Alle inzendingen van J.

Licht Voor Carmen Het levenslicht straalt uit je ogen je huid is lekker warm en zacht. Je hebt me nergens mee bedrogen en houdt mijn leven in mijn macht. Meesjes Voor Elise Maas De koolmees zag een pimpel hippen en keek verbaasd en vrolijk toe. De pimpel werd een beetje moe en muilde meesje bij dat wippen. Voorzichtige…

Voor Yehudi Menuhin Violen zingen de ruimte vol en kleuren klimmen omhoog langs pilaren. De tramontana-wind giert en dolt op een zomermiddag met zingende snaren. Een statige, kleine wat grijzige man speelt Bach met zijn vredige verende klanken. De kerk wordt heel licht en kijk eens hoe dan de stenen vergroeien tot volrijpe ranken.…

De zee is oud, de zee is koud de zee lijkt op een wervelwoud van witgetopte waterbomen die dansen, springen, spelen, dromen: de zee is zacht en zoet en zout. De wind die krols het water streelt dan met mijn donzig haar wat speelt brengt koelte in een licht gesuis van golvenzang en zilt geruis. De morgen strekt zich luizaam uit over een…

De wankele wal van de tijd gebouwd op de grens van ons leven draagt planten en bloemen die geven wat troost aan een wereld die schreit. Zijn stenen, gekleurd en geleid, langs grillige lijnen geweven vertellen verhalen en geven gedachten aan vreugde en spijt. De weg rond die wal vol met hoop laat zich door de zon graag verlichten terwijl…

Voor Omar Khayyam Links van me stond een grote boom en rechts zong luid een nachtegaal: ik viel in slaap en had een droom. Weer wakker wreef ik mijn ogen uit... Rechts van me stond een grote boom daarin zong luid een nachtegaal. Het was heel echt maar leek een droom. En ik viel weer in slaap... Ik droomde van Omar de Dichter: hij…

De aarde is langzaam een mestvaalt aan 't worden waar bloemen nog bloeien maar mensen verdorden in wapengekletter of liegharde woorden die kinderen, mensen en dieren vermoorden. De aarde staat bol van geweld en gewapen: soms kan ik er helemaal niet meer van slapen. Het zijn geen geheimen van onder of boven maar mensen die liefdeloos rond blijven…

Met felle, ravenzwarte ogen die onbeschrijflijk moois betogen hoorde ze wat verbouwereerd naar wat door mensen werd beweerd. Ze was geboren in het Frans en vader gaf haar alle kans net als haar moeder uit Tahiti: die was in't Engels 'nice & pretty'. De mensen zuidelijk van Zundert vierden zo'n uitgebreide dis waar ieder héél aanwezig…

Vaak is de zee verbazend mooi met witte koppen op de golven en een gehuil als woeste wolven die zoeken naar een nieuwe prooi. Het blauw dat aan de einder blinkt verandert in een lieflijk groen. Een moeder geeft haar kind een zoen: het is alsof de wereld zingt.…

Een jonge mus hield zich verborgen tegen een harde Noordenwind. Hij maakte zich maar weinig zorgen tot hij me zag en werd verblind In helwit licht dat door de ruiten van de garage binnenviel. Hij wilde weg, heel gauw naar buiten: heet dat instinct of wellicht ziel ? Ik zette alle ramen open begon te roken en te hopen dat hij zijn vrijheid…

Een hoofd draait naar links Met onbeschrijfbare snelheid Een knik omlaag Richting duiden Het lijf verstijft Het lichaam verstart De tijd bevriest Voor een moment Totale leegte Dan de angst…

Eendrachtig loop ik naar de wei De schimmel op de paal kruipt Een dikke regendruppel Rolt met daverend geweld Leeg schijnt de wei Voor het geoefend oog Draaft er iets tussen de sprieten Spoed een oorworm zich huiswaarts Dan te laat Een oorverdovende repliek Een insectueus drama Domestiek nalatenschap Waar eens enkel schimmel was…

Opgedragen aan Richard P. Feynman Het felle licht versnelt de beelden die zich verbinden in mijn geest. Mijn lieve hond, dat fijne beest, krijgt grijzig haar van diepe weelde. De kleuren springen uit de grond en nu de zon zo staat te blinken hoor ik de vogels, zie ze drinken van water dat de aarde vond. Het scherpe licht van lentestralen…

De straat is leeg, het asfalt grauw Een verlaten cypres reikt halzend naar de hemel Regendruppels vallen als een weldaad op haar bladerdak Het asfalt kijkt zwart mat terug, half lauw Druppels plassen beekjes kolken niets beweegt anders dan water Vormeloos passeert de tijd Vormeloos drijven volle grijze wolken De lucht hangt gespannen als…

Zeewind slaat het witte water op een zonbeschonken strand. Razend rollend vol geklater schrijft het woorden in het zand. Eilandbergen in het blauw dragen groenig grijze kleuren. Op een surfplank staat een vrouw stralend in de zilte geuren. Liggend op de korrelstrook langs het windbeschreven water denk ik aan een duik en later Voel ik…

Diep in mezelf heb ik vrede gevonden zonder symbolen van verre gezonden langs lange lijnen van leugens gehouwen uit vette woorden tot bijbels gebrouwen. Dicht bij mezelf heb ik liefde ervaren weg van die stenen, groteske gebaren in zachte, warme soms droevige ogen vér van die keiharde preekstoelbetogen. Mensen zijn mensen, zijn warmtelijk…

