Alle inzendingen van Ivan Grud

Er zijn immer eeuwen die eeuwig duren In alle eeuwigheid beschamende eeuwen Eeuwigheid verkregen in immense gruwel Begaan bij de mens in alle eeuwen Wij kunnen er op wachten…

Als de wind niet aflatend tegenzit De jaren van een ongelijke strijd tellen Droog en verdord is mijn verlangend hart Gemis is schrijnende in ontbrekende liefde Als al mijn hoop op het vinden is vervlogen Verlaat ik de doorgroefde boom des levens Ik begeef mij naar het zekere ‘onzekere’ einde Dwarrelend, vertwijfeld, Doch in alle rust laat…

Indien wij het daglicht aanschouwen en het geeft een glimlach op het gezicht wordt het tijd dat wij de kleppen vervangen wellicht door een niets verhullend Google brilletje…

Lezen moet men leren Eenmaal geleerd leert men echt lezen Zij die lezen en absorberen leren lezend Al lezende leren en weten wij in progressie Het lezen ontdoet u van al het nutteloze…

Het oude jaar Zijn tijd was daar gekomen Een feit dat eeuwen bestond Hij hield zich lekker slapende Niet rekenend op de nieuweling Die plotsklaps voor hem stond Opschieten vadertje je moet vertrekken Zo klonk knallend het donderend geraas niemand wil dat je nog langer blijft opzouten vanaf nu ben ik de baas De oude kwam overeind stram en stijf…

Dicht men sociaal letsel in een politiekbetoog dichterlijk toe Getuigt dit het dichten van een ongelijk in exces Draaiend gelijk de stroming van het moment vereist betogen zij hun wazig gelijk Politici de dichters in metafoor bij uitstek…

Kom mijn liefste volg mij naar ons geheime land volgt mij naar dat dromenland waar wij zullen dansen mijn liefste daar op het maanverlichte strand waar de zee onze liefde deelt de branding onze voeten streelt Omarmt en overlaadt mij met kussen houdt mij vast mijn liefste verwarmt mijn hart voor het gaat rusten droogt die liefdevolle traan…

Vroeger als u deelde met uw naasten maakte het u lang gelukkig Heden als u met uw naasten deelt maakt het u lang ongelukkig…

Vroeger 's ochtends schoof men de overgordijnen uiteen en aanschouwde een veilige wereld Heden 's ochtends activeert men het elektrolysescherm en aanschouwt de alom onveilige wereld…

Vroeger was het aangebodene welkom en men was verheugd aanvaardde dankbaar met verblijde ogen Heden wordt het aangebodene aarzelend geaccepteerd dan wel direct geweigerd met argus ogen…

Vroeger geloofde men in de geest de ziel en het voortbestaan ervan tot in eeuwigheid Heden weten wij dat alles uit materie bestaat en hieruit voorkomt zo ook dat dit vergankelijk is…

Vroeger was het tuintje onverzorgd toonde fust en lege flessen en men wees met uitgestoken vinger Heden zijn de tuintjes goedverzorgd zonder fust of lege flessen de A.A. wijst met opgeheven vinger…

Vroeger als men ziek was ging men naar de dokter deze stelde de diagnose en gaf het juiste pilletje Heden gaat men naar de dokter met de vaststaande diagnose vragend het gebruik van het verkeerde pilletje…

Vroeger bedreef men teder de liefde voorzien van een pilletje Heden bedrijft men de geveinsde liefde tomeloos voorzien van een pilletje…

Voeger veroordeelde men de misdaad en men werd naar mate bestraft. Heden beoordeelt men de misdaad als zorgelijk en wordt als dusdanig met zorg bejegend met alle gevolgen van dien.…

Vroeger kende het feestje tien gasten en één fles het was leuk, gezellig Heden feest men met tien flessen en één gast het eindigt veelal in een drama…

Vroeger behandelde men de hond als ‘Hond’ in al zijn waarden trouw, en het hond zijn. Heden behandelt men de hond als ‘pluchebeest’ opgepoetst in al zijn facetten, braaf zittend.…

