Alle inzendingen van Ineke

Ver achter de horizon ligt het land waar schaduwen niet bestaan Waar het licht altijd het donker verdrijft en grote sterren aan de hemel staan Waar de zon speelt met de wolken en in de regen een bloem van liefde bloeit Waar echte vriendschap en betrokkenheid zomaar in het wild groeit Een land waar elke dag een bosje…

Vergeetachtigheid Gelezen boek is weer nieuw Steeds weer genieten…

Ga met me mee Naar die verre woestijn We begraven je verdriet Als we daar zijn Ga met me mee Met je zorgen voor later We gaan naar een meer En smijten ze in ‘t water Ga met me mee naar dat verre oord Pak al je angsten We gooien ze daar overboord Ga met me mee We reizen almaar door Naar het begin van je wereld Waar je de paniek…

herinneringen soms goed, soms slecht maar hoe beleef ik ze echt   is het recept vaak niet een eetlepel verdriet  met een snufje melancholie een handjevol weemoed en een beetje nostalgie een theelepel gelach en een pan vol idealen die ik allemaal zag smoren in het eigen falen   en verder een sudderende wens om boven mijzelf uit te stijgen…

Sierlijk glijdt de zwaan op het rimpelloze meer zo ontroerend mooi…

een stapeltje kleren op de oever keurig opgevouwen een bril erbovenop geheimen zinken kringelend naar de diepte rimpelingen komen langzaam weer tot rust het meer glinstert in de zon alsof er niets gebeurd is…

als iets niets is is iets dan nog wel iets of is iets dan te verwaarlozen als iemand niemand is is iemand dan nog wel iemand of is iemand dan te bescheiden als ik jou ben ben ik dan nog wel ik of heb ik dan mezelf verloren als jij mij bent ben jij dan nog wel jij of ben jij dan jezelf kwijt als jij en ik wij zijn…

ik woon in mijn gedachten koester ze, haat ze in slapeloze nachten ik vlucht in mijn verleden beleef het, omarm het en verlies mijn heden ik luister naar mijn stilte hoor het, voel het als warmte in de kilte ik loop als een onzeker mens dag in, dag uit op het randje van mijn grens maar laat me laat me zijn zoals ik…

ze liep door de gangen rechtdoor, linksaf rechtsaf, weer rechtdoor het voelde als een doolhof ze wist het niet meer toch was ze hier eerder geweest kon toen de weg wel vinden dat wist ze zeker de weg naar dat schilderij dat schilderij van haar met haar kinderen een jongen en een meisje de kinderen die ze nooit meer zag alleen…

het depressiebeest ligt altijd op de loer wachtend op een kans om toe te springen zijn er gevoelens van schuld, twijfel onzekerheid en verdriet het depressiebeest geniet hij begint zijn nagels te scherpen en is klaar om zich in de strijd te werpen toch nog plotseling slaat hij toe je bent moe van het strijden en niet in staat…

twijfel kruipt naar binnen verstopt zich onder mijn huid in cirkels draaien mijn gedachten rond en rond rond en rond wel doen niet doen wel erheen niet erheen ja of nee aarzelend kijken naar het voor en tegen twijfelend bezig met wikken en wegen en dan neem ik eindelijk een besluit ik stel de beslissing uit…

het duurde vijf minuten vijf minuten maar toen hij haar zag en dat beeld nooit meer kwijtraakte   het duurde tien minuten tien minuten maar voordat hij koos en de verkeerde keuze maakte   zijn spijt over tien minuten tien minuten maar duurde vele jaren vele jaren lang      …

ik liep in mijn droom op een maanverlicht pad zilverkleurige bladeren fluisterden zacht mijn naam ik kwam bij een tuin omheind door een hoge muur de ingang was moeilijk te vinden de houten deur klemde ik zag mijn toekomst staan aan de overkant van de vijver bij de zonnewijzer stond mijn verleden langs de paden bloeiden mooie gedachten…

ze hoorde het geluid van monotone drums zag de dans van de geesten in een donkere grot ze draaide wervelend rond tussen vochtige slierten afgrijselijke geluiden weerkaatsten tegen de muren ze viel van grote hoogte in een griezelige diepte het voelde alsof ze was beland in haar ergste nachtmerrie nu weet ze het zeker ze gaat…

ze houdt niet van het daglicht zo onbarmhartig zo meedogenloos fel ze hunkert naar de avondschemering die geheimzinnige sfeer tussen licht en donker als de dag langzaam afscheid neemt begroet ze verheugd de naderende nacht ze houdt van de nacht het troostvolle donker verzacht de pijn haar nachtlichtjes zijn aan een schemerlampje…

weet je hoe het is om niet vrij te zijn weet je hoe het is hoe het voelt je zult het pas weten als je het zelf hebt meegemaakt dan weet je hoe het is om niet vrij te zijn dan pas kun je begrijpen hoe velen die in onvrijheid leven zich voelen dag in dag uit jaar in jaar uit het maakt me stil en dankbaar dat ik mag…

