Netgedichten

netgedicht (nr. 22.416):

Afgedankt?

Ze lag er wat vuilig
Tussen schemer en dageraad
Beland op de koude straat
Verloren op de grond

Toen de hand, rimpelig van oud
In de koele ochtendlucht
Steunend, met een zucht
Het lappenpopje vond

Ogenschijnlijke vodden
Ooit een kind toebehoord
De kinderdroom wreed verstoord
Door regen en zon verweerd

Hij ontfermde zich ontroerd
In eenzaamheid sleet hij zijn dagen
Wilde niet om hulp vragen
Het tij had zich niet ten goede gekeerd

Zij bood hem warme troost
Lichtpunt in dit zwervend bestaan
't Was zijn tijd nog niet heen te gaan
Ergens was zijn stille gebed verhoord

Blij met 't onvoorziene gezelschap
Immers, zijn kroost was hem allang vergeten
Voor een oude gek werd hij versleten
Onafscheidelijk zetten zij het leven voort

© Gerda J.