1957 resultaten.
zuiver (1)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
73 je hart moet zuiver zijn
sprak de pastoor
op het schoolbord
trok hij een onmetelijk
grote cirkel
handen voor de
ogen beval hij
glurend door
mijn kindervingers
zag ik
hoe meneer pastoor
met overgave
de cirkel met de
geur en het geluid
van krijt vulde
zo ziet een
doodzonde eruit
zijn dreigende blik
deed de rest
en ik kon…
de ander zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
53 de waarheid is
een lekkende sloep
die in de geulen
van zeeën verdwijnt
wijs naar het wolkendek
val neer in het stof
roep goden aan
beschuldig anderen
huiver omdat de
oorlog altijd weer
begint omdat we
de ander verliezen
laten we verhalen delen
en samen reizen
zonder huiver zullen we
weten dat we de ander zijn…
het is
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
82 het is zwaarte
die bootjes over
zeeën stuwt
een voetstap die
een onbetreden
landschap zoekt
het is duisternis
die de waarheid
naar het licht zingt
een luikje dat
opengaat naar een
verdrukt verleden
het is de bitterheid
die de omgekeerde
weg aflegt
jouw gezicht
dat zich wendt
naar de zon
het is de schaduw
die dan…
schoenen aantrekken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
60 ik stond nooit
in de schoenen
van een ander
laat staan
dat ik ooit 1000
mijl in de
schoenen van
iemand
anders liep
ik ken iemand
die ooit 1600
kilometer in
de schoenen
van een ander
heeft gelopen
hoe doe je dat?
ze keek me aan
en glimlachte
wie de
schoen past
trekke hem aan…
helen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
79 als jij je
toevertrouwt
aan de aarde
ik je blinddoek
en begraaf in
het zachte zand
van de woestijn
als dan een
muur van zand
je hoofd van
het ongeziene
lijf zal scheiden
dan wachten
jij en ik
tot de maan
haar schaduw op
de aarde werpt
en de kracht
van de eclips
je helen
zal…
weemoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
81 het is het stille lege nest
op de schoorsteen
de blauwe sluier rook die
over de daken reist
de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel die in de verte roept
de verdwenen zandweg
de afgepelde oude verflaag
het is een dag
vol nevel en dauw
de beklemmende middag
het stuurse zwijgen
het dorp dat nooit
mijn dorp werd
de korst van afstand…
queeste
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
98 in het onmetelijke
universum laveert
een samenspel van
atomen en moleculen
de mens
een druppel bewustzijn
in de oceaan
gewikkeld in een
dun laagje ratio
balanceert hij op
het koord van
verbreken en verbinden
heen en weer
slingerend tussen
verheffen en verlagen
bang voor
de leegte alles
waait immers
weer weg
het smeulende…
dromen en daden
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
80 zijn geweven
droom ontwaakt in
een reuzeninsect
van linnen bamboe
en aluminium
zal hij de aarde
ontstijgen
moed en wanhoop
vechten om
voorrang
enkele
honderden meters
op zeven meter
hoogte komt hij
los van de grond
de maximumvolume
bereikt…
armoede laat nooit los
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
42 de versleten
schoenzolen van
drie straatjongens
hun blote voeten
half zichtbaar
dik onder vuil
en eelt
leer, ijzer en
mensenhuid
verwikkeld
in elkaar
stank damp en
duisternis
tientallen soorten
smog
zwart als de nacht
flessengroen
eenvoudig grijs
geelgroen als
erwtensoep
armoede in
1850 of 2019
laat nooit los…
ontdaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
53 de ruimte werd wit
en licht toen ik
naar je roerloze
gezicht keek
je ziel vloog naar
de bol van de hemel
niemand
staarde je na
ik bleef achter
ontdaan
in jouw kleine kamer…
los laten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
38 wikkend en wegend
dwarrelt het blad naar de grond
de hechting voorbij
het blijft daar liggen
voor zolang het duren kan
dat is het leven
of is het de dood…
verstilde schoonheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
82 een uil rust op
een knoestige tak
zijn vleugels
licht gespreid
laag aan de hemel
verlicht de maansikkel
het donkere tafereel
de wassende maan
en de kale tak
verhalen over het
einde van de herfst
de aankomst van de
winterkoning is nabij…
steeds opnieuw
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
80 het onbeschrijflijke
slaapt nooit
het sluimert
hoog achter bergen
niemand
kan er bij
kraaien doorboren
de stilte met
metalen gekras
zo droef zo wijs
zijn de diepe lagen
van het zwijgen
deze plek
raakt het hart
altijd weer aan
het denken moet
steeds opnieuw
beginnen…
Valse Triste
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
76 de pen
het kleinood wiegt
weemoedig in
broze
schrijvershanden
in het
witte dichtershuis
vindt
dun gezaaide taal
haar plek
daar
weerkaatsen poëten
al het licht
op de drempel
van de dood…
bestemming
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
50 hoe schuilt een
mens voor het teveel
aan bladblazers
snerpende stemenmen
luide meningen voor
het teveel van alles
verlang je soms
naar de winterrust
van beren kom!
