Alle inzendingen van J.J.v.Verre

het landleven onwennig voorheen door water omringd gedragen door opwaartse kracht geboren uit mamma's schoot zoekend naar visuele prikkels die liefde zullen ontwikkelen ik ben Ayla en ben er net zijn jullie al langer hier onbewust tot bewustzijn wachten kan ik nog niet verwachten al wel dat ongemak verdwijnt ik drink melk, plas,…

er vliegt een vlinder op een zonnige dag binnen mijn blikveld voorbij. een vlinder op zo’n dag was jij eens voor mij in mijn herinnering voorbij die vlinder zonder mij vult liefde binnenin vliegt elke zomer weer voorbij er vliegt een vlinder de mooiste vlinder de kleurigste vlinder voorbij tijd verglijdt zomer vergeet mijn…

spel van rozen, kaarten en hartjes van aandacht verstoken verlangens wachtend op een dag met ballonnen het carnaval van liefdes gedichten geheime fluisteringen en teleurstellingen weer te laat om jouw kaart te versturen opnieuw een gemiste kans op geluk ik voel mijn rode hart kloppen mijn liefde voor jou gaat nooit stuk…

zo mooi als mistige weilanden in maanlicht zo sprankelend als het water van een beek zo open als de Afrikaanse savannen zo blij als het plots verraste kind zo dapper als een strijder in de frontlinie zo lief als een poes die zijn kitten likt zo sexy als een vrouw maar kan zijn zo bijzonder zoals jij alleen bent zo veel als een man kan houden…

geen vorm en geen kader geen begin en geen einde geen zwart en geen wit geen goed en geen slecht geen waken en geen slapen geen geven en geen ontvangen fluisterend deze regels dromend drijvend op de gewichtsloze stilte denk ik aan de naamloze gedachten die wapperen in de wind loze wereld het ontstaan moet nog worden bedacht in het…

er ging een vrouw voorbij een zoete walm uit verleden ik was acht en zij dertig haar ogen blauw en zacht mijn moeder had mij gebracht een oppas voor een middag haar witte jurk danste om haar smalle taille verliefd was ik nog niet maar ze rook zo lekker ik zal haar nimmer zien maar wel direct herkennen verstopt in de reukcentra…

ik ontsluier beslagen ramen verlicht je bleke gelaat sluit je vermoeide ogen voordat ik de dag binnenlaat de dag waarop jij niet zal leven in het dood zijn gebleven veracht ik deze dag die jij niet beleven mag maar elke dag die volgt verkrampt mijn hart uitgeput van lijden zal verdriet verglijden ik wachtte op jou mijn verdwaalde…

storm in dansende golven die bruisend wit schuim over geribd strand blaast woest stuivend zand waar meeuwen vluchten schreeuwend in grijze lucht harde wind bespeelt stoere vlaggenmasten met klepperende lijnen striemend zand verblindt half dichtgeknepen ogen onder een wollen muts voetstappen verdwijnen onder een verse laag opgejaagd…

niet alles blijft donker in de nauwe cel witte wanden zoeken het spaarzame licht tussen de dag en de stralende buitenlamp die het kleine raam amper kan doorlaten geprojecteerde tralies die de muur beschaduwen en de trigger vormen van nare gedachten die blijven rondspoken in mijn verstilde hoofd waar wachten op vrijheid niet meer wordt geteld…

liefde is in mij gevangen als de bloem in zijn knop niets kan dat vervangen bron droogt nimmer op dromen drijven in duister passie is slechts een lust niets vlucht weg in luister als jij mijn lippen kust als alles is vergeven tijd om weg te gaan niets om voor te leven blijf ik nog even staan verstervend in de verte ontvlucht de overkant…

op jacht in de bloed maannacht werd mijn leven wreed verkracht gesprongen in een open val werd mijn leven bovenal tot mensen prooi veracht gevochten als een held op het groene slagveld van ongelijke strijd heeft mij niet bevrijd een schop op mijn keel werd dit wezen teveel uitputting was nabij levens gingen voorbij strijd was hevig…

gevallen in mijn binnentuin gevangen tussen ruiten gravend en vechtend naar vrijheid daar buiten vretend aan houtwerk springend tegen wanden zoekend naar een uitweg sissend met scherpe tanden opgerold slapen overdag wat een nachtdier mag de gemeente gebeld de marter lag uitgeteld opdracht luidde doodslaan dat heb ik helaas gedaan…

strelende flarden lucht die haren laten vliegen als onstuimige golven hand in hand lieten wij stappen in het natte zand achter totdat de vloed ons samen uitgumde niets werd uitgesproken doordat de straffe wind woorden verwaaide stil langs de schelpen rand waar de bries ons verstomde tot geluidloze gedaanten die de stilte koesterden…

telkens wanneer ik kijk zien mijn ogen jou en weten dat er geen vrouw zichtbaarder is in tederheid vloeibare vormen verlaten uitgewaaid de liefdeswind die als parels jouw bloem in ochtendnevel verfrissen schoonheid is niets zonder jouw gelaat te aanschouwen mijn hart bemint je met vuur die aarzeling verzengt in liefde…

drager van het licht ziener in duisternis dageraad en schemering die tijd en ruimte bereist in oneindige voorspoed doorkruist het universum van hart en ziel tot leven en dood begin en einde zoektocht naar meer gedragen in eindigheid lichtjaren ver geboren schitterend firmament sterrenpracht in nacht als wonder aanschouwt gedragen…