Oorlogsslachtoffers  Overal in de wereld Blijf ze herdenken…

de ondergaande zon kleurt de hemel bloedrood universele emoties verspreiden zich over de velden waar rode klaprozen bloeien in de stilte staan rijen kruisen de grond is doorweekt van verloren tranen verwoeste levens marcheren als een bloedrode draad door de wandelgangen van de genadeloze hebzucht een gedwongen afscheid van…

Ik schilder blijdschap In vlammend rood en geel De blijheid spat er af Ik geef die graag aan jou Ik schilder wijsheid In oranje en in bruin Als ik die ooit zou vinden Dan deel ik die met jou Ik schilder droefheid In tinten grijs en zwart Met onvergoten tranen Die geef ik niet aan jou Ik schilder hoop In roze en in paars En heb je…

uit de armen van de nachtmerrie wil ik vluchten   vluchten naar het daglicht   in de kille werkelijkheid van de dag verlang ik  naar de omarming van de nacht   verlang ik naar de stilte naar het troostende donker   uit de sterrenhemel pluk ik voorzichtig de mooiste droom   in de armen van die droom wil ik slapen…

Beelden trekken voorbij Van vele jaren geleden Van vorig jaar, van gisteren Beelden uit het verleden Een leven vol fotomomenten Van heel jong en van heel oud Feesten, bruiloften vol plezier En tijden dat er werd gerouwd Een leven trekt voorbij Je herbeleeft het allemaal De ingrediënten zijn aanwezig Voor een prachtig, ontroerend verhaal…

De druppels in de zee En de korreltjes zand Fluisteren met elkaar Over het verloren land Een land, waar mensen wonen Die blij zijn met elkaar Waar altijd iemand voor je zorgt Dat gebeurt alleen maar daar In dat land heeft niemand ruzie Oorlog kennen ze daar niet Er is geen pijn, geen ziekte Geen angst en geen verdriet Dat land is nooit…

Waarom komt de regen niet gewoon uit een kraan en zit de zon niet in een doosje samen met de maan Waarom kan je de wind niet in een zegelboekje plakken en kan je niet zomaar sterren uit de hemel pakken Waarom kan je de wolken niet in een kastje leggen en kan je de storm niet leren ‘sorry’ te zeggen Waarom zijn de mensen nooit…

Ik zal je troosten Als je steeds moet huilen Kom maar bij mij Als je even wilt schuilen Als de monsters binnenkomen Duw ik ze weer terug En als je bang bent voor de zee Draag ik je op mijn rug Wanneer je niet kan slapen Zal ik voor je zingen Over twee beertjes Die samen touwtjespringen Ik ga met je mee Als je bang bent om alleen…

Soms reis ik in gedachten Even naar een andere tijd Naar de omgekeerde wereld Hoe het daar is dat wil ik even kwijt   De tijd gaat er niet vooruit Maar hij gaat langzaam terug De oorlog wordt weer vrede Een olifant is weer een mug   De haat wordt weer de liefde De ruzie is nog niet begonnen Verdriet gaat terug naar blij Verliezen verandert…

ik droomde dat ik weer kon wat ik heb gekund dat ik weer wist wat ik heb geweten ik droomde dat ik weer zag wat ik heb gezien dat ik weer voelde wat ik heb gevoeld ik droomde dat ik terugkeerde naar alles wat ik heb gekend toen werd ik wakker en ik wist dat is geweest…

Leven in het lawaai Overal heel veel geluid Er is angst voor stilte De knop gaat nooit op ‘uit’ Daar is weer een bericht Bang om iets te missen Gauw eens even lezen O, dit kan ik wel wissen Hé, dat is een fijn bericht Hier heb ik lang op gewacht Eindelijk is het dan gekomen Dit keer geen slapeloze nacht En weer een bericht Even kijken…

ze zit op een stoel ze is aanwezig ze kijkt naar de mensen maar ze ziet ze niet zo onverwacht zo jong nog wat een gemis veel sterkte ze hoort de woorden maar ze luistert niet ze geeft de juiste antwoorden terwijl ze vlucht in haar afwezigheid terwijl ze wacht tot ze mag rouwen alleen…

denk eerst  eens na voordat je  met woorden een ander kwetst kijk eerst eens naar je eigen fouten voordat je  over die van een ander kletst…

het is zoals het is hoe zou het anders zijn je bent  zoals je bent hoe zou je anders zijn ondenkbare gedachten  bevolken onleefbaar leven onuitgesproken wensen stapelen zich op in onvervuld verlangen onuitputtelijk geduld wacht op de uiteindelijke redding…