inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 9.456):

verward

Terug dat eindeloos wachten, onaf-
gebroken, aan één stuk door, bang
om je plotseling te verliezen zonder

enig afscheid genomen te hebben;
die gewéldig stoere grijns nog eens
bewonderd te hebben en je geflirt

knipogend op te nemen. Weerloos
ben ik in jouw armen, dus: vang me

als ik val, en niet één keer, maar
telkens weer opnieuw. Totdat onze
namen weggespoeld zijn door de

zee, enkel vermoeide sporen over-
blijven in het zand.

Schrijver: Izora, 12 januari 2006


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 311

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)