Na een lange winterslaap, pluk ik mijn beste dag van de boom zonder woorden en zie hoe die dag versmelt met de schoonheid van jouw zijn. Mijn liefde ontboezemt de bloesem van jouw sieraad en streelt de bladeren tot aan je rijpe knop. Ik wacht totdat de vlinders gaan komen en zuig dan jouw nectar in mijn gulzige mond. Het ochtenddauw glinstert op…

liefde is de bron van leven verheven na versmolten samenzijn de ziel van verloren mens-zijn verzacht de pijn van gedragen smart heropent versloten ogen verwart het verdwaalde hart tedere woorden ontvluchten je mond vurige hartstocht ontvlamt mijn lont door fluisterende lippen bemint die jouw stem met liefde verbindt eens was die…

veelheid van woorden verwarden mijn oren maar mijn zwervende zijn hoorde hoe je lippen bewogen in de taal van universele liefde handen van strelende zinnen over mijn naakte lichaam ik proefde het genot van tedere tintelingen uit liefde geboren ik wacht op de plek in het nu en weet dat alles roept om meer maar alleen jij moet luisteren…

de grijze lucht huilt boven de velden van Nickerie het wijdse polderlandschap dat zoveel monden voedt met je glimmende rijstplassen en je verraderlijke slangen de wind waait door mijn huis de vochtige warmte te verjagen de golfplaten klepperen als wilde castagnetten het geel aan de papajaboom is gerijpt in de vruchtbare zon…

de maan zal blijven staren als ik niet meer zal zijn in duistere zwarte nachten is het gele licht niet mijn de wind zal blijven waaien door de bomen, over het gewas de krakende zwiepende takken vertellen hoe het eens bij mij was het water zal blijven vallen uit de donkere wolkenlucht het leven duurt maar even in gedachten waarvoor ik…

een boog met zwarte pijlen schittert door mijn doorrookte ogen ik ben gevallen in de zwarte aarde en wacht op het naderende lot dat de verliezer zal ondergaan als slaaf verkocht of afgemaakt door de noordelijke barbaren mijn helm heeft mij verlaten mijn zwaard achtergebleven in mijn laatste gevecht het spookt door mijn hoofd een…

de vergankelijkheid van woorden geschreven op het natte strand liefdes fantasieën in mijn dromen bij het ontwaken wreed verbrand magische gedachten onbeschreven plots uit mijn hoofd verdreven ik verwacht ook de glorieuze dag dat mijn weten ontwaken mag in de liefdevolle lichtheid van het heelal slechts een trilling in de ruimte bovenal…

ik wil je geest verleiden uit mijn hart te verdwijnen je stem dwingt mijn oren om te blijven luisteren mijn mond proeft de leegte als verzengende droogte na een warme wervelwind ik struikel telkens over je naam in een vervagende herinnering minne strelingen plagen mijn rubberen lichaam mijn lach is verloren in onbegrepen verdriet…

ik weet dat ik de dingen heb geweten die allang in daden zijn vergeten het vergeten versluiert het zeker weten maar weet nog wel van jouw bestaan jouw lange haren die als duizenden spinnen mijn lippen beroerden jouw sprankelende ogen die mij blind maakten voor de erotische duisternis jouw stem die ik wil vergeten in mijn verdwijnende…

gembersmaak in verkouden stuifmeel lucht wierook damp in vervlogen avond lust ik droom de man die jouw voeten kust verzengende hitte in het hete zand slangengif in gebeten liefdes wond blaren op je verschraalde lippen mond zweetlucht in versmeltende liefdeskoorts hartstocht op een te steile helling ik droom de man in die vertelling ontlading…

er vliegt een vogel hoog in de lucht een torenklok luidt in regenlucht een druilige dag waarop alles mag niemand is veilig na het vallen van de vlag de molenzwengel die zijn wiel niet vindt staat stil bij nog zoveel molenwind helpers weg het oorlogsspel begint niemand weet waar de jager op zint het leven kent nog zoveel…

mijn Valentijn hart bonst van ingehouden passie van liefhebbende dorst en dromende begeerte mijn Valentijn hart hunkert naar vergeten liefde naar zwetende lust en een erotisch verlangen mijn Valentijn hart scheurt van eenzame kilte en barst van verglijdende gebeurtenissen mijn Valentijn hart weent met verdroogde tranen en staat bijna stil…

zwevend, dromend denken aan jouw huis daar aan de plas ik zou je al mijn liefde schenken als jij daar nog maar even was lachend, kussend spelen in die boot tussen het riet ik kan dit verlies niet velen de smaak van louter verdriet de wind waait over de plassen verstrooit het stof van jouw bestaan de urn waar ik op mocht passen verliest…

vrij zijn als een vogel hoog in de lucht zweven over stranden in duikende vlucht opnieuw worden geboren in de zilte lucht omspan ik mijn aarde in krijsend gerucht vrijheid kent geen tijd van aarzeling voorbij ik voel het en beleef het en geef het aan jou voor ons allebei…

jij platina blonde poes met je licht blauwe bloes welke ik graag wil ontknopen om mijn vuur op te stoken je speelt met mijn zinnen die willen beminnen zet hormonen in bedrijf in mijn onvervulde lijf uitpuilende blauwe bloes mijn wellust zoekt een smoes mijn twijfel zoekt te lang maakt mijn geweten bang ik loop snel het steegje door…