973 resultaten.
Een haast perfecte dag
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 128 Hete stoom welt op uit vurige gloed.
De vitale zinnen houden zich schuil
in een lommerrijke hoek. Vogels
doen er zich aan de koelte te goed.
Liefde vloeit als gesmolten goud
door warmgelopen aderen. In het licht
van een fontein sprankelt vers leven
dat de stralen van de zon vasthoudt.
Vogels in eeuwige bomen,
vissen in slome wateren,
zetten…
Sinds mensenheugenis
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 160 Waar tijdlijnen door een snijpunt gaan,
is uit een nagalmende oerknal geboren,
de oorsprong waar tijd nooit stil kan staan.
Er gaat iets in eindeloze ruimte verloren
in een baan van cirkels en hyperbolen.
Er zijn zacht ruisende echo’s te horen
van zingende golven die eeuwig ronddolen
op klanken van ontelbare rotaties geleden.
Iets onbekends…
Zilveren cirkels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 Wie is schuldig?
Wie de moed heeft werpt de eerste steen.
Het kalme water schrikt met een doffe kuch.
De rimpels vluchten in alle richtingen uiteen.
Weldra keert de rust weer terug.
Water is geduldig.…
Druppelsgewijs
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 97 Als druppel van een regenbui
wist ik mij te herpakken
voordat wij allen
op een geduldig tegelbed
te pletter sloegen.
Had ik dat niet gekund,
dan had ik nooit kunnen verhalen
van hoe te pletter slaan voelt.
Was ik te licht bevonden voor de zwaartekracht,
dan was ik verdampt of verwaaid,
nog voordat de aarde ooit mijn deel zou zijn.…
Somniarium
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 Opgeborgen zijn voorbije dagen,
in stukken gebroken.
Alles wat mijn ogen ooit zagen,
in een lade van zonlicht verstoken.
Het licht zoomt langs de bosrand.
Bekend terrein, ik twijfel niet.
Toch weet ik niet waar ik ben aanbeland.
Is het pas werkelijk als het voor het oog geschiedt?…
Kalmeer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 129 De rust is wedergekeerd en geluiden klinken zacht
aan de oever van een strakgetrokken spiegelend meer.
Voelbaar, bijna aanraakbaar, is de zuigende kracht
van een door loomheid bezwangerde atmosfeer.
De oever is het hemelse Kanaän,
een maaltijd van brood met wijn.
Een plek om heen te gaan,
een plek om te willen zijn.…
Principekwestie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 113 Alle dagen voegen zich naar de avond,
vroeg of laat.
Onbuigzaam recht wordt ooit rond,
goed of kwaad.
Een individu
gaat ongemerkt op in de menigte van het volk.
Op een voorbestemde dag, hier en nu,
blijkt ijdele trots een roze wolk.
Streven naar meedogenloos geluk
en nauwelijks tijd voor elkaar.
Ach waarom ook, onder druk
wordt alles vloeibaar…
Tot het einde der tijden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Noem de passie die eeuwig zal duren,
tel de nachten die geen einde beloven.
Alles wat nu glinstert wordt flets en dof
en de kou zal je van hogere sferen beroven.
Wanneer de ontembare Heilige Vuren
met de ondergaande zon verdwijnen,
zijn zij geworden tot dwarrelend stof,
gedoemd om verloren weg te kwijnen.…
Ruby
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 162 Het is een flinke stap, niet meer dan dat.
Er ligt een sloot met donker water
tussen waar ze is en waar ze wil zijn.
Ze zou kunnen stappen,
dan is ze waar ze wilde zijn
en niet meer waar ze was.
Maar zou ze stappen
als ze wist dat ze niet meer terug kan?
Zou ze dan nog willen,
ook als Ruby kon?…
Luchtspiegeling
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 88 Zwaluwen doorklieven de lucht,
voortgedreven door onzichtbare kracht.
Wolken drijven voorbij in een zucht
aan de zon die altijd op hen wacht.
