Netgedichten

netgedicht (nr. 52.603):

C'est mourir un peu.

de maan zal blijven staren
als ik niet meer zal zijn
in duistere zwarte nachten
is het gele licht niet mijn

de wind zal blijven waaien
door de bomen, over het gewas
de krakende zwiepende takken
vertellen hoe het eens bij mij was

het water zal blijven vallen
uit de donkere wolkenlucht
het leven duurt maar even
in gedachten waarvoor ik vlucht

de zon zal blijven schijnen
op de mooie groene wei
en mijn geest verblijden
zonder woorden dan van mij