975 resultaten.
Niet mis te verstaan
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 77 Geen geruis gaat aan stilte voorbij
voor wie wil horen wat niet is.
Geen struiken willen gewillig wijken
voor wie wil treden in ruige wildernis.
Het lot blijft onbeschoren langs
de lijnen van een grillige horizon.
Niemand zou ooit nog stoppen,
zelfs als dat in een oogwenk kon;
een zielverdrogend verlangen om
langs onbegaanbare paden te gaan…
Preventief ruimen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 62 Droomzon en aarde
kruisen onder een geringe hoek.
Het kan maar gedaan zijn.
De stappen te zetten,
in voortvarende onderneming.
En te ondergaan
het vallende doek.
Halt!
Stop ho.
Waar zijn reddende engelen?
Voor hen versaagden
die,
vooralsnog geen moeite getroosten,
zich doch ledig laten welgevallen.
De dag zij geprezen
nog voor de avond…
Tegenbericht
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 154 Buiten is het nat en onherbergzaam.
Binnen is mijn boek,
droog en gecultiveerd.
Mijn boek is van hout,
geworteld in modder.
De letters zijn het speeksel van de schrijver,
gevloeid uit de pen van vlees en bloed.
Koffievlekken, ook dat nog.
Verdomme,
niets is wat het lijkt.…
Sphagnum
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 132 Te midden van ontginningen der woeste gronden
liggen kanalen van vloeibaar zwart
als primaire aderen aan geboortegrond gebonden.
Nauwelijks hoorbaar zijn fluisterende verhalen
over een week gedempt hart
gelegen op de waterscheiding langs de palen.
Ginds ademen verre dwaallichten schrille klanken
op de grens van nevel en land
zonder te verzaken…
Doorwrochte aarde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 154 Van ginds komen zaden aangewaaid.
Van zins zijn kabbelende golfjes
gekeerd door rietomzoomde oevers.
De ene dag is geland,
de volgende volgt rustig,
geleid door moedershand.
Als de rondzingende wind
is gaan liggen,
blijken de bedden beslapen
en is geheugen
in loodgrijs geworteld.…
Chris
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 600 gelachen op school
Chris is dik
het is een lul
hij heeft altijd dezelfde kleren aan
toen hij in de kantine
in z’n eentje aan tafel ging zitten
hebben we hem bekogeld
met proppen, snoep, lege blikjes, klokhuizen
en andere rotzooi
het was een topdag
morgen weer…
Schemergestalte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 114 Het zijn maar een paar stappen
naar de uiterste randen van de dag.
In dit domein van gesluierde atmosfeer
gaat zelfs hardnekkig licht overstag.
In het grensgebied van eb en vloed
is niet helder wat waar is en wat niet.
Een zee van zand doet verstikken
en oneindig water is alles wat je ziet.
Deze ongrijpbaar gekrenkte geluiden
uit wezenloos…
Handschrift
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 91 Handen,
bezitten niet
doch raken aan
zijn gezichtloos
kunnen zonder naam bestaan
werken hard
getuige knoestig eelt
strelen teder zacht
zodat een lichaam heelt
hoeven in samenspraak
niets meer te zeggen
omdat zij zich op
gekrenkte schouders leggen
lezen louter wat
tussen regels is gehoord
omdat zij spreken
zonder een overbodig woord…
Maritieme mijmering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 196 Ik ben de zee,
ik omarm alle eindeloze kusten.
Mijn golven en mijn tij
woelen onafgebroken zonder rusten.
Ik ben het water,
al het leven komt van mij.
Maar beproef mij niet,
ik neem het terug in mijn razernij.
Boven mij gaan de dag en de nacht,
de zon rijst uit mijn schoot,
de wolken zijn mijn sluier
en ik behoed de maan voor de dood.
Je…
Waterdicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 278 Sluizen openen in broekbossen
en draslanden. De moed zwelt aan
om zich van schroom te verlossen.
Zomerkoelte doorklieft, doorregen
van een toekomstig onvergeten.
Golven in eindeloze stromen
die van geen wijken weten.
Samen knijpen ogen broederlijk
de gemarmerde leden strak en stijf.
Het is de stormvloed die zich bevrijd
uit het kwetsbaar verkrampte…
Dovemansoren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 Zon van koudvuur,
stervend onder eigen gewicht.
