Alle inzendingen van Ineke

vlammend avondrood de lucht staat in brand boven een aarde die huilt …

Ze is depressief. Haar omgeving vindt dat vreemd. Ze heeft toch alles...…

toen zijn kersenboom bloeide ging hij weg van huis hij reisde vele, vele jaren was overal geweest hij zag kersenbomen bloeien een prachtig, maar ook droevig feest want elk jaar had hij heimwee heimwee naar zijn kersenbloesem thuis…

vertel het me maar ik wil graag naar je luisteren als hardop praten te moeilijk is mag je het ook tegen me fluisteren vertel me alles wat je benauwt vertel het me als je bang bent dat er niemand van je houdt vertel het me als je vindt dat je alles verkeerd doet en niet meer weet hoe het anders moet vertel me over…

in haar spiegel woont een stem ik voel me ellendig zegt ze het kan altijd erger zegt de stem kijk om je heen zie de ellende van zovelen luister naar de verhalen van mensen in nood kijk naar het nieuws en huiver dat is heel erg maar je eigen pijn en verdriet voel je het meest zegt ze verdriet en pijn horen bij de mensheid…

ze moesten op reis wisten niet waarheen ze waren met velen toch was ieder alleen er mocht niets mee één koffertje maar ze zaten vol met vragen waarom, hoe, waar de trein denderde voort met wagons vol verdriet bestemming onbekend waarheen wisten ze niet ze hadden niets misdaan leefden in de verkeerde tijd ze hadden geen enkele keus…

de stille muur hoort het verdriet en vertelt het nooit aan iemand door…

verontschuldigend  geeft het verlegen idee zijn geheimen prijs…

slapeloze nacht steeds weer zoekend naar de zin van het zinloze…

de kracht van een tekst de troost van een lied de herkenning van een beeld een tekst, een lied een beeld de momenten die je graag met iemand deelt er zijn momenten waar je jarenlang op kan teren en je leert jarenlang die momenten te ontberen…

met luisterogen kijk ik naar schreeuwende monden en hoor klanken die mij niet bereiken…

gedachten draaien rond en rond en rond in de molen van de geest…

de statige kast een stille getuige die vele aarzelende kinderhandjes voelde groeien naar liefdevolle bevende rimpelhanden…

ze luistert naar de stilte van de nachten ze hoort het gefluister van haar gedachten plotseling schreeuwt binnen in haar van alles zich uit maar ze verbreekt niet haar stilte uit angst voor het onbegrepen geluid…

Nee, dat wil ik niet. Ja, dat wil ik wel. Misschien wil ik dat niet. Misschien wil ik dat wel. Maar... Nee, dat wil ik niet. Of ja, wil ik dat wel? Weet je wat? Ik denk er morgen verder over na.…

heel dapper en toch zo teer komen de krokusjes weer of geen weer zij vragen niet naar de zin maar zeggen keer op keer er is toch altijd weer een nieuw begin…

een aantal planken en slangen ligt opgestapeld in het bos restant van ‘werk in uitvoering’ of … een kunstwerk bedekt met mos wat je af en toe ziet staan of liggen daar is soms moeilijk aan te zien of het geschikt is voor de sloop of dat het een kunstwerk is misschien niet altijd is het duidelijk wat een kunstwerk wil vertellen en je vraagt…

het gras groeit de bloem bloeit keer op keer de natuur boeit altijd weer de baby groeit de peuter stoeit de tiener loeit de puber broeit de mens knoeit en groeit en is vermoeid toch vraagt men telkens weer waarom het leven steeds zo boeit en heeft daartegen geen verweer…

In het bos staat een theehuis, daar schenken ze alleen maar thee. Ze hebben heel veel soorten, dus drink gezellig een kopje mee. Hee, wie hebben we daar? O, dat is mevrouw Konijn. ‘Wat leuk om u te zien, welke smaak zal het dit keer zijn?’ ‘Nou, ik ben een beetje misselijk en heb last van mijn maag. Geef me maar een kopje kruidenthee,…

