Alle inzendingen van Ineke

de wind die niet waaide duwde mij omver de zee die niet kabbelde trok mij naar zich toe de golven die niet deinden smeten me terug de wind die hard waaide pakte me op hij bracht me naar de zon…

in mijn spiegel leeft een vrouw ik lach naar haar ze lacht terug de vrouw zegt dat ze wordt geleefd ze wil zo graag zichzelf zijn ik wil de vrouw in de spiegel beter leren kennen wil haar helpen om zichzelf te vinden ik wil haar leren om lief te zijn voor zichzelf en zeg zachtjes: ik hou van jou…

ik heb moeite om ’s morgens op te staan voor mijn gevoel lig ik net in bed maar moet er alweer uit gaan ik heb moeite om te gaan slapen ben net zo lekker bezig hoewel ik zit te gapen ik heb moeite met de dagelijkse klussen ik doe ze liever niet ‘k ga er eigenlijk ’t liefst vantussen ach, waar heb ik geen problemen mee ik heb moeite…

ga nog niet weg als je zegt dat je moet gaan ga nog niet weg blijf nog even bij me staan ik weet het samen gaat niet meer al probeerden we het telkens telkens weer zeg me dat het goed is dat we ieder onze eigen weg weer gaan zeg me dat door het los te laten er iets van onze liefde blijft bestaan maar ga nog niet weg als je…

hoe ouder je wordt hoe meer je beseft dat tijd tijdelijk is gisteren wordt vandaag en daarna morgen vervlogen jaren worden momenten die belangrijk waren gebruik je toegemeten tijd om je daden te testen op belangrijkheid neem de tijd om naar jezelf en naar anderen te luisteren wanneer je voor een ander al was het maar één moment…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

sommige mensen komen zo zeker over zij hebben de wijsheid in pacht ze zullen het jou wel even vertellen want jij hebt altijd verkeerd geleefd en gedacht maar als er een tipje van hun sluier wordt opgelicht dan zie je opeens het gezicht van een mens die door het zo zeker weten zijn eigen twijfel en onzekerheid probeert te vergeten…

ik voel me een toerist die reist door dit leven en altijd is er het heimwee het heimwee naar huis want in dit leven voel ik me vaak niet thuis…

weg van het lawaai thuiskomen in de stilte  weldaad voor de geest…

niets is alles alles is niets iets is alles alles is iets wat is alles? wat is niets? wat is iets? soms wil ik alles soms wil ik niets dan weer wil ik iets als alles niets is waarom is dan niets soms alles ik hoef niet alles ik hoef niets maar geef me alsjeblieft iets…

het is zoals het is hoe kan het anders zijn je bent zoals je bent hoe kan je anders zijn ondenkbare gedachten bevolken een onleefbaar leven onuitgesproken wensen stapelen zich op in onvervuld verlangen onuitputtelijk geduld wacht op de uiteindelijke redding…

wat ooit bijzonder was is verdwenen weggevaagd alsof het nooit heeft bestaan het bijzondere opgeslokt door het alledaagse maar het was er nog wel een glimp schitterde en straalde in diepe duisternis je zei, dat je het ook zo voelde maar vermorzelde het bijzondere smeet de stukjes weg en verdween nu is het weg dat bijzondere…

De meeuwen dansen de foxtrot op de golven van de zee Kijk, die meisjes op het strand die dansen vrolijk met ze mee De bomen walsen met de wind gezellig aan de waterkant Een kindje kijkt er lachend naar en zwaait uitbundig met zijn hand Twee zwanen dansen de tango zo prachtig om te zien Het lijkt wel of ze zweven die krijgen vast een…

ik droomde dat ik weer kon wat ik heb gekund dat ik weer wist wat ik heb geweten ik droomde dat ik weer zag wat ik heb gezien dat ik weer voelde wat ik heb gevoeld ik droomde dat ik terugkeerde naar alles wat ik heb gekend toen werd ik wakker en ik wist dat is geweest…

de gevallen sneeuw maakt de wereld stil en wit en bedekt het zwart…

herinneringen soms goed, soms slecht maar hoe beleef ik ze echt is het recept vaak niet een eetlepel verdriet met een snufje melancholie een handjevol weemoed en een beetje nostalgie een theelepel gelach en een pan vol idealen die ik allemaal zag smoren in mijn eigen falen verder een sudderende wens om boven mijzelf uit te stijgen…

