Alle inzendingen over overig

Ik zie veel schippers gaan, en naar mij zwaaien alleen voor mij vergeet de wind te waaien ....Er is geen zuchtje wind meer ....nergens wind meer Ik lig maar in de haven, in de haven en dobber dag na dag, ik dobber dagen ....er is geen zuchtje wind meer ....nergens wind meer Mijn plannen heb ik opgeborgen, opgeborgen als proviand voor onderweg…

In de herfsttij van het bestaan Dwarrelen de gedachten Als blaadjes naar beneê, Wordt vergeten wat, Ooit werd beleê.…

Ik ben afgedwaald Geen onkruid hier De tijd raast voorbij over een druk spoor Volle treinen zonder mij! Vervangen door een ander hoop ik voor mijn collega's Maak je geen zorgen we redden ons wel je ziet er heel goed uit je bent vrij! Woordenwagons! Ik sta hier alleen! Op aangeharkte paden…

De oude eik, stram gebogen, Staat al eeuwen zieltogend Op de kruising van zandwegen Des akkers heer en meester. Aan zijn wortels ’n kapelletje, Met Christus aan het kruis, Een kaarsje flakkert aan-uit, Op ’t bankje ’n vrijend stelletje. 'n Landman kart langs hen heen, ’n Leeuwerik zingt ’t hoogste lied, Van Gogh’s landarbeider is…

Mager, de handen ruwe huid Een schorre groet met gaten tussen mijn zandknarsende tanden: iemand om van te schrikken Ik ben overal want nergens mag ik zijn. Geef me schoenen: zolang ik loop, leef ik Noem me Job, ik geloof niet dat God me zal redden uit de onderwereld waar het 's winters warm is tot midden in de nacht de deuren sluiten…

De donder rolt over alles heen, Overdondert al ’t andre geluid, ’k loop in ’t donker in de regen, Alleen af en toe flitsend door De bliksem opgelicht. Dan plots ’n daverende klap, D’oude eik is doorklieft, Valt reddeloos terneer, Na eeuwen is d’eik niet meer.…

Waar het witte land groen en jong is maar de liederen nog treuren om generaties die verdwenen in de nevels van het wachten op de bergen aan de overkant waar het leven hard en oud is waar de haarden altijd branden marmotten hun neus opsteken bij bejaarden die daar zitten te picknicken en te schilderen de kruipbrem en de ronde tafel…

dat het gauw voorbij zal zijn dat ik niet hier ben, niet nu dat ik alles voel wat ik niet wil dat ik niets voel behalve afkeer dat ik in een zinkgat gevallen ben dat ik misschien wel gefilmd word en dat ik niet herkenbaar ben, hij wel, zo- dat ik een bewijs heb dat ik durf te laten zien dat ik niet weet wie hij is dat ik bang ben voor…

Ik vier mijn verlangens op het tempelbed: niets doen, kijken en ruiken wat de priester beschrijft zo is het mij vooraf verteld Een oefening mij te ontspannen in een grot in het wild van de bergen Zijn woorden zalven mijn zenuwen en knopen ze los uit het binnenste van mijn buik, ze spoelen mij af met warme aandacht, herstellen mijn spieren…

Wandelend langs ’t verlaten strand, Ontwaar ’k in m’n ooghoek, Een dame, komend van ’n duinslag, Gekleed in ’n mini bikini. Ze kijkt links noch rechts, Loopt linea recta naar de branding, Ze aarzelt geen moment, Voor je ’t beseft, versmelt ze met de deining. Ik blijf staan om te bezien, Wat er nu te gebeuren staat, Zie, ze komt…

Struiken beschutten de achterdeur gespierde portiers sluiten de grendels Wij wonen verborgen in het midden rondom het vierkant van de hemel boven de put op de binnenplaats Soms hupt er een mus op mijn hand Allemaal tellen we de jaren af We zijn vrouw geworden zonder het te mogen zijn voor iedereen die knielt voor het vuur van de aarde…

Weids is mijn uitzicht over de zee, Meeuwen kijken met me mee, Golven rollen op het strand, Rallen tekenen letters in ’t zand. Kwallen drijven rustig op d’golven, Tot de branding ze werpt op ’t strand, Blijven als gelatinepuddinkje in ’t zand, Ze door schelpen worden bedolven. ’n Jutter scharrelt tussen de schelpen Of er iets van z’…

Luchtstromen boven het Vierwoudstrekenmeer worden licht samengeperst binnen hoge rotswanden dalen gedwee op het wijde water schenken heilzame adem aan de stad vol oude pracht en krachtige toekomstbloei geven op het wijde plein hoge bonte bloemenzuilen de wenkkracht om overal in steden en langs de oevers steeds meer te ontdekken…

We hebben geen goud gemaakt en zitten in de stank van 50 emmers urine Trofeeën om ons heen uit de kast met zeven sloten als geschut om ons geluk Vanavond lenen we luxe voor een schuld aan later en drinken we op vroeger Afgekloven botjes stoppen we als sieraden in onze neusgaten We eten troosttaart met slagroom Het feest loopt ten…

Ik was jong, ik ging grootse schoonheid ervaren op handen van succes, en nu loop ik op wolken van elektrisch licht glitter en bewondering mijn pensioen te vieren in de hemel der feesten ster onder de sterren de lachend mooie mensen hun parels, botultox en gel in halfgrijs haar, onvermoeibaar op de maat van het koper Niemand hoeft…