Ik zou willen vliegen ver hier vandaan op zoek naar rust en vrede heel ver vliegen Ik zou willen dromen over een wereld zonder geweld het zal nooit gebeuren alleen in dromen Ik zou willen vluchten weg van mezelf mijn problemen achter me laten steeds maar vluchten Ik zou willen genieten van muziek, boeken en schilderijen…

vlinderlichte wervelende klanken vullen de leegte een melodieuze melodie laat de snaren trillen van het universum majestueuze muziek zorgt voor het wijken van de nevelen stormen liggen rustig in de armen van de wind bomen begroeten hun bloesem op de lieflijke tonen van hemelse muziek een nieuw begin voor natuur en mens…

ze doet niet aan goedheid houdt van slechtheid verslindt slachtoffers in haar valse echtheid ze mijden haar en zoeken haar op zijn bang en gefascineerd ze leeft zonder om te kijken in verdorvenheid gedisciplineerd haar eigen normen en waarden met haar zelfverzonnen maatstaven verbloemen haar manier om regels systematisch te ondergraven…

denk niet zwart-wit denk grijs niets is helemaal zwart niets is helemaal wit elk mens is gekleurd door alles wat er in zijn leven is gebeurd…

de vrouw staat roerloos op het verlaten strand ze kijkt naar de zee nu zo kalm zo rustig kabbelend toen zo wild bulderende golven gevaarlijk en verraderlijk steeds weer ziet ze haar kind zich losrukkend juichend rennend naar die prachtige woeste zee ze schreeuwde, schreeuwde rende achter hem aan ze was te laat de golven hadden…

Zelden neem ik iets licht op, bij mij is alles vreselijk zwaar. Ik pieker over dit en over dat, jaar na jaar na jaar na jaar. Ik maak me druk om alles, voel me licht in mijn hoofd en zeg vaak tegen mezelf: ‘Stop het gepieker! Nu! Beloofd?’ Ik zou zo graag lichtvoetig zijn, want ik ben veel te serieus. Dat zeggen ze allemaal, maar ik…

ze zit elke dag in haar stoel in haar stoel zit ze elke dag ze kijkt graag naar de televisie naar de televisie kijkt ze graag elke middag brengen ze haar eten haar eten brengen ze elke middag ze heeft vaak geen zin in eten in eten heeft ze vaak geen zin af en toe gaat ze naar de bingo naar de bingo gaat ze af en toe ze houdt niet van…

hij zag alleen wat hij wilde zien haar stille verdriet zag hij niet hij hoorde alleen wat hij wilde horen haar vraag om troost hoorde hij niet zij zag en hoorde en begreep hem niet ‘samen’ en ‘wij’ verlieten het zinkende schip ze spoelden aan op aparte planeten gescheiden van elkaar contact: verloren afstand: onoverbrugbaar…

Een luisterend oor, een arm om je heen. Iemand, die tegen je zegt: ‘Je bent niet alleen’ Zomaar en opeens een compliment. Gewoon, omdat je bent die je bent. Een tekst, een lied dat je vanbinnen raakt. Het lijkt wel speciaal voor jou gemaakt. Iemand, die je ontmoet ergens op straat. Die naar je lacht en vraagt, hoe het met je gaat…

Zijn kamer was vier deuren verder dan die van haar. Ze liep met een rollator, het lopen viel haar zwaar. Soms zag hij haar beneden, in de huiskamer of bij de bingo. In de zomer zat ze, net als hij, heerlijk buiten op de patio. Hij was al oud, maar erg verliefd, ook al was zij ver over de tachtig. De leeftijd deed er niet toe, hij vond…

ik leef in mijn gedachten rennend door een tunnel van angst muren kijken mij dreigend aan de angst is overal, in mij, naast mij, voor mij, achter mij, boven mij ik ben vervuld van angst hijgend ren ik door naar het streepje licht in de verte eindelijk kruip ik uit de tunnel naar het licht ik voel dat mijn gedachten de angst…