boeken en muziek zijn de warmtebronnen die haar geest verwarmen…

De speeltuin van het bos Is dag en nacht open Je ziet er regelmatig Dieren rennen en lopen Kijk eens, dat konijntje Zie hem daar eens gaan Hij had zijn ochtendoefening Vandaag nog niet gedaan Twee vogeltjes zitten Samen op een tak Ze schommelen op en neer En gaan uit hun dak De blaadjes van de bomen Zwaaien vrolijk heen en weer Ze…

ik zoek in de onrust en in de boosheid ik zoek in het verdriet en in de pijn ik zoek in het verleden en in het nu ik zoek… ik zoek een antwoord…

nog nat van het verven vier pas opgerichte muren onwennig zitten de emoties opgesloten tussen de muren ze waren gewend om vrijuit volledig losgeslagen zich kenbaar te maken gisteren en alle vorige dagen nu is er wat veranderd angst, woede en verdriet moeten binnen blijven naar buiten mogen ze niet ze hebben er wat op gevonden…

breng me terug naar de plek waar ik kon schuilen onder de vleugels van de tijd waar ik speelde met de figuren die de zee achterliet op het strand breng me terug naar de spelonken waar ik leerde hoe het was in het begin waar ik luisterde naar de uitgeholde stenen die hun verhaal vertelden breng me naar de plek waar alles ligt…

ontelbare korrels op het wereldstrand duwen rollen verdringen elkaar in machteloosheid in blinde razernij stormen stenen naar het strand verstoren verstilde rust veranderen de structuur in wanhoop verkrampen de korrels lossen op in nietsontziende golven van brute macht tot de zwartste nacht het overneemt ontelbare korrels…

grillige wolken donzig geschilderd in het vluchtige blauw mijn verlangen stijgt omhoog verschuilt zich ongrijpbaar in de wolkige zachtheid op vleugels van de wind zweven mijn dromen naar de wachtende wolken verlangen en dromen glijden langzaam langzaam van mij weg ik zou willen smeken kom terug, kom terug laat me hier niet achter…

ze zit op een stoel ze is aanwezig ze kijkt naar de mensen maar ze ziet ze niet zo onverwacht zo jong nog wat een gemis veel sterkte ze hoort de woorden maar ze luistert niet ze geeft de juiste antwoorden terwijl ze vlucht in haar afwezigheid terwijl ze wacht tot ze mag rouwen alleen…

'bizar' is weer uit het is nu 'oprecht' voor zolang het duurt net wat u zegt dat boek is 'wreed' die film is 'vet' of zijn die woorden er alweer uitgezet de stopwoordjes ze komen en ze gaan soms blijven ze even en soms wat langer bestaan ik hou het niet meer bij en gebruik mijn eigen taal hopelijk wordt die begrepen door iedereen…

op de beslagen ruit schrijft ze het wilde ritme van haar dansende herinneringen ze wordt overspoeld door de snelle klanken van haar verleden met oneindig geduld probeert ze het wilde tempo te veranderen in adagio uiteindelijk cirkelt ze rond in een langzame wals één twee drie één twee drie ze pakt de hand van haar verleden…

Een heel gelukkig nieuwjaar Met veel goede wensen Voor een wereld, mooi en leefbaar Een heel gelukkig nieuwjaar Met liefde en zorg voor elkaar En respect voor alle mensen Een heel gelukkig nieuwjaar Met veel goede wensen…

de zon die heel graag schijnt hoeft nergens over na te denken haar taak is om de aarde licht en warmte te schenken de maan is niet steeds bezig met alle volgende nachten of hij dan ook mag schijnen zal hij af moeten wachten soms zijn er donkere wolken maar die verdwijnen ook een keer dan is de lucht weer opgeklaard en zijn er geen…

voorzichtig pak ik de doos met het nieuwe jaar ik draai de doos om en om bekijk hem aan alle kanten wat zal dit jaar ons brengen... ik til de deksel op en kijk nieuwsgierig naar de dagen die netjes opgestapeld in de doos zitten ik zie mooie, vrolijke, trieste en gelukkige dagen en zie ziekte, verdriet en blijdschap…

ga wieden in je emotionele tuin verwijder je angst…