicht ik luister naar het bos er groeit een gedicht een gedicht over loslaten en over eeuwigheid over afscheid nemen en leven in geleende tijd ik leef in mijn later mijn vroeger is voorbij alleen herinneringen…

Ze balanceerde  op het koord van haar angsten zocht naar evenwicht…

ze droomde liep in een bos ze zag alleen maar bomen er was geen zon, geen licht geen lucht, geen wolken alleen maar bomen de sfeer was dreigend duisternis overal ze was alleen met angst voelde zich opgesloten, beklemd zag geen verleden geen toekomst, geen heden ze zag alleen maar bomen toen was daar die open vlakte zo vrij en…

kapotte dromen gerafeld stukgeslagen  in het diepste kermen schrijnende klanken van onverteerbaar verdriet  ondoordringbaar  verward in kluwens draden van uitzichtloosheid scherven verspreid in diepe duisternis  verloren in verlatenheid verbinding verbroken …

hunkering naar het licht  dat het donker laat verdwijnen naar de tijd dat de angst  is overwonnen  naar ontsnapping  uit gedachten  die beperken hunkering  naar innerlijke vrijheid in een leven dat leefbaar is naar acceptatie  omdat het is zoals het is…

De felle kleuren overheersen met gemak de zachte tinten…

Voorzichtig pak ik de doos met het nieuwe jaar  Ik draai de doos  om en om  bekijk hem  aan alle kanten Wat zal dit jaar ons brengen... Ik til de deksel op en kijk nieuwsgierig naar de dagen die netjes opgestapeld  in de doos zitten Ik zie mooie, vrolijke, trieste en gelukkige dagen en zie ziekte, verdriet  en blijdschap …

Als de eenzaamheid om je heen kruipt je laat hunkeren naar iemand om je heen Als je leeft in de leegte de echo van je woorden door muren wordt gehoord in die stilte ben je dan alleen Als je iemand mist die je koestert en omarmt als je niet kunt zijn zoals je bent en bij niemand meer kan schuilen Als je leven is veranderd en veel…

De rode kerstster staat met zijn stralende kleur trots op de tafel…

in die lang geleden stille heilige nacht toen herders en wijzen aanbidding en geschenken hebben gebracht voor het kind dat is geboren in bethlehems stal het kind waarover men eeuwenlang spreken zal het kind dat later sprak over vrede, genade en liefde voor alles wat leeft en ons een leidraad gaf die zijn waarde behouden heeft…

Voetje voor voetje Stoep is ijsbaan geworden Sokken om schoenen…

Ik heb er genoeg van, zei de boom  Ik wil geen kerstboom meer zijn Ik wil niet dat ze me versieren Ik vind het niet meer fijn Ik hoor in het bos  In de vrije natuur Men kan daar van mij genieten Elke dag en elk uur Door al die slingers Buigen mijn takken door En die piek daar bovenin  Die hoort daar echt niet, hoor En dan die haakjes…

een lint van wachtenden kilometers lang lange rijen eilandjes bewoners opgesloten  in hun ruimte stilstaande momenten van bezinning en onrust onontkoombaar gevangen  in de wachtrij voor de eindbestemming  een enkeling  in de stilte van de nacht waant zich voor even alleen in een lege wereld …

De kale takken kijken triest naar hun blaadjes  die gevallen zijn…

Een vrije vogel Gevangen in het patroon  Vleugellam gemaakt…

Tafel,stoel en kast Ze horen, zien en zwijgen Stille getuigen…

In de schaduwen van de overspannen geest wacht angst zijn beurt af   …

Ik hou van de wind, zei het blije lentekind, Hij verspreidt de zaadjes voor een nieuw begin. De natuur krijgt meer kleur en heeft het naar haar zin. Ik hou ook van de wind, zei het vrolijke zomerkind, Want als het vreselijk warm is en je gezicht op een tomaat lijkt, dan is het heerlijk als een briesje zachtjes langs je heen strijkt.…

ik heb je lief in je ogen zie ik mijzelf en voel me geliefd de tederheid waarmee je naar me kijkt verwarmt mijn hart je pakt mijn hand ik voel me beschermd ik heb je zo lief mijn ziel heeft je herkend en op je gewacht je bent de helft die ik verloren had ik heb je lief in het diepst van mijn gedachten en ik…

Oud en verschrompeld  Ligt de vergeten appel Bij het verse fruit …

ze dwaalde over de velden zocht naar wat ze verloren had ze wilde terug naar het begin dat allereerste begin toen ze nog niet geboren en veilig was nog niets wist van de pijn en later toen ze naïef naar het leven keek nog steeds niets wist van de pijn tot het leven als een mokerslag binnen kwam nu kent ze…

De bloeiende roos verontschuldigt zich blozend voor haar scherpe doorns…

een gesloten cirkel dichtgeplakt met duisternis beangstigend benauwend gedachten botsen tegen de harde ronde lijn komen als een boemerang terug onontkoombaar onafwendbaar gevoelens vinden geen uitweg gevangen in de cirkel opgesloten uitzichtloos de geest vliegt rond en rond duwt, duwt, duwt met kracht een opening…

Ze wil dat ze wordt gezien dat men ziet hoe ze zich voelt Ze wil dat ze wordt gehoord dat er wordt geluisterd naar wat ze vertelt Hij wil dat hij wordt gezien dat men ziet hoe hij zich voelt Hij wil dat hij wordt gehoord dat er wordt geluisterd naar wat hij zegt We willen dat we worden gezien en gehoord We…

Ze zit voor het raam kijkt naar de boom die aan de overkant staat er rijden wat auto's er lopen wat mensen op straat Ze zien haar zitten maar ze kennen haar niet Soms krijgt ze bezoek van haar dochter, haar zoon hun kinderen, een neef ze praten met haar en vooral met elkaar Ze horen wat ze zegt maar ze luisteren niet Ook gaat…

O God, Help me te leren om te genieten van de kleine dingen Help met te leren om het leven te aanvaarden zoals het komt Help me te leren de anderen te begrijpen Help me te leren klein te zijn en daardoor groot Help me te leren om stil te staan bij de nood van anderen Help me te leren blij en tevreden te zijn met alles wat…