Alle inzendingen van J.J.A. Goeverneur

Sinterklaas, goed heilig man! Trek jouw beste tabberd an; Rijd er mee naar Amsterdam, Van Amsterdam naar Spanje, Appeltjes van Oranje, Pruimpjes van de bomen; Sinterklaas zal komen. ----------------------------------------------------------------- Kinderdeuntjes en wiegeliedjes (circa 1870-1880)…

Het haasje maakt zijn laatste buiteling, En 't arme ding Moet duur nu voor de kool betalen, Die 't deze zomer bij de boer van 't veld kwam halen, En waarvoor 't boertje niets ontving; - Voldaan is nu de rekening. December brengt naar oude wijs Ons regen, sneeuw of vorst en ijs. De lucht, somtijds als as zo grauw, Is soms van 't allerzuiverst…

Het roodborstje pikt aan het venster, tin! tin! En zegt: Ach, doe open en laat mij er in; Doe open, lief meisje, 'k weet anders geen raad, Zo sneeuwt en zo waait het hierbuiten op straat; Ik sterf van de koude, toe, laat mij erbinnen. 'k Zal zoet zijn en allerlei grapjes beginnen. Het meisje deed open en gaf, op haar schoot, Aan 't roodborstje…

Het knaapje had gelopen De ganse dag in 't bos; De slaap heeft hem bekropen Daar op het groene mos. Toen daalden uit de bomen De eekhorens naar beneên; De hazen zijn gekomen En dansten om hem heen; De dartle reetjes speelden Om hem in struik en riet; De lieve vogels kweelden Hun allerzoetste lied. Maar niemand stoorde…

De vader schommelt op de knie Zijn jongen hop, hop, hop! ‘ Hei, dat gaat kostelijk’, jubelt die, ‘ Nu hard eens in galop!’ ’t Gaat wipprend, tripprend op en neer, Tot vader uitroept: ‘ Oef! Nu kan ik je niet houden meer En laat je vallen – poef!’ De jongen roept: ‘ Dat heit geen nood, Dat weet ik wel al lang; Ik ben, zit ik op vaders schoot…

Hond: Bokje, pas op, anders bijt ik u zeer! Bokje: Hondje, pas op, anders stoot ik u weer! Hond: Bokje, mijn tanden zijn scherp, pas maar op! Bokje: Hondje, mijn horens staan vast op de kop! Hond: Bokje, het was maar uit gekheid gezeid, Laat ons wat spelen, wij hebben tijd. Zij stoeiden en speelden en huppelden rond, En buitelden…

De Knaap. Hondje, zit op! Stil met de kop, Recht met het lijf, Houd u nu stijf. 't Buikje vooruit, Braaf, kleine guit! Kijk mij nu aan: Zo, wél gedaan! Hondje. Ach, moet ik al leren, en 'k ben nog zo klein; Ach, laat mij met rust, tot ik groter zal zijn. Knaap. Neen, hondje! 't is best, dat gij nu al wat doet;…

Echt Groônger koek is stijf en vast, Doet ziel noch lijf ooit overlast, Maar maakt en houdt elk sterk en krachtig, stout en kloek; Perfesters en Studenten saam, We bidden dus je in 's Heren naam: Bak hier steeds Groônger koek!…

Bij een schilderij van Watteau Ik mag die parken wel met gladgeschoren heggen, Zoals men thans, helaas, nog slechts in plaat aanschouwt Met rechte en stijve paân, met trappen, groots gebouwd, Waar hoofs geklede lui met elkaar beleefdheên zeggen. Ginds komt van 't hoog bordes een heertje aangetreden En lispelt zoete taal in 't oor der markiezin…

Ach zie, ons vogeltje is dood! Zijn bekje is toe en lust geen brood, Zijn heldere oogjes zien niet meer, De vlerkjes hangen bij hem neer, Hij kan niet meer in 't kooitje springen En ons des morgens wakker zingen! De kindren groeven met de schop Een graf voor 't lieve vogeltje op; Daar legden zij het zacht in neer, En spraken niet, maar…

Vier en twintig trappen leiden Ons daar op tot de veranda. Groen- omwingerd, half in lamplicht, Half in maneschijn zich rondend, Torsen zuilen, ver uit de oudheid, Deels Korinthisch, deels Ionisch, ’t Plomp moderne, platte dak.- Stenen vloeren zijn de bodem; Schuilt daaronder ook een grafzerk, Prijkend nog met vreemde krullen, Wapenschild…

De vogeltjes maken een droevig geschreeuw, Want buiten op 't veld ligt het alles vol sneeuw; Zij hebben zo'n honger, maar, wat zij ook pikken, Zij vinden geen korreltje op 't land meer te bikken. Maar hier in de schuur is nog, o zo veel graan. De boer met zijn zoons is aan 't dorsen gegaan, En wat er gedorst is, dat doen zij in zakken…

Twee vrienden trokken wel te moê De Harts in en naar ’t Rijnland toe. De een ging, wijl elk fatsoenlijk mens Reist; - d’ ander drong zijn hartewens. En bij hun thuiskomst was ’t aldra Een bijster vragen voor en na, Daar neef en nicht graag weten mocht, Wat ze al zo zagen op hun tocht. ‘Gezien?’ zegt de een en geeuwt daarbij, ‘Niet heel…

Wij schreven ‘zaaijen’; maar De Vries en Te Winkel Verkiezen ‘zaaien’. – Jonckbloet, ook geen kinkel, Schrijft ‘zaayen’. Wat een driedrachtzaaierij, Die tot God weet wat al verwarring heenleidt, Maar zeker niet tot taalverfraaierij. Ik, Jan de Rijmer, ben een vriend van eenheid En zal, om met elk vriend te blijven, Voortaan eenvoudig ‘zaaijiyen…

