974 resultaten.
Plaatsvervangend (plv.)
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 98 een storm van feitenrelaas,
die van roerend mee eens
de kraters van acne,
open deur, zonnevlekken
maskeren, Men Moet.
breukvlakken ter ziele
het zilte vuur uit de ruimte,
waaier van herwonnen puin
achtergelaten in geboorte,
dichtgegroeid na verloop
de geopende muren
van huisraad op straat
een uitgetreden naaktheid
ten toon…
Na de regen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 166 het regent in gedachten en
het water wast tot aan fontanellen
temidden van vaak herhalen
ademt de echo zijn denkbeelden uit
ook na lang vergeten blijft
de boomgaard onaangeroerd kaal
in de spiegel van ons staal
priemt een regenboog van vlees
dan schuilt ons raam zich droog
dansen we zichtbaar maar ondiep
naarmate het stof uit wolken…
Doofstemmig
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 108 ongezouten lippen trotseren
geblindeerd speeksel
woorden trekken zich terug
een mond achterlatend
waarmee maar gezegd is
alsof we een luchtje scheppen
ik ben er nog niet uit waarom
of hoe dit kon gebeuren
de tijd lijkt zich te herpakken
in een ontzield hemellichaam
voorgeslacht verbergt zich
achter zelfportretten, vanouds
ruimschoots…
Na verloop van tijd
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 88 ja, er is nog ruimte
tussen vloedlijnen en
wassende maan
nog tijd te gaan, stranden
te struinen, te verstuiven
als duinen, totdat we
verliezen in verdwalen
het lichaam mank gaat
we grond en ogen met
sterfhout behangen
wennen aan vocht uit
verse wonden, wennen
aan de bres in de haag
troosten met snoep
dankwoorden spuien…
Uitstel
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 62 niet zelden
roepen woorden
mij uit de mond
vervliegen spinsels
in notenschrift
zonder zang
komt alle hulp
voorspelbaar te laat
blijft niets
van weinig over
houdt de klok rust
tot nader order
leve scharreltijden
met vrije uitloop
kwetterbeek
schatergoud
klaterlach
geen eeuwig
zo bestendig
als voorlopig…
Ontzilting
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 115 een koelkast geopend
het licht gevonden
de eigen weg gevolgd
in zwanendrift verstrikt
de oerkracht gezocht
kwetsbaar geworden
nooit vergeven
sommigen wel
de veters losgetrokken
die weer
in de knoop geraken
de friet gegeten
het zout vergeten
geen probleem…
Langszij
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 105 in het bos wonen geen geesten
tijd verstrijkt langs de huid
en de wind plukt bladeren met
ingetogen hand, zag je ze niet
liggen, gevonden voorwerpen
verlaten van hun bestaan
in de zachte moederschoot
helmgras, vochtige aarde
in het bos wonen geen mensen
maar waaien zij uit, in stilte
groeten elkaar nog als lotgenoten
vluchtelingen…
verstommingen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 44 een moment viel terug
in onbeweeglijkheid
niet lang daarna een vergeefse
poging
en de schier onmogelijke taak
woorden terug te halen
gelijkend op
dunbewolkt verstillen
ogenschijnlijk doof
maar onherroepelijk…
vinex
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 77 er staat een thuiskomst op de agenda
daarna een evaluatie van de dag
onder het gewicht van onzinbanen
‘s avonds hoeven we het huis niet te poetsen
na zonsondergang is de toegang verboden
ramen en deuren gesloten, de slimme
thermostaat regelt het klimaat, Tesla aan de
steenkoolstroom, carrière aan de
competentieplanning, wintersport geboekt…
graniet
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 206 op deze weg keert niemand
-vertel geen gangbare herhaling
in termen van huidvervelling
duindoornstruweel
roofvis, gashouder, ernstig
en nalatig droomverlies
niets anders dan een gammaflits