Geen vrijheid is eindeloos als het heelal.
Vrijheid is binnen grenzen gevangen
van dood, ouderdom en verval.
Vrijheid is eindeloos verlangen.…
Illegaal
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 432 Geboren onder een illegale zon,
op een illegale aarde,
in een illegaal land
met een illegale taal.
Illegale ouders,
illegale broers en zussen.
Geloven in een illegale God,
een illegale toekomst.
Een illegaal verleden,
een illegaal heden.
Illegale dromen.
Een illegale reis,
een illegaal verblijf.
Illegale armoede.…
Begrijpelijk en terecht
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 199 Ik heb angst.
Angst voor Nederdiets brabbelende CDA’ers met een Franse voornaam,
voor stroop om de mond smerende penningmeesters van de dorpsharmonie,
voor middeleeuws denkende, angstvoedende engerds die zich Europeaan noemen, naar verre oorden op vakantie gaan en juichen als kleurrijk Nederland scoort tegen Duitsland.
Ik heb angst voor…
Flessenpost
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 237 Gruis van groevende gedachten slaat dwarrelend neer
in een hervonden fles van nederige eenvoud.
Droef denken vleit neer aan de rand van weleer,
woorden van troost klinken weer vertrouwd.…
Donnerwetter
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 97 Oudhollandsche waarden, schemerlampen, bloemetjesbehang, ganzenborden, negermuziek, poffertjes, verre reizen naar Egmond aan Zee, Stalin, de Gruyter, Abe Lenstra, Snip & Snap, melkchocoladehagelslag, benzine 14 cent per liter, warme anijsmelk, Douglas DC6, schorseneer, formica salontafel.
Welkom in 1951.
Mensch erger je niet.…
Lichtkromme
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Gespannen lichtbogen spiegelen
een glimmende lach.
Geblindeerde gedachten
werpen zich op klinkende leegte.
Zwijg de stilte dood,
dood de tijd,
verbuig de ruimte.
Bedenk in ondenkbare termen.
Overwin de toorn van het lam,
haal het verleden in,
herleef vervlogen beleving.
Sneller dan het licht.
Leegte vult zich met licht gebogen spanning…
Populus tremula
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 56 Hoor het ruisen van de branding
langs akkers door espen omlijnd.
Ruik de mildheid van vroege
tinten bitterzoet, heel verfijnd.
Hoge kruinen ratelen en ritselen
als speelgoed van het kind.
Zij laten van zich horen,
al bij het minste zuchtje wind.
Zie ontelbare pluizen als een deken,
overvloedig als zij zijn bij vlagen.
Het is de enige sneeuw…
Eeuwige jeugd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 134 Een schreeuw loopt dood in misplaatste gedachten, geen honger kan deze maaltijd verorberen binnen tijdige kaders en voorbij voortijdig ingrijpen. In een perkamenten lichaam blijft het kind een kind en de milde regen blust verdroogde kelen. Aan de oevers van stilstaande eeuwigheid wacht de verlossing uit het lijden. De dagen zijn geteld als de slapende…
De zevende dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 137 Het is de dag van lege pleinen en winkels dicht,
behalve dan de tuincentra en de meubelboulevard.
Mistig geklede kerkgangers gaan ter kerke verplicht
en vernemen van het woord en de verlossing aldaar.
De middag is er voor het onvermijdelijke familiebezoek.
Pa zit gereed en al te wachten en ma is druk met de kids
die naar opa en oma moeten gaan…
Paters van het Heilige Kruis
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 157 Zij laten de kinderen tot hen komen,
houden elkaar de hand boven het hoofd,
leven met leugens en gebroken dromen,
hebben kwetsbaren van hun jeugd beroofd
en weten vervolgens nergens van,
wat niemand gelooft.
Deze kindervrienden penetreren anaal.
De slachtoffers weten zich geen raad,
bij weer een melding op het 8 uur journaal.
‘Het is maar…
Krenkvlinders
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 In het portaal van
de laatste nacht
doemt het lot dat
onafwendbaar wacht.