Sterk is-wie zal het tegenspreken? De Steen; doch ’t IJzer kan hem breken. Sterk is het Ijzer; maar het zwicht Toch voor de laaie Vuurgloed licht. Sterk is het Vuur; doch ’t moet bezwijken En voor de kracht des Waters wijken. Sterk is het Water; maar, hoe sterk, De Wolken trekken ’t op in ’t zwerk. Sterk zijn de Wolken; doch de vlagen…

Zo lang mijn hemel helder lacht, Vergeet ik, dat licht wolken dreigen; Zo lang geen sneeuw mijn kruin bevracht, Wil ik mijn bloeiend hoofd niet neigen. Of denkt de bloem aan haar vergaan, Wanneer zij uit de knop komt breken? Of denkt bij ’t intreên van haar baan De ster, dat zij dra zal verbleken?…

Toen in des Heilands zwaarste lijdensstonde De bergen spleten, de aard haar donkre schoot En grafspelonken sidderende ontsloot, Drong ’t licht ook door tot Adams diepe sponde. Hij sloeg de blik verwonderd in het ronde, Zag Hem aan ’t kruishout worstlen met de dood, En wendde ontzet het oog, van tranen rood, En vroeg: wie toch daar bloedde uit…

In een groen, groen, groen, groen knollen-knollenland Daar zaten twee haasjes heel parmant En de één die blies de fluite-fluite-fluit En de ander sloeg de trommel Toen kwam opeens een jager-jager-man En die heeft er één geschoten En dat heeft naar men wel denken denken kan De ander zeer verdroten…

'k Ben zeeman; - van echt Hollands bloed, Heb ik mijn lust in 't varen; Vindt gij aan wal het leven zoet, Ik zwalp liefst op de baren, En, ben ik jong, vaak is de orkaan Me toch al over 't hoofd gegaan: Hoezee! 'k Ben zeeman; - hier op 't nuchter strand Wil 't mij niet lang behagen; Veel liever hoor ik door het want De winden…

Wie staag op school moet blijven, Die zou, naar alle schijn, Het lezen en het schrijven, Weldra vervelend zijn. De zorg soms te verbannen, Maakt lustig en tevreên. Een boog, te sterk gespannen, Springt lichtelijk vanéén. Heil onzer dat het leren, Vrij van te slaafs gekwel Zo wij ons vlijtig weren, Verwisseld wordt door 't…

Als de winter is gekomen En op 't veld, op dak en bomen 't Blinkend witte sneeuwdek ligt - Kijk, dat is een mooi gezicht. En de kinderen verblijen Zich, dat ze braaf kunnen glijen, Ballen gooien, sleetjerijen En eens vallen tussenbeiën; Maar de vogels - ja, zo waar, Voor die is de winter naar. Mag de kou hen al niet deren,…

Nu gaat de felle koude Al meer en meer voorbij En komen wij al zachtjes In ander jaargetij. De zwarte spreeuwen komen Terug naar 't oude nest, En wandlen op de daken En pruttlen al haar best. Ook vangt weer 't moedig haantje Met zijn schel kraaien aan, Terwijl de lieve hennen Druk aan het leggen gaan. En legde er een haar eitje,…

De dagen worden langer al, Al is 't ook een klein beetje; Maar, lieve vrindjes, weet-je, Een beetje is meer als niemendal: Elk beetje brengt ons voet voor voet Weer 't lieve voorjaar te gemoet. Komt, laat ons eens naar buiten gaan, Naar 't bos en naar het veld; Daar zien wij nergens bloemen staan, Maar 't is er naar gesteld. Die arme…

Op d' eerste dag van 't nieuwe jaar Zijn thuis de kindren vroeg al klaar En huppelen de kamer binnen; Daar wensen zij dan, blij te moe, Aan de Ouders heil en zegen toe In 't nieuwe jaar, dat zij beginnen; Ze springen bij Papa op schoot, Ze zoenen Ma de wangen rood, En door heel 't huis klinkt telkens weer: Fe-li-ci-teer! 'k Fe-li-ci-teer…

De hond en de kat. Wel hoe blaft gij zo, Kardoes? Ha, 't is tegen onze poes. Ze is u zeker weer ontlopen En daar in de boom gekropen. Nu, 't is goed, dat zij maar vlucht; Want gij bijt haar soms geducht. Poes bleef zitten op de tak, Net als sliep ze op haar gemak; Maar, toen vriend Kardoes ging lopen, Deed zij gauw haar ogen…

't Is Oogsttijd. Ginds in 't donker woud verscholen, Bespiedt de Dood met gierig oog het veld; Reeds heeft zijn hand de zeis omkneld, Geen rijpende aar blijft voor zijn oog verholen. 't Is Oogsttijd. Zie hem grijnzend nader treden; Hij heft de arm, en de aren vallen neer; Zijn buit vermeert zich meer en meer, En halm bij halm…

Proeve van thans in onbruik geraakte dichttrant Op de burgwal staat de dame, Doek en wangen nat van tranen; Want een dame in de romance Moet zich steeds ellendig wanen. En de maan ziet op haar neder, ’t Stormt uit alle hemelstreken; Want in de romance mogen Maan noch stormwind ooit ontbreken. En de dame wringt de handen, Kan haar onrust…

Toen onze mop een mopje was, Was 't aardig om te zien; Nu bromt hij alle dagen En bijt nog buitendien. 'Je bent een recht bedorven dier! Eerst at je, wat ik bood; Nu wil je lekkre beetjes En lust niet eens meer brood.' De mop zei hierop tot de knaap: 'Hoe dwaas praat gij daar toch! Had gij mij niet bedorven, 'k Was een lief…