Voor Ine en Huub Een merel zong recht in mijn hart vanmorgen een lied uit de stilte, een lied zonder zorgen. Het sprong uit een leegte van wondere geuren en vulde mijn kamer met zachtgroene kleuren. Een leegte vol liefde die zomaar bestaat zich dromerig uitbreidt in ritme en maat die alles omvattend ons leven doordringt en telkens weer vraagt…

Snel trekt een wolk de blauwte dicht. Grijsgrauwe kleuren van regen bewegen. Zwaluwen lijken verwonderd en licht: wiegende wind ruist door bomen en stegen: 't zomerse zonlicht stond me wat tegen. Zwaluwen dansen door dit paneel van schuivende wolken en grijsgrauwe kleuren. Toch blijft augustus met zomerse geuren.…

Het groenblauw water schijnt en lacht en schommelt in een frisse pracht vol kinders die hun ruimte zoeken elkaar wat plagen, groeten, vloeken. Een zwaluw vindt wat water, vlug nipt hij en vliegt dan snel terug naar boven, naar die blauwe hemel ver van dit kinderrijk gewemel. De zon stuurt scherpe witte stralen die brandend op mijn hoofd…

Met dank aan leo van den b. Toen god de mens geschapen had lachte zij…

Groeiende herrie en taal uit het Zuiden wekken me op met kale geluiden. Hamers op ijzer en kletsende mensen: dit kan ik meer dan hartgrondig verwensen. Langzaam verschijnen de kleuren en later rond negen uur zie ik dan hoe mijn kater - wijdopen ogen en trillende haren - zich diep verbaast over al die gebaren. Geven en nemen, kopen en krijgen…

De Rio Ter* bouwt in en baan vanaf de monding tot de brug een dubbelbeeld van groen en graan en kaatst de blauwe hemel terug. De kalme kleuren van december, een heldergroen en bruinig blad, rusten in stilte en getemperd op helder water, spiegelglad. Het Spaanse riet met hoge pluimen staat roerloos langs de waterkant en aan de monding blinkt…

Ik heb achter de horizon gekeken en werd naar een Utopia geleid. Een visioen? Ik raak het niet meer kwijt. Als het een droom was, heeft hij waar geleken: die vreemde reis door ruimte en door tijd. Een helder, zuiver licht bescheen die streken waar het ons grauwe duister deed verbleken als tijdelijke onbelangrijkheid. Dan deed het nieuws…

Met dank aan Jan Engelman Akhenaton, ik roep je aan je tempels zijn hier ver vandaan en alle sterren hozen. De vele beelden die ik vond je teksten en je buik zo rond deden me telkens blozen. Jouw Nefertete, fijn en slank met kinders in een zonnerank diep in een steen verscholen Getuigt van vrede en van jeugd van spel en ook van kindervreugd…

De flabiol zingt over het plein in dartele dansende grillige lijnen de babbelgeluiden van mensen verdwijnen: een tik op de trom en daar is het festijn. Het plein lijkt nog leeg in dit nieuwe begin met zitjes van mensen in franjes van kleuren. En rondom de leegte zijn klanken en geuren een kind loopt er waggelend rond, middenin. En langzaam…

Toeval bracht me naar dit land waar de laatste Kathaar woonde die een paus heel fors beloonde: met een stapel hout in brand. Benedictus (XII) was te vrezen als een walgelijk soort wezen. Slachtoffer werd Bélibaste die te vroeg was opgekrast. Torrowélja* is de naam van zijn dorpje zonder faam met kasteel en...wacht eens even: Bélibaste…

Wat is geschied komt niet meer terug: het blijft verdwenen, onbegrepen, je kunt het wassen, wringen, zepen: wat is geschied komt zó niet terug. De knap vertelde mensverhalen worden een lang verleden tijd waarmee je door een wereld rijdt met mensen die vaak lijdend falen Uit vreemd verdriet of echte nood soms dankzij wilde oorlogsdwepers…

Hij werd heel beroemd deze Alfons de Wijze maar eigenlijk droeg hij gewoon nummer Tien. Alfons leek een beetje op Gandalf de Grijze: hij was heel bedaard en had alles voorzien. Op een late namiddag na het jaar van bestijgen zat hij diep in gedachten bij een bloedhete zon met zijn vrouw wat te keuvelen en wat te hijgen en vroeg toen ineens:…

Als een vlinder naast je meevliegt tussen bomen richting Ter straalt het leven als een ster. In de wind die blaren meewiegt hoor ik vogels en bewonder zoveel kleuren als bijzonder. Op een lange weg vol modder neemt een musje vlug zijn bad: spiegelspetter, lekker nat. Langzaam glijdt het blauwe water naar het Oosten, richting zee: peinzend…

Vaak wil ik met woorden wat weven ze even gebruiken en dan laten zweven. Soms schrijf ik een zin op waarin alles klopt en blijkt er wat ritme en rijm in verstopt. Een wever laat langzaam zijn rollen verschuiven maar tekent eerst lijnen van rozen of druiven. Na weken van werken ziet hij ze verschijnen in scherpe patronen die niet mee verdwijnen…

Ze heette Dianne van Dingen en was heel beroemd om haar swingen. Tot op zekere dag ze dat niet meer zo zag en Lieder van Schubert ging zingen.…