verward
netgedicht
Terug dat eindeloos wachten, onaf-
gebroken, aan één stuk door, bang
om je plotseling te verliezen zonder
enig afscheid genomen te hebben;
die gewéldig stoere grijns nog eens
bewonderd te hebben en je geflirt
knipogend op te nemen. Weerloos
ben ik in jouw armen, dus: vang me
als ik val, en niet één keer, maar
telkens weer opnieuw.…