Zielloze pijn,
onbestemd van eeuwige duur.
Een hart, verlaten tot op het gebeente,
ledig door bezworen lot,
verzwaard door bevroren hoop.
Een stem, ondoordringbaar als gesteente,
fluisterend in onhoorbare woorden.
Gesloten gezicht, tot schim geworden,
in volle maan geweken
naar de hemel van…
Potentiaalverschillen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 125 Al wat ik weet is mijn geweten.
Onthouden doe ik denk ik met een reden,
net als de dingen die ik ben vergeten
niet zonder reden zijn weggegleden.
Omdat weten en niet-weten aan mijn herinneringen kleven,
voeren elektrische spanningen in mijn brein een interne strijd.
Wellicht omdat zij weten, meer dan ik, dat fantasie is verweven
met flarden…
Draagvleugels
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 Lengten van dagen zijn gemeten
in de engten van ruimtelijk vervagen.
Een verbintenis, gevoed door afwezigheid,
gevuld met bloemrijke momenten
zonder een zweem van vergeten.
Innerlijk nabij in vrije vlucht,
zonder vaste grond of horizon in zicht,
in het strakgespannen lichaam gevangen
en tegen klankbare muren in weergalm
het verzoekende hart…
Waterscheiding
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 73 Druppels vallen uiteen in achterlanden
van verdreven illusies, zij kennen geen
andere hoogten dan de slagschaduw
van het maaiveld dat verzandt door de
vertraagde stroming in lage luwten.
Neergedaald uit het brongebied
bezinkt het rusteloos bewustzijn
op de tamme bodem van verstilde
wateren en vloeit het debiet
van overtollig geheugen naar…
Styx
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 176 De aarde staat minnelijk aan de hemel
en kust het koude voorhoofd van de nacht.
Zilveren rivieren houden zich op de vlakte
doch houden in het blauwe schijnsel
onopgemerkt de wacht, zoeken in
luchtledigheid naarstig naar bovenaardse
kenmerken, lenen zich als doorwrochte aderen
bij uitstek voor onderkoeld aansterken,
gaan loom voorbij aan boodschappen…
Medaillespiegel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 72 Ik kan mij niet aan zwaartekracht onttrekken,
noch een gat slaan in overbeladen tijd.
In wil mijn gezicht met schaduwen bedekken,
teneinde te schuilen voor zichtbaarheid.
Verblind door de keerzijde van de maan,
wil ik gaan langs onbetreden patroon.
Op de tast door een onderbelicht bestaan
zonder horizon van vastgeklonken sjabloon.
Contouren…
Enige oneffenheden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 117 De weg is vlak gebleven
en, tot nu toe althans,
boven rotsvaste twijfel verheven.
Mijn weg is op schrift gesteld
als vermaak doch ook lering,
zo staat ergens vermeld.
Een deviatie van een planetaire twist,
meer stelt mijn weg niet voor, bovendien
in een oogwenk uit eeuwigheid gewist.
Vermits stiltes zich aaneenrijgen
tot geboeide taal…
Binnenskamers
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 82 Weerklanken van geboorte en dood
zijn merkbaar van de oever afgedreven.
Met elke golf is de afstand vergroot
en de hand in onmacht geheven.
Roerloos verscholen voor de buitenwacht,
in het domein van denkbare eigenheid,
nadert het uur dat onvermijdelijk wacht
en berusting wijkt voor bestraffende tijd.
Leegte is gevangen binnen verstomde muren…
Hoogvliegers
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 145 Kom in de armen van mijn geloof,
strooi de enige woorden van waarheid.
Wees voor alle nieuwe kleuren doof
en vrees vooral geen stammenstrijd.
Om hoger te rijzen dan de wolken
en argeloze simpele zielen te belagen.
Door ontvolkte oevers te bevolken
en dromen met daden te verjagen.…
Kringen in kalmte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 194 Een eeuwigheid is niet in beweging
te krijgen zonder ruime fantasie.
Zonder kleur is licht een plichtpleging
en is duisternis alles wat ik zie.
Het lijkt een pulsar in omvangrijk groot,
of op het bezeilen van andermans land.
Wellicht geen zaak van leven en dood,
een blauwe kever in de kleine hand.
Ik weet niet wat er nou eigenlijk toe doet…
Het brakke water
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 54 Vinger in de dijk
van een zee.
