Alle inzendingen van Inge Boulonois

de paardenkoets praalt met pompeus gezag de pauwenstoet schrijdt voort met veel vertoon de kerk wacht ijdel met de koningstroon mark showt straks vast zijn liberaalste lach eenvoudig landt intussen loof op Aarde – van alles heeft Natuur de grootste waarde…

I am farloved on Gorman, yummy much She spooked her popsy poem with inspiration I felt a heartlust for an own translation In stonegood Nedderlands, my double Dutch But years ago I climbed to heaven’s hill So no one thought of me (argh!): John O’Mill…

Hij wrijft zich in de gladde melkershanden: “Voor Zandvoort waren kaarten zó schoon op Helaas, dat dj-volk wou niet voor nop Maar Max werd één op mijn baan, hier te lande Prinsheerlijk rijk ben ik, vrij, onverveerd Want Hollands geld heb ik altijd geëerd!”…

Het zit niet mee: nog steeds geen kabinet De Hamerdame informeert en oppert Door fractieleiders wordt geboomd, gemopperd Beoogde snelheid blijkt een treuzeltred Ze zijn niet exclusief aan het formeren Maar ook elkaar aan ‘t sensibiliseren…

We worden zoetjesaan geslachtsneutraal Geen hij of zij meer: 'het' is goed voor elk Uit moeders borst komt voortaan mensenmelk Zelfs ’t Gouden kalf blinkt nu niet meer normaal We kunnen het compact ook zó vertolken: De inclusiviteit wordt uitgemolken…

Een boze rugstreeppad in Zandvoorts duinen blaast stoom af: "Ik heb geen prinsheerlijk bloed, ben ook geen rijke luis met zat vast goed, toch wil ik door mijn duinzand blijven struinen. Dat crossbelang wordt loeihard overschat dus ga ik op het rugstreepoorlogspad!"…

Ze zijn graag samen, lief en innig En zeer loyaal als metgezel Dus waarom dát paar niet, wíj wel? Ons land is immers zo vrijzinnig! Oprechter trouw werd nooit gevonden: Laat ze ook huwen, onze honden!…

Het ging eerst langs me heen, ik schreef braaf strofen Toch heeft dat sportgebeuren best niveau Bij al die deelnemers in Tokyo Voel ik dat ik er ook aan moet geloven Dus span ik me nu in sportief te leven Voor de tv, haast 24/7…

Recent bedacht een wandelende tak: “Helaas gaat die Vierdaagse weer niet door. Toch zet ik zelf mijn beste beentje voor – aan annuleren heb ik takkelak!” Het dier kreeg echter wél een wandelkruis: het werd bij Lent verslonden door een muis.…

Wij allen koesterden eerst nog de hoop Dat hij de aanslag wel zou overleven Hij was te moedig om iets op te geven Toch kreeg de laffe daad een triest verloop Zijn overlijden vormt een groot verlies: Ons land had maar één Peter R. de Vries –…

De twaalfde juli blijft steeds memorabel: Die kleine knaap zag voor het eerst het licht Élk flesje bracht een lach op zijn gezicht Dat maakte hem als kind reeds presentabel Met vlinderstrik werd hij geportretteerd Wat Driek dus nimmermeer heeft afgeleerd…

Het is de junimaand nog niet ontstegen Het grasveld zompt en voelt haast als het wad De naaktslak viert massaal io vivat En onkruid tiert als dank voor bakken regen Het is dus flink genieten, echt en puur, Van deze zomerpracht van de natuur…

De R’s van Reinheid, Rust en Regelmaat Met paplepel zijn die me ingegeven Ze stimuleren tot verstandig leven Ook hier en nu heeft dat advies best baat Maar wel met mateloze R erbij: Volop bonbons, Reonidas voor mij…

Vaak leggen dagen vrede op je bord. Je hoort de vogelkelen rondom zingen, ervaart de schoonheid van gewone dingen en je beseft: de taal schiet hier tekort. Soms heb je om een dierbare verdriet – ook daarvoor heeft de taal de diepte niet.…

Het vormt een plaag, ook op tv Ons land is van het spel bezeten Waarom het leuk is, zou 'k niet weten Men schopt een bal, die rolt prompt mee Ik ga pas kijken naar die sport Wanneer de voetbal vierkant wordt –…

Inmiddels kunnen wij ons meer vermaken Museum, sauna, kroeg of verre reis Een bios, restaurant en sportpaleis – Althans bij overeind gebleven zaken Vaak denk ik terug aan wie aldus ontsliepen: Bar eenzaam, zonder warm vaarwel naar ’t diepe…

