Ze zag alleen maar bomen
ze droomde
liep in een bos
ze zag alleen maar bomen
er was geen zon, geen licht
geen lucht, geen wolken
alleen maar bomen
de sfeer was dreigend
duisternis overal
ze was alleen met angst
voelde zich
opgesloten, beklemd
zag geen verleden
geen toekomst, geen heden
ze zag alleen maar bomen
toen was daar
die open vlakte
zo vrij en uitgestrekt
de bomen waren heel ver weg
ze zag de zon, het licht
de lucht, de wolken
voelde zich bevrijd
ze kreeg weer lucht
keek om zich heen
de bomen waren heel ver weg
opeens weet ze
die vele, vele bomen
zijn de vele angsten
die in haar gedachten wonen
ze heeft met ze gevochten
haar leven lang
gevochten met haar angsten
nu heeft ze besloten
dat ze bang mag zijn
heeft besloten
dat ze stopt met vechten
ze mag zeggen
waar ze bang voor is
ze gaat zeggen
wat haar angst is
het is niet meer zo erg
dat anderen het weten
het is niet meer zo erg
dat iedereen het weet
27 januari 2023
Geplaatst in de categorie: emoties
bomen
96
Geef je reactie op deze inzending:
in een digitale vijver voor wildvreemde eenden...
o Ineke, welk een victorie en wat voor een lef...
ach weet je, ooit deed ik het zomaar uit het blote hoofd en nog voor de vuist weg,
maar dat was in besloten kring, lichtjaren geleden, met Kees 't Hart als leermeester nota beide bene....