Alle inzendingen van Ineke Dijkhuis

Zal ik ooit durven te kiezen voor mijzelf zonder schuldgevoel zal ik durven ‘nee' te zeggen Zal het me ooit niets meer kunnen schelen wat anderen van me vinden zal ik leren om dat naast me neer te leggen Ik kan proberen mezelf te zijn ik kan proberen blij te zijn met mij Maar zal ik ooit leren mijn twijfel en onzekerheid te…

Er zijn elke dag wel ergernissen, hoe vaak is iets weer leeg of is net op. En moet je steeds wat openen of vullen, bijvoorbeeld zout, suiker, koek of drop. En dan de telefoon, die gaat vaak over, net als je heel druk bezig bent. Je hebt eigenlijk geen tijd om te praten. Is dit misschien iets wat u herkent? En het internet ligt er ook weer…

herdenk de doden herdenk oorlogsslachtoffers  herdenk ze steeds weer…

Er zijn  vele soorten verdriet en vele soorten  pijn Er is verdriet dat met de jaren slijt en er is verdriet dat zal  blijven knagen Er is pijn die voorbijgaat  en er is pijn die nauwelijks is te dragen Maar hoe wanhopig en uitzichtloos je leven ook kan zijn toch zal eens het moment komen waarop al je verdriet en al je pijn…

Laat perfectie los en geniet van de schoonheid van imperfectie …

Terug naar de bron terug naar in den beginne waar het ooit begon Terug naar het toen het onbeschreven blad voordat alles gebeurde Terug naar het moment voordat je koos voordat je besloot Terug naar de tijd dat je zocht naar wie je was naar wat je wilde Terug naar de tijd dat je dacht dat je het gevonden had en…

ik luister naar de stilte van de nachten ik hoor het gefluister van mijn gedachten en plotseling schreeuwt binnen in mij van alles zich uit maar ik verbreek niet mijn stilte uit angst voor het onbegrepen geluid…

spannende wedstrijd  hond pakt riem, kijkt baasje aan tijd voor blokje om…

in haar spiegel woont een stem ik voel me ellendig zegt ze het kan altijd erger zegt de stem kijk om je heen zie de ellende van zovelen luister naar de verhalen van mensen in nood kijk naar het nieuws en huiver dat is heel erg maar je eigen pijn en verdriet voel je het meest zegt ze verdriet en pijn horen bij de mensheid…

Jezus is gekruisigd  maar uit de dood opgestaan Jezus is gekruisigd  en naar zijn vader gegaan  Jezus  wordt gekruisigd Want van zijn lijden hebben we weinig of niets geleerd Zijn evangelie  wordt met voeten getreden  en dagelijks onteerd Maar hij blijft  met de mensen begaan en wij? We kunnen zelfs niet in de schaduw…

als kind dacht ik later als ik groot ben dan doe ik dit  en doe ik dat... ik keek vooruit en kon nauwelijks wachten tot ik een bepaalde leeftijd had bij het ouder worden dacht ik soms ach dat komt later wel ik heb nog tijd genoeg want nu vind ik het eigenlijk nog te vroeg en plotseling  is er het besef  nu is het later...  ik kijk…

Trompetnarcissen deinen vrolijk op de wind rapsodie in geel…

Als ik denk aan de mannen, vrouwen en kinderen in oorlogstijd, dan is er een gevoel  van schaamte. Ik heb de mogelijkheid  om me rot te voelen in vrede en in een welvaartstijd. Ik heb meer dan genoeg  te eten, warmte en een dak boven mijn hoofd.  Ik kan slapen zonder de reële angst dat iemand mij van het leven berooft. En toch…

Als een zonnebloem reikhalzend naar de hemel zoekend naar het licht…

Zomaar een dag, leunend tegen een muur, genietend kijken naar een vredig stukje natuur. Een veld met klaprozen, zo prachtig rood. Daar huppelt een lammetje, dat voelt zich vast al groot. Dromerige koeien kijken tevreden rond. Vogels zoeken naar eten, hippend op de grond. Een vlindertje fladdert en kust voorzichtig een bloem. Een…

De dingen zwijgen zij horen bij een ander en zeggen mij niets…

Vlinders fladderen vrolijk naar de blozende bloemen jaloers nagestaard door wriemelende werkmieren Statige zwanen zwemmen in de stromende stroom en worden gevolgd door snelle snaterende eenden Bewegingloze bomen hunkeren naar hun bloeiende bloesem en wachten waakzaam op hun beweeglijke blaadjes Vogels vliegen drukdoend en driftig…

Eenzaam en alleen gevangen in een cirkel van het eigen ik…

het was in september dat ik je heb ontmoet alsof we elkaar herkenden het voelde zo goed het was in oktober een herfstbos vol geuren we praatten en praatten in dat bos vol kleuren toen werd het eind november we hebben steeds geweten dat het niet zou mogen zijn we wilden dat zo graag vergeten het is nu jaren later opnieuw is het september…

Moe van het denken leunt de overspannen geest tegen de stilte…

de nacht  is een vriend van mij fluisterende gedachten in verstilde uren tere dromen die pas verdwijnen in het daglicht verdriet omfloerst  door tranen vindt troost  schaduwen  trekken zich terug  voor even  bestaat er geen morgen het beschermende  donker omsluit mij en strekt zijn armen naar mij uit de nacht is een…

Deinende golven op het ritme van de zee dansende meeuwen…