De kledingwinkels (jippie!) mochten open Een hele maand heb ik die afgesjouwd Zwaar hijgend kreeg ik bijna een burn-out! Helaas, een jurk met zakken kon ‘k niet kopen Dus ziet u mij alweer op een terrasje Met truttig maar onmisbaar damestasje…

Riviertjes biggelen langs ruiten Al zwaaien kruinen driftig nee: Geduchte wind heeft vrij entree Aan ’t muiten zijn mijn stoelen buiten Ik voel me niet appassionato Waar blijft het zonlicht pizzicato?…

De slijterijen bleven aldoor open Musea, bookshops moesten lang op slot Ook zoo’s, theaters, biebs en zo: hoe zot! Er was heel vaak geen touw aan vast te knopen En morgen doen de sekswerkers weer zaken Dát heeft, denk ik, met pikorde te maken.…

Een meute fint het Nederlans kijmoeilijk, ken onderschijt niet tussen hun en hen en d en t en als en dan en kan en ken etc. Eenfout maakt een taal toch niet ferfoeilijk? Self fin ik so’n fersimpeling normaal. Ferfang dus dat AN door kleutertaal!…

Een dag waarop ook ik weer stil wil zijn, al duren twee minuten wel erg kort voor wie op ’t slagveld waren, op transport. Miljoenen doden, zielsangst, leed en pijn. Ik tracht ’t me in te denken, zulk verdriet – het is té gruwelijk, dat kan ik niet.…

De laatste week had ik te veel te doen Een versje over écht nieuws wou niet lukken Ik wou me ook niet voor die dichtplicht drukken Vandaar dat ik me hiermee maar verzoen Wel vreemd, het maakt me toch een beetje blij: Het vers gaat nu eens enkel over mij!…

Als iets hard nodig is, dan moet je wachten: op tandarts, ggz, orthopedist, verpleeghuis, kinderopvang, internist, op vaccinatie enz. Dus plenst het klachten. Bedenk als troost: zoals het nu hier is, is het op lang na geen sint-juttemis!…

Een blauwe aal van aanzien in Den Haag gaf lachend antwoord op haast elke vraag en won dolgraag bij twist en bij debat. Maar o, die glibberd bleek wel héél erg glad: hij loog en sjoemelde met taal. Een schande waardoor zijn aanzien in een mum verzandde. Ga nooit in zee, dat is hier de moraal, met zo’n geslepen lepe leugenaal!…

Geen Paaspop, paasvuur, nee, slechts duffe dagen Er was geen tijdslot voor een woonstrip vrij Een functie elders dan? Nee, niet voor mij Geen paashaas zelfs die eitjes aan kwam dragen Desondanks ging ik flink ertegenaan Want reeds vóór elven ben ik opgestaan…

De eerste regel lukt, om te beginnen Oef, één uur later pas volgt nummer twee Een heel getob, want drie valt ook niet mee Jee, na de vierde nóg twee stuks verzinnen Het distichon, een crime! Pas ’s nachts in bed Kwam ’t af, mijn wekelijkse snelsonnet.…

Ik merk het bij mijn vrienden en de buren Geen uitgaansleven voelt heel apnormaal Nu hijsen sij steeds thuis, haasst machinaal Ferfoeilijk, stom…dat gaat se straks besuren! En ik? Ick doe daar, egt waar… noooit aan mmee Ik hou ut…hik…steetss…bei un pottje tee…

’t Is niet erg moeilijk toch om nu bewust te kiezen? Zo’n dertig stemhulpen bestaan er naar verluidt Wat de gemene beste is, komt vaak wel uit Al kan de stemuitslag ook werken als surprise: Want krijgt ons land per se de beste zo? Mooi niet! Kijk, wat The Voice en ook Maria ons soms biedt.…

De fysio rept over heilig moeten. Door daagse, stipt maatvaste exercitie verbeter ik constant mijn loopconditie. Daarmee kan ik nu aardig uit de voeten! Ik worstel wel nog met één akkefietje: het spontane, nare antimetrietje.…

Eens had je blanke en ook zwarte scholen Geen droom van eenheid in verscheidenheid Maar rassenwaan, geen inclusiviteit De mens bleef door discriminatie dolen Intriest, je huidskleur had toen de regie Ook nu weer, in de school der poëzie…