Alle inzendingen van J.

Ik kwam van ver, van ver ben ik gekomen En alsmaar verder zou ik immer blijven gaan Om nog slechts eenmaal aan uw zij te mogen staan Nog eenmaal, tot in mij weerom de tranen stromen In druipend traag, verwerend al mijn dromen Hier nu versmolten tot de allerdroefste waan Dat dit moment, nu hier gekomen weer zal gaan Voordat ik van dit puurste…

Daar waar je de zee in al haar pracht bewonderen kan Waar je het zout uit het water kan proeven op haar wang Daar vochten vele mannen voor hun leven Zij gaven hun vrijheid zodat jij het kan beleven…

Voor altijd jong Staand op het dek “Dag” Een laatste handkus De boot vertrekt Voor altijd jong Foto’s in het zwart en in het wit Moeten mij vertellen wie je was Er is er eentje bij waar je op je hurken zit Zoekend naar iets Ik zou willen dat ik je gedachten las Kijkend over een kleed met prul Wat dacht je Had je op zo’n moment…

Nu De t.v. meldt een nieuw schandaal Een leraar dit keer Hoe banaal De radio zegt Er was een gevecht Slachtoffer werd gevonden Dood Gedumpt in het kanaal Vroeger hoor ik oma zeggen toen gebeurden dat soort dingen niet Op de achtergrond de radio Er klinkt een Nederlands lied De tekst wat raadselachtig Een meisje dood, gevonden…

Misschien ben ik verdwaald Verdwaald door al wat me is overkomen Met laarzen en een paraplu Stamp ik door de plassen Lachend en genietend nu Ik ga me straks wel wassen Aan de eendjes voer ik brood Van mijn moeder net gekregen Anders vriezen ze straks dood Ik zie mezelf de zak nog legen Misschien was ik gelukkig Gelukkig door al wat…

U bent te lang weggebleven Uw rivier is beschimmeld Uw bedstee verbrand Waar was u in de koude dagen van de oorlog waarin we vochten om een stukje brood? Voor u was er geen armoe en in tijden van nood was daar nooit úw uitgestoken hand. Te trots om toe te geven, egoïstisch als u bent Koos u voor een bestaan zonder ons en armoe... een…

En onder het donker dreigen de wolken Zuiver. In het hoe en waar. lucht mengt zich met water Stomend. Alle druppels door elkaar…

Nu doet de pijn mij eerst vervagen Zoet is de liefde die ik vind Eigenlijk mag ik niet eens klagen Ik voel de liefde van een moeder voor haar kind Menig man die haar behaagde Nimmer was ze onbemind Toch was het geen vrouw die het erop waagde Het lot was haar simpelweg die dag niet goed gezind. De donkere novemberdagen, de kou de wind…

Ondeugend en wild danst haar penseel gepassioneerd over het doek. Al drinkend slokt haar verf het wit gretig op. Sprakeloos komt het beeld langzaam tot leven. Haar compositie is als een ruig landschap; woeste schoonheid, adembenemend mooi! Ruige stilte is haar beloning!…

Met kinderlijke eenvoud onderteken ik het formulier. Het staat nu op papier. Mijn peuter is niet meer. Vier al de dagen op de speelzaal zijn geteld. Kinderlijk eenvoudig opent zij de deur naar de wereld van onderwijs en het leven. Ben je er klaar voor? Ik ben toch al vier! Vier elke dag dat ik haar heb. Haar iets mag bijbrengen.…

Op het laatst van zoveel mooie dagen vraag ik haar kijkend aan. Hoeveel vragen voor zovéél en ook weinig tijd is er nog te gaan. Liefde laat niet los blijft komen en in golven gaan. Maar de woorden die dat moeten dragen worden langzaam trager. Praten gaat minder snel en je bent vaker wat stil en moe. Gedachten, hardop dromen voegen…

In de stilte van het licht en de herrie van de morgen bouwen woorden die ik dicht wegen weg uit kleine zorgen. Zachte kleuren van het Zuiden vormt een zon die brandt als vuur. Vogels spelen met geluiden op dit bijna elfde uur. Ga je weer met me genieten van de dingen op een dag met een frisse schaterlach? Laat met rust wat we verlieten…

Blijf ik een eiland in een zee van woede? Blijf ik een mens met het vermoeden van iets dat altijd licht en schijnt, van leven dat in vorm verdwijnt maar langzaam,zeker heel gestaag zich telkens omdraait met de vraag: Blijf jij mijn eiland in een zee van woede? Blijf jij de mens die me blijft hoeden? Blijf jij bij mij in blauwe…

hoor, de wind huilt mee nu de boom zijn aanhang uitzwaait…

Wat wolken praten met de bergen en zeggen zachte witte woorden. De bergen antwoorden met kleuren en van dichtbij heel fijne geuren. De wolken drijven richting zee als torens telkens weer wat hoger. De bergen kijken naar dat blauw: een zee met zon maar ijzige kou. Dit is een spel dat ze graag spelen en dat wij zien als kleine mensen die…

je maakt de zee je maakt het zand je maakt de duinen en het land je maakt het schaap je maakt het lam je maakt de kudde en de dam je maakt de grond je maakt de klei je maakt de bloemen en de wei je maakt de boom je maakt het bos je maakt de merels in me los…