door zwart oneindig omringd
een zekere mate van onprettig
onbestemd, gezien het bovenstaande
later komen rauwe randen
aan vogelhuiden
een…
halverwege eeuwigheid
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 54 op afstand die ambtshalve is afgelegd
volgt nu een bericht
om in twee gelijke stukken te delen
het hart te volgen
voordat het gehavend raakt
ergens halverwege naamloze liefde
als ontmoeting te laten voortduren
bij het breken van de dag…
aanname
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 49 met nog een uur te gaan
vastgelegd in de genen van tijd
stokt een adem
na alles wat is gezegd
over voortgang en
bij tussentijdse evaluatie
blijft er nog een open veld
wachten op bewolking
op het volstrekt helder onvoltooide
waaronder ons eigen gelijk
verder geen nieuws
en telt niemand zijn dagen…
aanname
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 56 op het tijdstip van ontwaken,
gespitst op het meest iele wolkenveld
dat zachtjes door het donker glijdt
bereid een bestaan aan te vechten
waaraan hij nauwelijks deel had;
wat hij zich herinnerde is gewist
op zeeniveau, ondoorwaadbaar,
langs de boorden van wat in de
volksmond definitief heet -
wat ik niet ongedaan kan maken
ligt buiten…
Pizzicato
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 20 nog even en de trein vertrekt
in metrische cadans op weg
naar een afgebladderde bestemming
gedurende de tijd dat we verbijzonderen
zonder dat ooit sprake is van ‘halverwege’
al doende gaandeweg te louteren
voorsorterend
geknipt, geplukt, gemazeld…
Donut Futur
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 96 daar sta ik dan
met mijn hertenharten
gebroken regenlicht
tegendraadse avonden
en gesprekken zonder
welgemoed, hamerstukken in
de marge;
totdat niemand ingreep
draaiend in cirkels
voorafgaand aan toekomst
het is nooit gewoontjes
dat dan weer wel…
kyaniet
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 102 vraag aan een kleurenblinde
het glas, halfvol
heelalkleurig
blindbreekbaar
ondersteboven
te omschrijven, te bevragen
zonder antwoorden te krijgen
of te geven, te aanschouwen
harder dan steen
er is geen reden tot paniek
alle schapen staan op het droge
het blauw zie je wel
maar is er niet…
Herfsttij
netgedicht
0.0 met 3 stemmen 166 Een zomer sterft weg,
gedaan met het buitenleven.
Een spin wacht geduldig in haar web,
het doodskleed is reeds geweven.
Zomergasten vluchten,
de schaduw van de avond
werpt zich gulzig op de late dagen
alsof de julimaand nooit bestond.
Koudvuur van het aangezicht,
bloeddoorlopen, koperkleurig,
gehuld in de geur van aarde,
met een stem…
Doorsneden ziel
hartenkreet
0.0 met 3 stemmen 464 Betreden paden verraden nog een verscheurde alledag.
Het café op de markt is inmiddels gesloten,
de bomen gesnoeid,
de straat geveegd waar rommel lag.
Het verkeer gaat voort, onverdroten.
En de omwoelde grond is al met gras begroeid.
Gaandeweg.…
Paters van het Heilige Kruis
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 157 Zij laten de kinderen tot hen komen,
houden elkaar de hand boven het hoofd,
leven met leugens en gebroken dromen,
hebben kwetsbaren van hun jeugd beroofd
en weten vervolgens nergens van,
wat niemand gelooft.
Deze kindervrienden penetreren anaal.
De slachtoffers weten zich geen raad,
bij weer een melding op het 8 uur journaal.
‘Het is maar…
Illegaal
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 432 Geboren onder een illegale zon,
op een illegale aarde,
in een illegaal land
met een illegale taal.
Illegale ouders,
illegale broers en zussen.
Geloven in een illegale God,
een illegale toekomst.
Een illegaal verleden,
een illegaal heden.
Illegale dromen.
Een illegale reis,
een illegaal verblijf.
