Alle inzendingen van Inge

Zijn bundels lezend denk ik: ’t hoort erbij Pas door de drank ontstaat puur dichtplezier Dus hijst hij liters wijn of dito bier En droomt van veertig flessen op een rij Zo’n dichter tuurt graag zielsdiep in het glas En wou dat hij twee kasteleintjes was…

Bij vlagen kan ik zeer unheimlich dromen Mijn auto zinkt diep in een pikzwart gat Of ik verdwaal in mijn geboortestad Word meegevoerd door woeste waterstromen Vannacht was het zó eng, ik schreeuwde: njet! Want Poetin sleurde mij bij hem in bed…

Nee, ik geloof niet zo in de historie. Wat in ’t verleden ergens is gebeurd, werd naderhand arglistig ingekleurd. Vers nieuws wordt nu verduisterd, a priori. Kijk maar wat Willem Engel stug blijft seinen: bedrieglijke bloedlinke rookgordijnen.…

Voor u het lezen kunt, mijn snelsonnet Geconcipieerd in hanenpotentred Moet ik u van tevoren informeren: Het lezen lukt u pas ná registreren…

Er is een feestelijke bundel uit Met honderd verzen, uit één brouwerij Die van light verse, bloedeigen makelij De diepste wensen staan in ‘Vers gekruid’ Eén ding verklap ik van het boek vast wel: Het kickt op boekenkasten, dus bestel!…

'De dichter is een koe', schreef Achterberg Zij graast, herkauwt, wat bundels melk doet vloeien Zij soms, als Hanlo, oote-boe gaat loeien! Wie luistert, snapt haar taal tot diep in ’t merg: Ik wil géén krachtvoer, gras slechts uit de wei Ter wille van de Pure Poëzij…

Verduveld anderhalvemetermoe Zijn zij en denken dat ze helder denken Ons land met Viruswaanzin moeten drenken Ze blijven ijlen, tot vervelens toe Want ja, van oudsher kennen wij ze al: Die stuurlui staan – goddank! – slechts aan de wal…

Het houdt niet op, veel egels worden ziek Abcessen kwellen hen en vormen wonden De egelstand verslechtert, eeuwig zonde! Bij zulk triest nieuws denk ik melancholiek: Ach, schreef Kees Stip opnieuw een egelfop Dan knapten deze diertjes zó weer op…

Door overheden is wat uitgevroten! Repressie voerde eeuwen heerschappij Excuus dus voor geweld en slavernij Ook jegens mij, berooide hugenote Alors, ik wacht vol hoop op zo´n pardon En zend dit snelsonnet vite naar Macron…

Straks kan ik een-twee-drie het haasje zijn Volgens dat enge draaiboek in Den Haag Dus s.v.p. géén nieuwe Covid-plaag De code smaakt ook niet als klare wijn: Betalen oudjes niet de hoogste prijs? Zeg daarom eerlijk: Code Zilvergrijs…

Dit is de tijd voor zoete mijmeringen. Ik denk corona weg en ook zwart-wit. Natuur heeft elke kleur toch in bezit? De bonte bloemen zijn niet te bedwingen, mijn tuin bewijst dat weer. Daar springt intussen een kikker op de vlonder! Die ga 'k kussen!…

Rasechte schurken waren P.C. Coen, Van Heutsz, Columbus, Hein enz.: goed verkeerd! Geweld, repressie moeten afgeleerd. Van nu af wil de mens het beter doen. En zie, daar is de nieuwe “held”. Bezield gaat hij tekeer: ons erfgoed wordt vernield –…

Daar liep ze dan, met speldje plus een lach Alsof er geen coronaregels zijn Dat kostte haar dáár nog geen centje pijn Al ondermijnde ze wel het gezag Ja, Femke Halsema heeft veel ambities Voor haar vertrek zijn er al vier petities…

De meeste boomers zullen het nog weten Een flink pak voor je broek was heel normaal En protesteren heette toen brutaal Wat op je bord lag, moest schóón opgegeten Men stuurde meisjes naar de huishoudschool De vrouw was enkel echtgenote van Werd huisvrouw, huishoudster van eigen man Met gele stofdoek als haar aureool Soms noemt men…

Haast tien jaar her dat jij, Driek, ons verliet Je verzen blijven onverwoestbaar goed Incluis hun fijne vinho verde-gloed En ook je beeld verdween níét in het niet: Met lach en kloeke baard en vlinderdas Staar jij naar ‘t mooiste meisje van de klas…