Het is als schaduw in het dal,
of ginds het klare licht
van sterren in het heelal
dat blinkt in het verre zicht.
Bij de gedachte die dwaalt
smaakt bitter soms zout,
dan weer zoet.
Voor wie over lotgevallen verhaalt
van glooiend gemoed.…
Bovenmatige overspanning
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 144 Het ravijn van wijkende wanden
heeft de vlakke kalmte scherp verstoord.
Leegte is voor zwaartekracht gezwicht
en eindigheid is in grenzen verwoord.
Bruggen verbuigen contouren van gewicht,
zij overspannen ijle massa’s lucht.
De spanning tussen hier en overkant
is een bries die zachtjes zucht
over zwelgende diepte voorbij de rand.…
Overvaart
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 De lokroep van de overkant,
al is het maar één keer.
Wie doet de belofte gestand
en blijft wachten op het veer?
Iedereen is hier een enkeling
en de toekomst komt er nooit.
Een gevonden steen uit verveling
in het koude water gegooid.
Als dijken hoog boven water staan
verbreedt de rivier zich tot zee.
Schepen komen en gaan
maar nemen niemand…
Zinnebeelden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 325 Voel bij het ochtendgloren
de gloed van het ontwaken.
Als de jongste dag is geboren,
ga dan geen moment verzaken
en je door blindheid verstoren.
Luister met de ogen dicht
hoe de stilte fluistert.
Bevrijd het gevangen licht,
met het raam verduisterd
daagt geen enkel zicht.…
Gematigd gramschap
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 210 In vruchteloos trachten
zal geen drukte beklijven.
Pogingen zijn ijdel
om verlaten leegte te verdrijven.
Geheugens van ernst gewist,
tussen verplichting en berusting ingeklemd.
Feesten en beesten,
pas veel later weet je wat je hebt gemist.…
Gebladerte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 67 In ‘t volle middaguur
werpt een verwaaide boom
schaduw en licht op mijn muur.
Schouwspel van een almachtige zon,
speels licht in een dwarrelend mozaïek,
zo dichtbij en toch uit oneindig verre bron.…
Waterweg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 De rivier, teruggetrokken uit de waard,
vleit zich neer in de bedding en vindt rust
nu het woelen is bedaard.
Het water glijdt geruisloos en gedwee,
toegedekt door een kalme waas,
naar een horizon van eeuwige zee.
Het water is weg uit de uiterwaard.
Zolang het duurt,
uiteraard.…
Hof van olijven
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 675 Binnen aardse muren,
op de eindige flanken
van leven en gedurig verduren,
valt de avond over de dag
zonder morgenlicht.
Een onbewogen stuiptrekking
tart het laatste beter weten.
Een gelaten vertwijfeling
ten hemel gericht.
De handen ineengevouwen tot
een onafwendbaar lot.…
Polderwijsheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Rimpelingen in water,
grillige wolken hemelhoog.
Zij willen ons laten zien
dat schoonheid niet in perfectie huist
maar in de ontvankelijkheid van het oog.…
Lieflijk groen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 162 Het is nu een ecologische verbindingszone,
het ‘Duits lijntje’ tussen Boxtel en Wesel.
Er is weinig meer van te zien,
een enkele bult in de weg,
de geelgors schuilt in de houtwal,
honden gaan er los.
Niemand kan in dit lommerrijk
nog veewagons zien gaan.
Er staken vergeefs handen uit.
Op die dag.
Trok toen de hemel grauw dicht,
liet er een…
Aanzwellend gemoed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 Een hint van erbarmen
is merkbaar in de lucht.
Bries van traag verwarmen
in een onmerkbare zucht.
Lome dampige deken,
door zonnen verwarmd.
Aan het zwerk bezweken
en door loodgrijs omarmd.
Wolken die zo zwaar wegen
dat ze wijken onder hun gewicht.
Weggespoeld door louterende regen
in warme druppels op mijn gezicht.…