Vroeger Werd er na zonsondergang bij u aangebeld wist u, er is iemand in nood. Heden Wordt er na zonsondergang bij u aangebeld weet u, ik ben in nood.…

Hij is oud Maar heeft nog wel eens een willetje Het steigert echter niet zo meer Daarom grijpt hij veelal naar het pilletje Bokkend grommend kreunend hijgend En bijna een hartinfarct krijgend Werk zich al doende in het zweet En dat alles schaamteloos in zijn blote reet Om dan na de daad in de spiegel te kijken Naar zijn afnemende prestatie…

Het is je tijd Zei de dood tot de meid Laat je nu gaan je hebt Geen recht meer van bestaan Maar zij, wulps jong en mooi Gaf zich niet zo maar ten prooi Ze had wel erger mee gemaakt Werkte immers als een lichtekooi De dood een onbetalende agressieve klant Trok naakt ongenaakbaar aan haar hand Mee zal je gaan jij hoer, vunzige ‘Slet’ Ik…

Ik zie het licht, ik ga jullie verlaten De chirurg fluistert, doe deze lamp dan nu maar uit zuster.…

Indien u het avondrood schuwt Angst heeft voor de komende duisternis Is er de noodzaak nimmer te sterven…

Ruimt eens op dat kastje van verleden Trekt open die laden met hartzeer Veegt het weg uit alle hoekjes Het is voorbij het is niet meer Gedragen verdriet is goed Altijd weer wellende tranen niet Dempt deze met mooie herinneringen Leeft nu in het heden niet zoals je het liet Recycle het kastje…

De bal was kwaad Meer op hem zelf dan op zijn maat Deze een kleurrijk figuur met witte tippen Had voor hem in de boom weten te glippen Deze rijk voorziene Pocher als hij was verdrong eenieder van zijn plek Scheldend met, rot op vies, mager, lelijk, en gek Zo hangt de rijke bal nu vooraan aan zijn dikke nek De ander kleurloos onbelicht niet…

De muis was zijn Vleer vergeten dus donderde 70 meter omlaag Niet dat hij het nu graag wilde hij sprong genoodzaakt in een domme vlaag En beneden aangekomen was er geen moer meer aan te doen Alles kapot en gebroken dood, hij had het niet moeten doen Zijn kinderen vieren geen kerstfeest vinden het ongepast Pappie was verscheiden alle feestelijkheden…

Denkend aan mijn kerstboom met slingers en ballen in overvloed waarin ik mij beschaamd weerspiegelde afvragend, is dit nu wel goed Denkend aan het toenemende wereldleed het Kerstfeest verblindt de mensen begeleidt met gezang van gezalfde liederen waarin men de vrede en zaligheid wensen Denkend aan die miljoenen zielen, niet in te mengen…

Het ongepast Illumineren Als de mens zich kweet aan overvloed aangereikt in glazen uit westerse trog profileren zij een niets ontziend vertoon aangelengd met het opgedrongen wazige Waarom kunnen wij niet het ene van het andere onderscheiden…

Een Keuze Nee sprak hij onbewogen en wel overwogen Dood is dood, daar is geen ouwe moer aan te doen Geen kist , rot op, bloemen, ach schei toch uit Gaat hier alleen nog om de poen Stuk worst in mijn reet En moge de honden mij wegslepen Toen hij ging, toch enigszins benepen Hadden zij hem goed begrepen en lieten hem zo gaan En uit…

Er ligt een kakkerlak op haar rug Zij kwam juist van een missie terug Noest voedsel zoeken voor de kinderen Gebeurde in een windvlaag door haar stuntelig vlinderen Nu belaagd door honderden minimieren Die haar levend weerloos verorberde Uiteengerukt wordt zij met duizenden beten Met dit weer er op uit, ze had beter moeten weten Een schaduw…

In het land waar de zon altijd schijnt stoffige verblijven geen deuren hebben gaat de dood nijver van huis tot huis om ze geschoond achter te laten…