laten we onder
het dikke ijs van
Antartica schuiven
vanaf het Koningin
Maud-gebergte onder
kilometers ijs kijk
je uit over diepe fjorden
en een uitgestrekte…
moessonregens
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
49 achter ons lag een
tijd van sudderen en
niets-aan-de-hand
we keken niet om naar
de verdorde tuin
de donder in de
verte leken we
niet te horen
aan de rand van
de vlakte stortte
de woede van
moessonregens
op ons neer
we hadden erop
gewacht zonder
het te weten…
onhaalbaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
99 wat kon ons gebeuren
ons huis was van staal
totdat we in een
hemeltergende explosie
van vuur in het
hiernamaals verdwenen
de Walkuren zij lieten
ons links liggen
hun zilverkleurige vleugels
schitterden vervaarlijk
het Walhalla: alleen weggelegd
voor de ware held
piepschuim-rotsen
lichtten dreigend op…
dahag
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
45 natuurlijk
kon je als
geen ander
zwijgen
praten
voor twee
deed je ook
natuurlijk
kon je
denken
zei je
ik was
in de wieg
gelegd
voor deze
expeditie
met jou
natuurlijk
ik ging
dahag op reis
zonder jou
natuurlijk…
schoonheid
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
77 gisteren keek ik
door het venster
naar jou
je glimlach was
niet voor mij
zoveel wist ik al
je lichaam bewoog
geheel en al op
een ritmisch ostinato
ik nam deel aan
een innig gesprek
met jouw dans
heen en weer
wiegde je lijf en
ik wiegde met je mee
het was niet erg
dat me je zag
noch hoorde
door die
toverspiegel…
tussen droom en daad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
82 de ochtend ontwaakt
en ik, liefste,
open in gedachten
alle ramen
zonder vertoon
of aanstellerij
bied je me een
leeg universum aan
in de proloog van
het prille leven
vloeien vuur- en
watergeesten binnen
de dag verschuift
met de zon naar
het hoogtepunt tot
de bel gaat
een wrede god
maakt voor
de gesloten deur
zijn…
post-its
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
110 ze bekeek de catalogus
het was winter
er was niet veel tijd
niet buigen nu voor
de striemende kou
hoeveel appels kan
een boom dragen?
welke smaken en
hoeveel kleuren kan
de boomgaard aan?
in september smeten
eekhoorns de appels
op de grond
ze lazen de post-its
van de weduwnaar niet:
pluk a.u.b. geen appels
ze zijn nog…
scheppend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
101 het schrijvende
diepe zelf verkent
een denkbeeldig
onmetelijk landschap
het tekent beweging
een gevleugeld tweespan
dat het witte en zwarte
paard gaande houdt
het krast op wit tot het
zwart tevoorschijn komt
het hoort hoe Thor over
de rooie gaat
het schrijvende
diepe zelf
schrijft zich los
van de ander…
woestijnwind
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
71 de geknakte woestijnpalm
laat in schroeiende
hitte haar getergde
oren hangen
een andere bezweek
onder haar eigen last
in dit oord verdwijnt het
leven onder zand
in de verte trekken
weerbarstige palmen
ten strijde tegen de
goden van de wind
in de wolken wordt
historie geschreven
van bloedige
confrontaties op de grond…
vonken
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
58 de uitgesproken woorden
reisden op zachte toon naar
binnen om daar de zwachtels
van zijn ziel te halen
hij kon zich laten vallen
andere vonken vingen
hem op in het
onmetelijke universum
alles van waarde bleef…
Siberië
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
111 Prozac dicht het gat
in een mensenhart
het leven zit nogal
slordig in elkaar
bloed zoekt als
de rivier een uitweg
en perst zich door
de nauwe kloof
hoe vangt een mens
het groot verlangen
van de vogel die in
een handvol dagen
Siberië bereiken zal
is dat hoog gegrepen
of raak ik verder
van huis?…
laatheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
39 als ik de dichter in mij
begraven zal
laat ik de woorden weg
bevrijd me van wie ik ben
de zee wast mijn
herinneringen schoon en
pijn zal niet vertrouwder
zijn dan geluk
in mijn schuur
de ongeopende dozen
altijd minder nodig
dan je denken zou
in deze haperende
krakende wereld
word ik een balling die
niet terugdeinzen zal…
schrokop
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
58 ik vlieg af en aan
om jou
schrokop te voeden
ik baarde je niet
je bent er gewoon
barstend van verlangen
jouw nest is mijn nest
zo is het
altijd al geweest
de kleine karekiet
die in het riet het
koekoekskuiken voedt…
duizend levens
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
64 bang voor buitelingen
bang voor het niets
voor kijken naar witte
plekken op de muur
angst voor het
balanceren op een
dunne draad over
de leegte
je nam de angst
uit duizend levens…
verlangen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
67 het ongekende
verlangen naar roerloosheid
voelt de deur dichtslaan
wegstervende voetstappen…
vensters
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
34 oostenwind vandaag
langs het zwerk
trekken winterganzen
in V-formatie het
einde van het
trekseizoen nadert
in het huis met
dichte vensters
zwijgen zij
pratend urenlang
ze zullen elkaar
niet verwonden…