Kattend op
het meerschuim van het haf.
Wenkbrauwen fronsend
afdruipen naar
een binnenwaterend land
zonder ongerijmde kusten.
Lonkend naar woorden
van identiek karakter,
overigens geschreven
met allengs verwaterde inkt.
Maar ach,
het blijft stil
rondom de borrelpraat
naar het zilte zoet.
Omdat ik niet…
Gekooide vluchten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 69 Een geknepen dageraad is niet onbevreesd
als de zon angst kent voor ingevroren repliek,
als de wond geen verschroeide huid geneest
door repercussies van een schaamtepubliek.
Wat anders rest er nog dan van lieverlee
te wijken naar een ingegraven verlangen,
en maar weer met alle stromen mee
een vrije vlucht in de kooi aan te vangen.…
Het opzomerend besluit
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 217 Het is de hitte die mij klam omsluit.
Ik kom in de verleiding mij niet te bedekken,
onbedekte koelte verlangt naar mijn huid.
Het is zaak in de bezwangerde lucht
het koren aan de molen te onttrekken
vóór de vliedende vogel opnieuw vlucht.
Het kan een omstandige kwestie worden
indien er zonder uitzicht op goed fatsoen
geen verlichting komt…
Woorden in wording
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 52 Water is zwaar
als het balsahout zinkt
en volgezogen met zalvend misbaar
dichtgetimmerd onder eigen gewicht verdrinkt.
Op het pad van de eerlijke vinder,
overschaduwd door waterrijke iepen en elzen,
is het dringen om het hoogste woord.
De wijsgeer kijkt jaloers naar de vlinder,
die erin volstaat de leegte van de lucht te omhelzen,
wie het…
Antisynchroon
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 65 Ze leek op Katy Perry.
Sprekend.
-“Het gaat helemaal goed komen met het zonnetje.”
“Maar jij moet de hele dag in dit tankstation werken”, dacht ik.
“Zou ‘t”, antwoordde ik als een konijn in de koplampen.
-“Jazeker, u had niet getankt hè?”
“Ze zegt ´u´ tegen mij”, dacht ik nog, kansloos.
“Nee hoor, alleen een zak chips.”
-“Pinnen?”
“Dolgraag…
Gedane zaken
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 49 Woordentergend van stof,
geschraagd door geduldige gewelven.
Belaagd door de horde van onomkeerbaar,
waarmee de rust niet langer zelve.
Nu ogen samenknijpen,
de schaduw onder zware wolken gebukt gaat,
is er niets meer te begrijpen.
Alleen het vergeten
van gisteren
en de dagen waar niemand van wil weten.…
Vice Versa
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 117 Lichaamloos verkassen,
op reis naar een ondraaglijk oord.
Op reis naar een verlaten ik,
zonder taal verwoord.
Barnstenen vlucht.
Ga gezwind.
Verbrand uw schepen en schelpen,
voor ik u vind.
Laat mij
een hand naar verten reiken.
Naar verweesde gronden
die van geen zijde wijken.…
In eerste instantie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 67 Het was bedoeld als tip.
De woorden ijlen na,
zoekend naar begrip.
Is dit waarvoor ik sta?
Zolang als nu of nooit duren,
ergens tussen hemel en aarde,
gevangen tussen klamme muren
bewaart u strijdbaar al van waarde.
Het is voor woorden ook te gek,
een broeiend wenselijk verlangen,
doch waarneembaar in kort bestek
als wat uw ogen en oren…
Heuvelachtig terrein
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 116 Stemmig gebogen onder wind en weer,
mild vertroebeld door het kreupele hout,
was het in het jeugdig land van weleer
qua heldere herinnering warm noch koud.
De zon scheen in kleuren geel, goud en groen
langs het schelmendecor van stad en land.
De willoze rede met ongeschonden blazoen
ging met ongebreideld geloof hand in hand.
Waar de vlakke…
Gebroken licht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 57 Ik heb mezelf gevonden,
omgeven door regenbogen
in de glimmende lucht.
Ik zie een halo van onaantastbare gedachten,
mijn rug naar de zon.
Ik ontdek waar ik heen ben gevlucht,
naar het midden van mijn eigen kring,
niemand anders die er nog is.
Hoe kon ik weten waar ik aan begon?…