Hartenkreten

hartenkreet (nr. 57.671):

De planken

Er liggen rijen planken
opgestapeld in een hal.
Ze vragen zich verdrietig af
wat er met hen gebeuren zal.

Hier liggen we dan met z’n allen,
we zijn mooie bomen geweest.
We stonden in een gezellig bos,
elke dag was daar een feest.

We waren mooi en groot
met takken en een dikke stam.
De mensen picknickten bij ons
en genoten van een boterham.

We waren dikke vriendjes
met alle dieren in het bos.
Die speelden vaak gezellig
dichtbij op het groene mos.

En zie ons nu hier liggen,
tot lange planken gezaagd.
We zijn geen bomen meer,
het is toch godgeklaagd.

Toen zei een kleine plank:
Hee, wacht eens even,
het is nog niet voorbij.
Er is een tweede leven.

Ons hout dat wordt gebruikt
voor tafel, kast of stoel.
Voor een vloer of tuinhuis,
dat is ons nieuwe doel.

Daar hadden de planken
nog niet aan gedacht.
Ze voelden zich al beter,
dat hadden ze niet verwacht.

We krijgen een tweede leven,
zei de plank van de grote eik.
Die kleine plank, die wist het wel,
die had helemaal gelijk.

De planken waren blij,
ze vonden het een fijn idee.
Ze lagen nu heel rustig
en voelden zich tevree.