Alle inzendingen over overig

Ik zie mijn leven in fragmenten, en te laat -- begrijp ik die pas.…

Vragen en twijfels, en achterdocht, dat monster -- met teveel hoofden.…

in alle eeuwen  geschiedenis herhaalt zich  niets ervan geleerd…

Van het verleden eet je slechts wat halal is: het bloedeloze.…

uit regenbogen spaar ik kleuren om zwarte gaten te verlossen uit hun donkerte het blijft een dingetje op mijn bucketlist met snaartheorieën hemelse klanken componeren zou een waardige tweede zijn muziek als zoete bekoring donzig neerdalen op aarde wordt een moeilijke oefening hier moet ik de wind verzwijgen en alles wat op mijn ziel…

Het ritueel na het werk in het donker op het eind van de avondschemering Het flauwe licht van de lage wolken in 1883, toen de nachten op het land nog zwart waren De boer bukt, hij port uit het wiedsel van de dag een droge geur die blijft hangen in een rookpluim boven de vonken…

Niemand is zichzelf, mensen lekken nu eenmaal -- in elkaars leven.…

Koningin van Niets, ze gaf de armen weer hoop -- Ze was gevaarlijk.…

Ik val uit elkaar, geloof me het is echt, en geen verzoek om medelijden, gewoon uit elkaar vallen, barsten als een oude kruik Ik heb teveel meegemaakt teveel geleden, voorlopig gaat het langzaam maar toch steeds sneller Ik houd mezelf niet meer bij elkaar, het zij zo ik laat het je weten dan kun je het ook gaan accepteren Ik zal…

Vluchters verdrinken op weg naar de overkant -- van hun hoop, hun droom.…

Jouw land van de toekomst is gelegen waar gisteren, vandaag en morgen samenkomen. Een plek waar vroeger niets heen leidde, je tocht ging door diepe dalen, een lange weg. Als je nu terugkijkt, zie je de eerste ongeplaveide paden, het ontstaan van onbegaanbare donkere wegen. Vol gevaren en de zon scheen slechts af en toe, maar vaak was…

Ze wisselen in verstrikte tijd snavels en veren uit Gijzelen elkaars dromen kruipen over vloeren met scherven bezaaid Ze grijpen bloedige letters brengen zonder iets te begrijpen met fladderende vleugels En dichtgeschroeide ogen achterstevoren verhalen van zon naar aarde Een krijsen in de ruimte van een zwarte onheilspellende…

Ik schaam me, ik eet browniekruimels, in de film -- zit mijn mond vol stront.…

Soms zeg ik niets En zwijg ik alleen maar Maar dat betekent niet Dat ik niets te zeggen heb Soms hoor je niets En luister je alleen maar Maar dat betekent niet Dat je niets te horen krijgt Want in de stilte Schuilt een diepe boodschap Die meer zegt dan woorden En meer raakt dan klanken…

Droevige hemel zweert samen met elke wolk laat tranen vallen Hoe al in de vroegte van de morgen het grijs wordt ingericht in een nog maar korte tijd geleden ontwaakte hemel waar ze verschillende tinten aanneemt bij voorbij drijvende wolken die steeds meer samenkomen tot ongekend geheel. Een bijbehorende wind beweegt door bladeren en naalden…

ze mogen blij zijn om aan me te zitten met de vuisten op me te slaan ik zal het lijdzaam ondergaan en toch overeind blijven staan ze kunnen mij niet kwetsen en mogen samen van me eten wat hen voor even verbindt voordat allen weer gezwind wegsluipen om achter die saamhorigheid ondermijnende computer te kruipen mochten ze echter op me willen…

denk goed aan jezelf dat wordt er vaak gezegd zorg dat je je grenzen niet telkens weer verlegt maar wat je ook vaak hoort denk ook eens aan een ander niet alleen maar aan jezelf kijk om je heen en verander je moet dus denken aan jezelf en ook aan alle anderen hoe moet je dat dan doen hoe moet je steeds veranderen het allerbeste zou…

Het helpt me niet meer, het is een valse knuffel: geen alcohol meer!…

Een watertoren ten dode opgeschreven wordt een dodentoren Een steen des aanstoots een drooggevallen watervat dat kil de zwaarte Van stenen harten torst verzaagde levens in de toren van de dood Wie haalt dan de doden weg wie zal ze dragen naar de torens van stilte Zal iemand ze aan de hemel schenken…

een andere kleur kan het donker dat zo somber is veranderen in licht zwart verandert in het stralende rood van een roos mooi als een gedicht grijs wordt het blauw van de lucht met kleine schapenwolkjes op een warme zomerdag zonnegeel en oranje heerlijk op het strand waar je in de verte de kabbelende zee zag grasgroen zijn de…

Vertel wie je bent, vertel het als een verhaal -- dan valt het wel mee.…

Ik leer verhalen terwijl ik ernaar luister -- Terwijl ik vertel.…

Ik ben aanwezig, mijn lichaam, mijn zintuigen -- in deze herfsttuin.…

Er kwaakt een badeend onder in een orgelpijp -- Ze doet lekker mee.…

Terug uit de stad zie ik duidelijk hoe arm -- hier de rijken zijn.…

hoe schraag je in loopgraven een smeulend vuur hoe de geselende wind hoe spalk je gebroken vleugels de lege taal hoe kapotte woorden hoe kijk je naar het gezicht van het gescheurde hart naar de tijd geschoffeld onder stenen hoe aard je op bodemloze aarde in de centimeters van je geheugen je zegt: het is leven het is niets…

De wiebelstoel heeft maar twee poten, en een touw -- naar de zoldering.…

Daar: de Oceaan, en binnen in mij nóg een -- Zonder Vuurtorens.…

Verwonderen mensen zich nog? Ze hebben zoveel -- ooit al eens gezien.…

er staat al vele jaren naast de grote stoel een staande schemerlamp met erg veel lichtgevoel hij verspreidt een heel zacht licht maar met een knopje bij de kap wordt het licht veel feller en dat is reuze knap je kan nu bij zijn licht lezen, breien of borduren hij vindt dat heel gezellig ook al duurt het soms wel uren als het ’s avonds…