Helaas heeft de artiest nu amper werk Hij bijt dus op een houtje, deze maanden De kunst der zuinigheid houdt hem net staande Vaak staart hij hoopvol naar het blauwe zwerk En denkt: o had ik vleugels en een staart Dan was ik ook miljarden staatssteun waard…

We leven hier stipt driekwart eeuw in vrijheid Al is er door corona geen echt feest Natuur onthaalt ons gul op Gorters geest Getsjilp, gefluit, gezang, ze schenken blijheid Maar soms hoor je een valse vogel fluiten Da’s dan zo’n geldgier van de farmaceuten…

Research op dit terrein gedijt, en hoe! Recent is al ontdekt dat koeien groeten Als zij een tractor, mens of dier ontmoeten En zelfs contacten leggen via boe Wanneer ik nu zo’n koebeest bij een hek zie Begroet ik haar met boe, hoop op connectie…

Ons doodgewoon bestaan moet vast weer wachten Dat is voor menigeen dan wel een strop Maar het milieu knapt er nóg meer van op Natuur put trouw uit eigen oude krachten Zij gaat weer groeien, altijd weer ontbloeien Mits wij ons niet te veel met haar bemoeien…

Een leghen tokkelt snibbig na de paas: Bah, daags een flut-ei lozen, wat een baan! Ik voel me nooit kiplekker zonder haan In eigen buik ben ik toch zelf de baas? Ik snak naar kroost, een thuis (géén batterij!) Met toegewijde snoeshaan aan mijn zij…

Een virus, passagierend in ons land, leest in de digitale Covidkrant dat hier nu een coronalied bestaat! In no time straalt hij, wordt zelfs idolaat van deze kroon op zijn virale leven wanneer hij hoort hoe knap het is geschreven. ‘t Is authentiek, aangrijpend dichtjargon: "En oh oh laat ons schijnen als de zon", gevolgd door "dag…

Wel voedselschaarste, polio, tb en difterie. De werkweek had zés dagen, hard werken (zelfs in mijnen!) zonder klagen. Geen internet, tv, cv, WW. Ik weet het best: je mag niet vergelijken maar ik was net ineens terug aan ’t kijken.…

Voor mij is deze tijd niet zwaar te dragen Want huis en tuin zijn steeds al mijn Parnas Geen geldnood: mijn pensioen komt trouw in kas Toch word ik innerlijk geplaagd door vragen Zo komt er alsmaar bij me bovendrijven Waar nu een dakloos iemand ‘thuis’ kan blijven…

Waarvoor is dat nou nodig, is mijn vraag ‘Corona’ schalt en vunst steeds door de ether Één zender voor het virusnieuws is beter Want nu groeit dit woord zelf óók uit tot plaag Gelukkig ben je dáárvan zo genezen: Zet fijn muziek op of ga boeken lezen…

Waar de blanke top der duinen Schittert in de zonnegloed Loeien strakjes de fortuinen Van oranje vastgoedbloed Liefde voor het vaderland? Bernhard maakt dat daar te schand…

In deze nieuwe maand wil ik níét klagen Ondanks het feit dat strakjes onkruid woedt En ik weer wieden, spitten, snoeien moet Gelukkig kan mijn lijf die last verdragen Alleen, vóór ik met weinig zin tuinier Is er dat grijnzend blauwe formulier…

Ook in Italië, Milaan en Rome Verscheen die linke, nieuwe virussoort Verspreiding van Corona gaat nog voort Maar laat zich binnenkort vast wel betomen Veel enger is de soort die langer hier is En continu gedijt: het winstziek virus…

Bij alles helpen ze: bij je dieet Je huis ontspullen, voelen, zuigelingen Bij ademhalen, fietsen, nietsdoen, zingen Ontshoppen, slapen, flirten, sex, je date Hoe kon ik moeder en zelfs oma worden Zonder die grote hulpverlenershorde!…

Artrose kwelt me hevig, nu en dan En zonder bril ben ik een hulpeloosje Snif, niemand plukt voor mij nu nog een roosje Ik takel af en word er depri van De tijd gaat zwaar in ’t zoete leven tellen Straks kan ik vast geen moorkop meer bestellen…

De brexit is het die victorie kraait En Boris Bulldozer heeft de regie Hij is dan wel niet ieders cup of tea: Hij weet met welke taal je Britten paait Beloften klinken altijd magnifiek En zijn de valste trucs in politiek…