Illegale armoede.…
Verloren vuur
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 93 Er gaan eindeloos dagen voorbij,
samengepakt in een bundel van tijd,
van op afstand als een amorfe brei
en zij lijken allen aaneen gebreid.
Krampachtig het gesprek gaande,
geen moment te laten blijken,
alle dagen ten overstaande
voor een obligate pose te wijken.
Verloren is het juiste moment.
Achteloos, voorbij voor je het weet.
Voor iemand…
Mombassa
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 66 Ik zie uit naar verre oorden
maar meer nog naar een gedicht
van blaartrekkende eenvoud
met zo min mogelijk woorden.…
aandenkend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 ik ben omgeven door populieren
en in mij stroomt een rivier
ingetogen, door vleesgeworden
land van papier
er spiegelt een wolk in tegels aan
mijn onderhuidse muur
ook zou er een trein komen
die weer vertrekt om het halve uur
mijn hart lijkt op de brug die ooit
beide oevers verbond;
verblind door de zon
toen die nog aan de hemel…
Naderend front
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 146 Luchten verhalen van de tijd
Wolken die altijd bewegen willen
Om plaats te maken, zonder respijt
Tot de dag waarop zij voorgoed verstillen
Is het versteende pijn
Die niemand ooit zal zien
Als er geen ogen zijn
Om te aanschouwen
Geen bewegende luchten
En geen hemel bovendien
Om naar te vluchten
Luchten verhalen zonder respijt
Wolken die…
Drijvende vlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 135 Tussen hemel en aarde ligt een horizon van zee.
Moeders in gammele armen gevangen,
op drift door onbetaalbaar verlangen.
Het water van de zee is bitter en zilt,
door alle leed en alle tranen verspild.
Tussen angst en hoop ligt een wereld van verschil.…
In de naam van de vader
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 237 Ik mocht niet meteen naar binnen.
Je lag in een ziekenhuiskamer,
je was het toch wel?
Uitzicht op een plantsoen met een klimrek,
de kinderen waren verdwenen.
Boven de deur hing een kruis.
Je had een opgerolde handdoek onder je kin
zodat je mond niet zou openvallen.
Ik zag je litteken op je linkerhand,
die keer dat de lading vastzat
of toch…
Overvaart
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 De lokroep van de overkant,
al is het maar één keer.
Wie doet de belofte gestand
en blijft wachten op het veer?
Iedereen is hier een enkeling
en de toekomst komt er nooit.
Een gevonden steen uit verveling
in het koude water gegooid.
Als dijken hoog boven water staan
verbreedt de rivier zich tot zee.
Schepen komen en gaan
maar nemen niemand…
Bovenmatige overspanning
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 144 Het ravijn van wijkende wanden
heeft de vlakke kalmte scherp verstoord.
Leegte is voor zwaartekracht gezwicht
en eindigheid is in grenzen verwoord.
Bruggen verbuigen contouren van gewicht,
zij overspannen ijle massa’s lucht.
De spanning tussen hier en overkant
is een bries die zachtjes zucht
over zwelgende diepte voorbij de rand.…
De zevende dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 137 Het is de dag van lege pleinen en winkels dicht,
behalve dan de tuincentra en de meubelboulevard.
Mistig geklede kerkgangers gaan ter kerke verplicht
en vernemen van het woord en de verlossing aldaar.
De middag is er voor het onvermijdelijke familiebezoek.
Pa zit gereed en al te wachten en ma is druk met de kids
die naar opa en oma moeten gaan…
Tot het einde der tijden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Noem de passie die eeuwig zal duren,
tel de nachten die geen einde beloven.
Alles wat nu glinstert wordt flets en dof
en de kou zal je van hogere sferen beroven.
Wanneer de ontembare Heilige Vuren
met de ondergaande zon verdwijnen,
zijn zij geworden tot dwarrelend stof,
gedoemd om verloren weg te kwijnen.…