Zwijgzaam loop ik de berg op naar boven waar het gras welig tiert. Op de terugweg ga ik genieten van de omgeving, nu even niet. Ben er bijna, gelukkig maar, het werd tijd. De verlossing is nabij. Eindelijk, daar staat het te glimmen in de zon. Ik zit en kijk rond. Opgelucht, net op tijd. Geniet van de bloemen. Absorbeer de stilte.…

Misdadigers moeten naar het gevang, veilig opgesloten, krijgen aandacht. Onderling wel regels, snel weggebracht, want kinderverkrachters zijn hier bang. Opgesloten, verkracht en toen vermoord. 12 jaar, niemand heeft haar angstschreeuw gehoord.…

Een dag niet geschreven, is een dag zonder zin.…

Een nieuw Modulair Ballistisch Vest biedt onze jongens bescherming in de strijd tegen angstzweet waar de soldaat aan lijdt. Ook nu kapjes als de vijand goed schiet. Waarschijnlijk komt nu in een nieuw verdrag te staan op welk lichaamsdeel je schieten mag!…

Hollanders zijn trots op hun verleden. Kinderarbeid, doodstraf zijn historie in een modern verzorgingskolonie. Ach, slavernij is ook lang geleden. Toch moeten Polen hier werk verrichten. Staan bij de voedselbank rijen mensen. Gaan we stap voor stap voorbij de grenzen van humaniteit en naaste plichten. Nu dan stroomschokken met als einddoel…

Het is vandaag beslist de laatste keer! Steeds weer verslaafd aan goede voornemens begint elke morgen weer met een wens, die ik overmorgen toch weer negeer. Gewend aan goede wil geef ik maar toe. Ik besluit vandaag dat ik geen wens doe…

Privatiseren en efficiënt, items voor de moderne bestuurder. Overzichtelijker, niets wordt duurder! ‘Onontkoombaar’ zei de wijze regent. Twee postbodes, elk een tas in de hand, fietsen nu achter elkaar door het land.…

Mijn dochter loopt elke zondagmorgen aan mijn hand, nog onwetend, vol ijver naar het bankje geplaatst naast de vijver. Daar wil ze dan voor eendjes gaan zorgen. Met ‘begin-van-de-week-broodresten’ wil ze eendjes iets uit haar hand geven. Alle kleuren hebben haar meeleven. Niets kan haar goede humeur verpesten. Elke week ziet ze teleurgesteld…

Zwijgend loopt hij doelloos en eenzaam rond door de stad waar niemand weet dat hij leeft. Schreeuwende neonverlichting die streeft naar gezelligheid op je kerstavond. In lange rijen loopt hij langs ruiten met mooie geklede modepoppen. Een triest exemplaar laat hem plots stoppen. Nu weet hij hoe zijn verdriet te uiten. Zichzelf behangen…

Het vuur gloeit, maar heb het ontzettend koud. Gespannen ontwijk ik mijn ontspanning. In het donker doe ik mijn verplichting. Shit, niet nu, heb geen tijd voor een burn-out!…

Er is op de aardbol - dat moet je geloven - een plek om te loven voor jong en voor oud Er is in de wereld - dat moet je vertrouwen - een plek om te bouwen waar grond zich ontvouwt Zoekt, gij zult vinden die plek om te zaaien, het graan te zien zwaaien omdat het van je houdt…

Trots en fier staat hij daar, gebouwd in een grijs verleden. Duizenden gingen en genoten intens van het uitzicht zoals alleen op deze plek kan. Voldaan ging ieder bezoeker dan op zijn eigen wijze naar beneden. Nu de deuren zijn gesloten laat de ns-planner een vluchtige traan. Veiligheid telt, en hij laat geen trein meer gaan. -------------…

In Mierlo zag ik de Dichter des Vaderlands. Voor vier jaar maakt hij het bont. Hij reist de hele wereld rond. Hij komt ons echt te nader thans. Je wordt geestelijk rijk, verdient weinig poen. Het is een rotbaan maar iemand moet het doen.…

Ja, ook jij wordt grijs. Je haren geven je leeftijd prijs. Mijn botleeftijd was altijd lager. Mijn biologische klok was altijd trager. Je verjaardag, ja je verjaart. Daar wordt echt op blindgestaard. Op 't eind van 't jaar, altijd weer, ben ik niet blij, doet het weer zeer. Je gevoel zegt je dat je veel jonger bent. De tijd haalt je in, iets…