De schoonheid van haar, Is niet alleen de buitenkant, Maar ook de binnenkant, Deswege bemin ik haar, Dubbel, en dat al heel lang. Wijl zo’n combinatie is in zwang, Zijn er vele kapers op de kust, Ben dus niet d’enige dit hapje lust. Bij d'om haar losgebarsten strijd, Menig man eronder lijdt, Wijl ’t einde niet is in zicht, Is af en…

Wat de vrouw van haar herinnering weet is niet veel meer dan dit: zij heeft vele armen waarmee ze haar omknelt Ze zal haar niet los laten als de vrouw zich bevrijden wil opgepompte armen hullen zich in zwarte tinten Omgeven zich met zwaardragend zwijgen haar herinnering gebruikt vuisten als de vrouw haar afschudden wil Wat zij…

Door de week passeer ik 's avonds ramen van mensen die van niets weten: het paar dat al tien dagen kust en overal wachtenden Nergens vind ik de grootse schoonheid waarvoor ik wil leven Ik loop rond om mijn weemoed te delen, herinneringen aan mijn plannen en de jouwe We amuseren ons met gespeelde zelfgenoegzaamheid en wijden ons aan het…

In het laatste donker voor de dageraad zwerf ik na het feest door de stad mijn vertrouwde stad De lucht is helder ik heb geen idee wat ik zou willen De rivier glijdt voorbij Lege kaden, geen verkeer stilte om de monumenten en alles netjes aangeveegd In de museumpaleizen wonen naakte mensen van marmer en verf De prinsessen zitten…

Wijsheid leert ons, Eén zwaluw maakt nog geen zomer, Van ’n kale kip kun je niet plukken, En …, liefde maakt blind. Maar…, de lamme leidt de blinde, Zo komt alles nog goed terecht, Wijl waar een wil is, is een weg, Na regen komt zonneschijn. Wijsheid is al lang op d’aard, Nog steeds de moeite waard, Om van te leren en naar te leven…

Wat ik zoek, is zoek, Het ligt in gene hoek, Ik mis het node, Al m’n zoeken zet geen zoden Aan de dijk. Ik blijf het missen, Daarin kan ik mij niet vergissen, Want ik heb ’t niet. Ik vraag me af, Heeft mijn zoektocht zin, Het is hopeloos, Al vanaf ’t pril begin. Ik doe ’t al tijden zonder, Heb geen hoop op ’n wonder, Kan net zo goed…

De kinderen vermaken zich Ze rennen om het hardst rondom het ven, proberen ondertussen slim de tijd te vangen in de rust- dag, als eeuwige helden en in de bomen bouwen ze hutten die heerlijke geuren dragen Nooit vergaat dit aardse paradijs voor jong en oud, van samen bij de weken stilstaan om op weg te gaan met ogen vol verwondering…

In de eindeloze zee van mijn gedachten, Ligt die ene gedachte te wachten, Die ene, ik me niet meer kan herinneren, En dát, dat blijft mij hinderen. Ik weet niet of die gedachte belangrijk is, Dat maakt onzeker, ongewis, Daarom blijf ik mijn hersens pijnigen, Om mijn geweten te reinigen. Maar helpen doet dat niet, Wat ik ook doe, Het…

Ik moest wel kiezen voor de rijkste Anders zouden ze gaan vechten om mij, waar is hun verstand? Ik huil om mijzelf vergeefse tranen die niets veranderen Nergens tussen de gordijnen in de binnenvertrekken is mijn schoonheid veilig Mijn ziel zoekt onwetend wat waar is, naar de liefde van mijn man in mijn schoot Niet lastig gevallen…

Hij maakt zich zorgen, Wijl hij piekert, Dat hij tobt, Over problemen, Hij tegen zal kunnen komen, Op ’t onbekende pad, Hij zich nog niet begeven had.…

ongrijpbaar mooi bewegende schaduwen van de specerijen bomen ik herinner jou in tienduizend dingen van een vervlogen tijd een klaagzang traag en aandachtig over alles wat bij jou hoort in het maanlicht de nadagen van de binnenbaai…

Ik ben mezelf kwijt, Gisteren had ik mij nog, Daarna heb ik mij verloren, Ik heb geen idee, waar, Noch wanneer! Iedereen ziet het, En vraagt ernaar, Niemand weet, hoe, Noch waarom! Samen hebben we gezocht, In alle hoeken en gaten, Nergens ’n spoor te zien, Niet hier, noch daar! Ik heb de moed opgegeven, Ga zonder mezelf voort…

Op dragende tonen trekt de stoffelijke wereld uit een fles die scheef aan zijn navelstreng hangt en leegloopt over de blauwe mat van het bewustzijn van iedereen die erbij is in sierlijke lussen een spoor - een pendelende gedachte Er schijnt steeds meer licht door de fles en de wind in onze zintuigen wist de patronen uit die we herhaald…

Op het strand, Bij de eeuwige branding, Wacht hij op haar, Die vertrok, niet keerde weer. Meeuwen krijsen, De branding breekt de golven, Vloed komt, eb gaat, De zee deint in eeuwigheid. De zon verdrinkt, De horizon vliedt heen, Hij wacht op haar, Die verdween In de zwarte hemelnacht, De sterren straalden hun licht, In de nacht…

Vrede, in een bed in Amsterdam, geknield of met gebalde vuisten eeuwig verbeid, bewaard in harten en gedachten over mensen die zich anders gedragen dan je wenst mensen die moeten zorgen voor hun welzijn en hun vergezichten alleen maar kunnen dromen deze zelfs met vereende krachten niet kunnen realiseren; daar is de wereld te groot voor…